Stelt u zich voor: er tekent zich, bij naderende verkiezingen, in de Tweede Kamer een meerderheid af voor een wetsvoorstel waarin de ontwikkelingshulp volledig wordt afgeschaft – zeer tegen de zin van PvdA, GroenLinks en D66. Sterker: deze fracties zijn zozeer verontrust door hun dreigende politieke nederlaag dat ze besluiten naar de rechter te stappen om af te dwingen dat pas ná de verkiezingen, door de nieuwe kamer over het voorstel gestemd wordt. Wat zou Geert Wilders daarvan vinden?
Links hoogverraad!
Geert Wilders zou – uiteraard – doen alsof de wereld verging. Hij zou roepen dat de Linksen het politieke proces gekaapt hadden, en dat onze democratie op het punt stond door slinks hoogverraad kapot te worden gemaakt. Hij, en met hem vele anderen in Wakker Nederland zouden schande spreken van de wijze waarop de wereldvreemde Linkse Elite de rechtsstaat misbruikte om – tegen de wil van het volk in en over de rug van de hardwerkende, belasting betalende Nederlander – het politieke gelijk aan de zijde te krijgen. Het woord ‘knettergek’ zou van stal worden gehaald. En dan weet u het wel.
En weet u wat? Geert Wilders zou helemaal gelijk hebben. Als PvdA, GroenLinks en D66 met veel bombarie de rechter in zouden schakelen om het democratische proces in de Tweede Kamer op te schorten, zouden ze, wat mij betreft, door eenieder met verbaal met de grond gelijk mogen worden gemaakt. Ik zou zelf, in zo’n geval, de eerste zijn om – enigszins beschaamd – van de daken te schreeuwen dat parlementaire democratie in het parlement hoort en niet voor de rechter – zoals Wilders dat zelf zo hartstochtelijk verwoordde ten tijde van dat vermaledijde haatzaaiproces, dat precies om die reden nooit gevoerd had moeten worden.
Staatsgevaarlijke Idioterie
Laten we dan ook niet om de hete brij heen draaien: door het aanspannen van dat ESM-proces steekt Wilders zijn vrijheidshatende, rechtstotalitaire middelvinger op tegen de parlementaire democratie die hij zo zegt te omarmen. Hij schept bovendien een gevaarlijk precedent: zijn het straks echt rechters die in Nederland gaan bepalen waar onze kamer wel en niet over stemt?
Het echte gevaar zit hem overigens niet zozeer in de uitspraak van de rechter – je mag hopen dat de instituties van onze trias politica sterker zijn dan Geert Wilders. Het echte staatkundige gevaar zit hem in de suggestie van Wilders dat de kamer niet zou moeten stemmen ‘zolang de zaak onder de rechter is’. Dat is niet alleen een belachelijke suggestie waarvan de logica ondoorgrondelijk is, het zou ook een bizar precedent scheppen: als de kamer de beslissing over urgente, controversiële punten echt uit gaat stellen omdat ze ‘onder de rechter’ zijn, heeft vanaf deze dag iedere burger in Nederland de macht om het politieke proces volledig stil te leggen. Dat zou een onwenselijke en bovendien totaal ondemocratische situatie zijn.
Het ESM en de regels van het spel
Inhoudelijk kun je er natuurlijk over soebatten, over dat ESM. Het is, niet voor niets, een controversieel onderwerp waarover Nederlanders ontzettend verdeeld zijn. Dat maakt het bij uitstek een onderwerp waarover het parlement moet beslissen – in zo volledig mogelijke vrijheid. Als een meerderheid van het parlement ervoor zou zijn om het besluit uit te stellen, moet je het besluit uitstellen. Zo niet, dan is er geen reden om niet nu al een beslissing te nemen.
Zo zijn de regels van het spel, en die gelden voor iedereen. Ook voor Geert Wilders. Het politieke spel is een spel met winnaars en verliezers, en verliezen is voor niemand leuk omdat het vaak gaat om nogal fundamentele en voor velen belangrijke dingen. Als Nederland het ESM-verdrag ratificeert gebeurt dat met een meerderheid van stemmen, maar met een aanzienlijke minderheid die behoorlijk wat oprechte problemen heeft met het verdrag.
Eventuele ratificering zal dan ook slikken zijn voor de tegenstanders, maar in een democratie moet iedereen af en toe slikken. Zelfs Henk en Ingrid. De enige staatsvorm waarin niet iedereen af en toe een politieke nederlaag te slikken heeft, is de tyrannie.
