Onvergetelijke doelpunten, dramatische ontknopingen, verschrikkelijke missers en onverwachte beslissingen. Het was weer eens zo’n zondag waarop je weet waarom je ook naar NEC-NAC kijkt. Het was een van de mooiere voetbalzondagen van de laatste jaren, eentje die alle matige potjes goedmaakt. Het leek zo’n eenvoudige klus. Manchester City moest thuis ‘alleen’ nog even winnen van Queens Park Rangers.
Op papier geen probleem voor het elftal vol wereldsterren, bijeen gekocht uit alle werelddelen van de wereld. Voor het eerst in 44 jaar was er weer een landstitel binnen handbereik voor Manchester City, de club die alle sympathie verloor toen er voor een half miljard aan spelers gekocht werd. Een rijke sjeik met iets teveel oliedollars verdoezelde het imago van dé club van Manchester in een paar jaar tijd. Eeuwig zonde.
Het grote geld
De tijden dat Gerard Wiekens in de marge van het Engelse voetbal met City op bezoek ging bij clubs als Walsall en Gillingham zijn voorbij. Tegenwoordig maken voetbalidioten zoals Mario Balotelli de dienst uit bij The Citizens. Tijden veranderen, zeker in het voetbal. Het grote geld regeert bij Manchester City, dat alleen geen club meer is van het volk. Dat is vooral erg jammer voor de echte fans, die hun club jarenlang in de marge steunden. Hun club is overgeleverd aan een stel gekken met teveel geld. Toch hoopten de supporters op een bekroning voor jarenlang afzien.
Na al die jaren lijdzaam te moeten toezien hoe stadgenoot United prijs na prijs won, zou een kampioenschap een verlossing zijn. Nog één zege en de titel is binnen. Eindelijk. Maar eens te meer bleek het voetbal toch een wonderlijk spelletje te zijn. Op papier leek het simpel, de werkelijk op de grasmat is een stuk anders. Duizenden Cityfans vielen stil toen QPR brutaal een 1-2 voorsprong nam, zelfs nadat beroepsidioot Joey Barton een oerdomme rode kaart pakte. Terwijl de adem stokte, ging de armen naar het achterhoofd. De blik ging naar boven, de ogen zoekend naar voetbalgod die de gebeden van de Citygetrouwen wil horen. Het heilige vuur kwam boven bij de spelers van Manchester City. Ze werden meegezogen in een van de meest briljante apotheosen ooit op de Engelse voetbalvelden.
Horror
De slotfase van de Premier League leek dit seizoen geschreven door een vermaard auteur van horrorscenario’s. De kansen keerden dramatisch, deze onvergetelijke zondag in Manchester. Huilende kinderen op de tribunes, vaders die hun trauma’s weer herbeleefden en de kampioensbeker die leek te verdampen. Het was een dramatische middag. Een handsbal werd over het hoofd gezien, een bal werd van de lijn gehaald. Sir Alex leek toch weer aan het langste eind te trekken met zijn United. Tot de meest bizarre vijf minuten extra tijd ooit aanbraken. Met een 1-2 achterstand kreeg City welgeteld 300 seconden de tijd om het horrorverhaal te doen veranderen in een voetbalsprookje. Tik, tik, de tijd tikte door. Zou het?
Het voetbalsprookje van City kwam uit. Tv-commentatoren waar ook ter wereld kwamen adem te kort om de verlossende 3-2 te beschrijven. In 300 seconden zette de spelers van City de Engelse competitie volledig op zijn kop. Van de hel naar de hemel, sneller dan je denkt. Een fenomenaal einde van het seizoen, met als gevolg dat duizenden uitzinnige fans het tijd vonden voor een ouderwetse pitch invasion. Het seizoen eindigde meer dan schitterend. Laat het EK maar beginnen.
CC-Foto: psgmag.net
