Het leven is mooi, lekker en leuk moeten die babyboomers altijd gedacht hebben. Tijdens en na de oorlog moest er direct geneukt worden en dankzij de massale vrijpartij bestaat de Nederlandse bevolking nu voor meer dan een derde uit mensen van 50 jaar en ouder. Geboren in economisch goede tijden, weten zij wat het deugdelijk leven is en profiteren ze van alles. Ze hebben zelfs hun eigen omroep die alleen maar programma’s uitzendt over haakwerkjes en dokters op eilanden. Als we het Algemeen Dagblad echter mogen geloven, neemt het aantal 55-plussers dat aan de drank raakt aanzienlijk toe. Nu hebben die oudjes naast het trekken van een AOW, het loeren door de vitrage en het klagen over het weer niet heel veel anders te doen dan het op een zuipen zetten. Begrijpelijk.
Zo dement als een deur
Naast dat het aantal alcoholisten onder de babyboomers toeneemt, neemt het aantal 55-plussers en sich ook toe. Zo blijkt uit het onlangs verschenen boek van het CBS, Babyboomers, indrukken vanuit de statistiek. In 2030 staat al 1 miljoen van de babyboomers met één been in het graf en in 2050 een luttele 1,8 miljoen. Door het zuipen zal een groot gedeelte acuut lijden aan het syndroom van Korsakov of zo dement zijn als een deur en komen deze oudjes massaal in verzorgingstehuizen te liggen. En nu wordt het schraal, want de ouderen met Alzheimer liggen nu al met zijn tweeën en soms zelfs, ondanks dat het tijdelijk is, met zijn drieën op een kamer. Dan kun je denken: “wat gezellig zeg, zo’n slaapfeestje.” Nou niet met dementerenden die elkaar uitschelden en aanvliegen aangezien hun geestelijke niveau gedaald is tot het niveau van een aap. Of een rotte tomaat. Of Geert.
Meer centjes voor opa of oma
Ouderen met Alzheimer komen te wonen op de afdeling psychogeriatrie van een ziekenhuis, dan wel, verzorgingstehuis. Zodra de ouderen worden binnengebracht beginnen een aantal mensen te klappen in de handen aangezien het nu tijd is voor het indelen van de zorg. Het aantal minuten zorg dat de opa of oma in kwestie per maand krijgt wordt namelijk aan de hand van een ‘Zorgzwaartepakket’ bepaald. Dit houdt zoveel in dat de oudere wordt ingedeeld op een schaal van 1 tot en met 10. Hoe erger de gesteldheid, hoe meer centjes er voor opa of oma worden uitgetrokken en hoe meer uren zorg zij krijgen. Dit wordt bepaald door het prachtige Centrum Indicatiestelling Zorg (CIZ). Het moet namelijk niet te makkelijk worden om zorg te krijgen omdat het CIZ wel even zal bepalen hoeveel zorg iemand nodig heeft.
Jij krijgt zoveel minuten zorg. Niet meer, maar wel minder
Demente deuren die niet meer hun eigen kont kunnen afvegen komen binnen op schaal 5, dat inhoud dat deze oudjes recht hebben op een ‘kleine’ 20 uur persoonlijke verzorging per week. Het komt echter vaak voor dat deze ouderen de gereserveerde tijd niet krijgen aangezien er óf te weinig personeel is óf het personeel druk is met zorg die niet binnen deze persoonlijke en directe zorg valt. Het eten geven valt namelijk wel binnen de persoonlijke zorg, maar voor het eten maken is geen tijd berekend. Het verzorgingstehuis heeft te weinig geld om voldoende personeel aan te nemen waardoor het kan zijn dat één verzorgende tijdens de nachtdienst verantwoordelijk is voor 44 ouderen. Het is dan ook wel begrijpelijk dat, ondanks dat er bezuinigd wordt op het personeel, men er niet voor in de rij staat om er te gaan werken gezien de werkdruk. Moeten we dan toch een ‘tuigdorp’, maar dan voor dementerende ouderen gaan aanmaken in de polder? Kunnen we ook daarvoor fijn onze ogen sluiten. Als de zorg voor dementerende ouderen nu al niet op rolletjes loopt, hoe moet dat dan in 2030?
