Groot feest in Amsterdam en omstreken, want Ajax is weer eens kampioen geworden. De tweede titel op rij (de 31e alweer) zorgde voor uitzinnige taferelen in de bomvolle en kolkende Arena. Vooral voor trainer Frank de Boer en aanvoerder Jan Vertonghen is de landstitel meer dan terecht. Zij waren de leidende figuren in het kampioenenteam. De enige Ajacieden die het hoge topniveau haalden waar adviseur en ex-commissaris Johan Cruijff naar toe wil. Hoe kwam de titel tot stand?
Speeltuin
Voor Frank de Boer was het ditmaal het eerste jaar waarin hij vanaf de start van het seizoen voor de groep stond als trainer. Vorig jaar moest hij halverwege het seizoen halsoverkop Martin Jol vervangen, ditmaal kon hij vanaf minuut één zijn stempel drukken op zijn elftal. De Amsterdammers moesten weer herkenbaar en gedurfd voetbal gaan spelen. Van achteruit een verzorgde opbouw, incluis meevoetballende keeper. Geen opportunistische ballen naar voren jagen, maar met gedegen positiespel de tegenstander kapot spelen. Voetbal in de geest van Johan Cruijff, voor zover dat natuurlijk mogelijk is in de speeltuin die de Eredivisie heet. Een hele klus, want met het inpassen van aankoop Theo Janssen werd het sterke middenveld van vorig jaar op zijn kop gezet.
Kleintjes
Ook Jan Vertonghen had voorafgaande dit seizoen nogal wat te bewijzen. Hij wordt al jaren genoemd en geroemd als een van de beste verdedigers van de vaderlandse competitie, maar liet dat nooit een hele reeks wedstrijden achter elkaar zien. Hij stond er alleen in de topwedstrijden, zo luidde de kritiek. Niet geheel onterecht. Ook tegen de kleintjes moet Vertonghen zijn stempel op Ajax drukken, was dan ook de duidelijke boodschap van De Boer.
De Belgische aanvoerder wil naar de absolute top van Europa, en daar moet je om de drie dagen op het beste van je kunnen presteren. Dat weet De Boer uit eigen ervaring. Ook tegen Excelsior en NEC moet Vertonghen laten zien dat hij de Eredivisie ontgroeid is, zoals hij zelf begin dit jaar liet doorschermen. De kwaliteiten heeft hij, maar kan hij het mentaal opbrengen om ook op Woudestein te excelleren?
Conclusies
Trainer De Boer heeft Ajax dit seizoen door de ellende en misère heen gesleept. De Monickendammer had nogal wat te verduren dit seizoen. De lijst met blessures was eindeloos en iedere week viel er wel weer een bepalende speler weg. En dan was er natuurlijk de bestuurscrisis, die als een gezwel alle goede luim binnen de club wegvrat. De Boer werd tussen zijn beschermheer en vroeger trainer Van Gaal ingezet, maar bleef ten alle tijden rustig. Hij hield de crisis en het mediacircus rond de diverse rechtszaken buiten de kleedkamer, en dat is een verdienste van jewelste.
Bovendien bleef hij -ondanks alle blessures- vasthouden aan zijn speelwijze. Alle spelers wisten waar ze aan toe waren zodra er een beroep op hen gedaan werd. En uiteindelijk kwam de beloning. De laatste dertien wedstrijden werden (overtuigend) gewonnen en de laatste zeven wedstrijden pakte zelfs geen enkele Ajacied een gele of rode kaart. De Boer heeft dus van zijn elftal ook nog een gedisciplineerd elftal gemaakt. Een hele prestatie, waardoor hij zijn status als grote trainer van de toekomst nog maar eens onderstreept.
Sensatie
En Vertonghen dan? Die liet wedstrijd na wedstrijd zien rijp te zijn voor de stap naar de Premier League. Sterk aan de bal, heersend in de lucht en zijn elftal voorgaand als een echte aanvoerder. Bovendien schoof hij als centrale verdediger meer dan geregeld door naar het middenveld, om een mannetje meer te creëren op het middenveld. Precies zoals Cruijff én De Boer graag zien. Hij stak meer dan eens met zevenmijlslaarzen het hele veld over.
Daarmee zweept hij niet alleen het publiek op, hij zorgt bovendien voor paniek in de defensie van de tegenstander. Vertonghen heeft het laatste halfjaar bewezen dat hij de Eredivisie is ontgroeid. Inmiddels kan de Belg door naar de absolute top. Als hij ook in Engeland voetballend mee kan én gaat scoren (dit seizoen weer 7 keer) wordt hij een absolute sensatie.
CC-Foto: Markus Unger
