‘Een goed paard is niet per definitie ook een goede ruiter’, zei Co Adriaanse in 2001 over beginneling Marco van Basten. Een stelling die tot voor kort ook zomaar op Ronald Koeman zou kunnen slaan. Lang droomde Koeman van een carrière als toptrainer in het voetbal. Hij wilde als speler én als trainer de Champions League winnen met Barcelona, maar na een verkeerde trein naar Valencia leek zijn loopbaan erop te zitten. Tot hij het onmogelijke flikte en Feyenoord eigenhandig richtig de top stuwde. Vergeet alle tranen en alle vernederingen van de afgelopen jaren. De gifbeker lijkt leeg, met dank aan Ronald Koeman.
Trots
Met een grote glimlach van oor tot oor kwam Ronald Koeman tijdens de traditionele Open Dag de helikopter uitgestapt die hem De Kuip invloog. Zestien jaar geleden, toen Koeman bij Feyenoord zijn carrière als speler kwam afsluiten, vloog hij niet. Volgens de overlevering liep het Koeman alleen al bij de gedachte aan de vlucht dun langs de benen. Nu kwam hij alsnog via het luchtruim Rotterdam Zuid binnen, samen met een enorme portie hoop. Hoop en het enorme verlangen van Het Legioen naar een ‘rustig’ seizoen. De hoop op geen desastreus voetbaljaar. Geen kansloze 10-0 nederlagen bij PSV. En vooral geen mietjesvoetbal in De Kuip. De trots en de bravoure moesten per se terug bij Feyenoord. En daar ging Koeman voor zorgen. Hoe? Door hard te werken, zijn spelers vertrouwen te geven en uit te gaan van eigen kracht. Want daar ging het vaak mis bij Feyenoord, met dank aan Mario Been.
De oer-Feyenoorder zei na van de talloze nederlagen vorig seizoen iets te vaak dat hij wel een hele jonge groep tot zijn beschikking had. Zonder ruggengraat, zonder ervaring. En dan kun je ook niet veel winnen, was de overtuiging van Been. Koeman ging daar dwars tegenin. Als je bij Feyenoord speelt zijn er geen excuses mogelijk. Dan moet je er klaar voor zijn en de weelde van het beroemde logo kunnen dragen. Spelers als Clasie en Vlaar groeiden zichtbaar door het vertrouwen dat Koeman hen gaf. Uiteraard kwam dat ook door de goede start van Feyenoord, maar toch. Koeman werkte aan zijn elftal, met de rotsvaste overtuiging dat een plek in de top 5 er zin zou zitten.
Doormidden
En toen kwam daar het Fenomeen uit Zweden, luisterend naar de naam John Guidetti. Hij voegde een behoorlijke portie gezonde arrogantie en bluf toe aan de talentvolle selectie van de Rotterdammers. Zelfs Koeman stond ervan te kijken toen de Zweed bij zijn debuut een strafschop opeiste én die vervolgens zelfverzekerd binnenschoot. Dat was vroeger wel anders, zei Koeman. Als een jong kereltje een pingel opeiste, schopte je ‘m doormidden. Dat was heel normaal. Penalty’s waren voor de gevestigde namen, niet voor onbekende talenten. Ook al komen ze van de rijkste club ter wereld. Tegenwoordig is een 19-jarige spits met een ongekende grote mond de baas in de kleedkamer. Tijden veranderen, maar Koeman weet Guidetti wél te prikkelen. Want Guidetti heeft respect voor Koeman. Hij weet dat zijn trainer alles gewonnen heeft en groot voetballer was. Dat dwingt gelukkig in de voetballerij nog steeds respect af.
Guidetti had vier strafschoppen benut en hij voelde zich het mannetje. De nieuwe Zlatan, spelend in De Kuip. Voor Koeman het moment om de lat wat hoger te leggen voor zijn spits. Of de Zweed eigenlijk al een velddoelpunt had gemaakt? Nee dus, maar het kwam wel over bij de Zweed. Guidetti begon ook gewone doelpunten te scoren, met als hoogtepunt zijn hattrick tegen FC Twente. Het Legioen werd gek. Een spits die drie keer scoort? Oude tijden herleven, de link met eeuwig clubicoon Ove Kindvall direct gelegd. Koeman zag het tevreden aan. Net zoals hij blij kon zijn met de ontwikkeling van Vlaar, de wederopstanding van El Ahmadi en het puike keeperswerk van Mulder. Spelers die vorig seizoen 34 wedstrijden met hun kop omlaag liepen. Of na een nederlaag weer hordes woedende fans uit stonden te leggen dat zij er ook van baalden. Dit seizoen werden de spelers na een meer dan verdienstelijk gelijkspel bij Ajax opgewacht met fakkels en gejuich. Het kan verkeren.
Revanche
Koeman heeft dit seizoen bewezen dat hij weldegelijk een goede trainer is. Bij Ajax en PSV werd hij dan wel kampioen, maar daar had hij ook het spelersmateriaal voor. Bij Valencia en AZ liep hij een deukje op. Dit jaar neemt hij revanche, door met Feyenoord tegen alle voetbalwetten in de poort naar de Champions League wagenwijd open te zetten. Hij heeft het maximale geëist van zijn spelers, en ook het maximale gekregen. Stuk voor stuk heeft hij zijn spelers beter gemaakt en dat is natuurlijk de belangrijkste taak van een trainer. Bovendien gaf hij eigenhandig de club de bravoure terug. Voor het eerst in ruim 11(!) jaar werd Feyenoord weer eens tweede. En dat is vele malen belangrijker dan die vermaledijde Champions League. Heeft ruiter Koeman toch maar goed gedaan.
Foto: Siebrand
Yelle Tieleman is blij voor die honderdduizenden Feyenoorders, maar is van mening dat je pas echt kan feesten als de Champions League écht bereikt is.
