Geen bosbrand, geen juridische en medische calamiteiten en geen begraven dode kinderen. Zoals wel vaker: de realiteit valt vies tegen. Alle nobele pogingen tot terreur werden vakkundig de kop in gedrukt, ondanks liters Barfsteiner en sloten goedkope whiskey. De verwachtingen in mijn hoofd waren misschien torenhoog, het kan daaraan liggen. Ook al is het leuk, de grote afwezigheid van totale waanzin maakt het dan uiteindelijk teleurstellend. Maar dat is te makkelijk en gay om te zeggen. Er is een scherpere en diepere analyse van het probleem nodig. Iets wat je de schuld kunt geven, zodat je niet hoeft toe te geven dat je eigenlijk te laf bent geweest om dronken te rellen.
Duinen (niet) in de hens
De eerste schuldige is dan het weer, nog specifieker: de wind. De nachtelijke zuipexcursie naar de duinen was daardoor van korte duur. Een half uur vertoeven in een zandstorm heeft natuurlijk een hoog Sturm und Drang-gehalte, maar aangenaam bier drinken is het niet, laat staan roken, één van mijn favoriete hobby´s. De dispuutspyromaan blijft optimistisch, noemt het “fucking mooi!”, beticht mij van ongesteldheid en verdwijnt in de zandstorm. Hij stapt een half uur later het huisje weer binnen, een beetje beteuterd dat het ‘m niet is gelukt om een duin of twee in de hens te zetten.
Daar ging het dus al mis, maar dat is niet de belangrijkste oorzaak. De belangrijkste factor van het falen stond in het huisje zelf, in de vorm van een afgeragd voetbaltafeltje. Het ding staat bijna symbool voor de botviering van alfa-mannetjesuitingen. Angst, woede, verdrongen herinneringen van die grijpgrage oom, je kunt het er allemaal in kwijt.
Constructieve doelen
En dan nu de theorie erachter, rechtstreeks gegrepen uit het LOI cursusboekje Toegepaste psychologie bij geestelijk gehandicapte kinderen: lekker van de koude grond: “(…) dronkenschap zonder constructief doel, eindigt in relschopperij. Door competitiedrang wordt de rel-lat telkens weer iets hoger gelegd door aansporingen als “homo!” en “dikke bluf!”, waardoor glaswerk kapot gaat, en eventueel als wapen gebruikt wordt.” (pp 618-19)
Lang verhaal kort, er was deze keer een constructief doel, namelijk een tafelvoetbaltoernooi. Een tergend lang toernooi ook, van een heel weekend. Met leuke teamnamen als Har(d)t voor gerstenat en TFC de Rukbunkerboys, her en der een pis- of kotspauze en vooral rammend lam met z’n allen op die tafel zitten hengsten. Ik ben dus niet te laf om te rellen en de wetenschap staat daarin achter mij, in de vorm van een prestigieus, vuistdik en zelfverzonnen handboek.
CC-foto: Moribunt
