Viva-vraagje: Wat te doen als jij en je stapmattie (v) er qua BPM en vocale voorkeuren niet helemaal uitkomen met elkaar? Omdat techno geen r&b is en r&b op zeker geen techno? Omdat meehossen met de diehards in de pit bij de Toppers niet hetzelfde is als al headbangend stagediven bij een deathmetal-concert? Omdat kroegtijgeren qua energieniveau niet helemaal strookt met het bestijgen van kooien en podia in foute discotheken om daar een gogo-showtje weg te geven? Dan val je terug op vroeger (want vroeger was alles goed) en selecteer je de te crashen party op vroeger-muziek. Geen enkel probleem wanneer je niet zo moeilijk doet over het feit dat je op de zaterdag die helemaal happening had moeten zijn, eindigt in een feestfabriek die qua naamgeving en locatie, en trouwens ook bezoekers, doet denken aan een parenclub. Voor de bewustere feestvreugde-najagers blijkt dat concept echter onvoldoende toereikend en moet er, daar waar het op entertainment aankomt, meer uit de kast getrokken worden dan alleen wat jaren ’80 en ’90-deuntjes en infantiele dresscodes.
Op zoek naar een feestje
De autonoom functionerende en kritische partystreber realiseert zich dat het geluk in eigen handen ligt en maakt actief werk van een bevredigende weekendinvulling met een zoektocht op de uitgaanspropagandasites, soms met succes en vaker zonder succes, want je bent kritisch of je bent het niet. In geval van succes is er sprake van voorvreugde vanwege de spanning of de gegarandeerde lol ook werkelijk waargemaakt wordt.
Uiteraard speelt je eigen verwachtingspatroon hierin een rol. Bij een zin als “lekker bewust en verantwoord stappen” kun je namelijk denken aan hipsters die de scroppino of mojito hebben verruild voor een vers gecentrifugeerd grassapje, of je denkt aan mensen (v) in lange blauwe jurken die hun transcedente meditatiecyclus afwisselen met een avond lichaamswerk in de vorm van ‘dans’. Optimistische positivo’s (ik) gaan uit van scenario 1 en maken, na een onbedaarlijke lachbui wegens de confrontatie met een mens (m) in een lange blauwe jurk, het beste van scenario 2.
Scenario 2 is de beroerdste niet en doet zelf ook zijn best om er een topavond van te maken, voor iedereen. Zo kan het gebeuren dat je wordt aangesproken omdat je de indruk wekt te jong te zijn voor het 25+ feestje, of kijk je jouw ogen uit omdat het publiek, in al zijn gemêleerdheid, helemaal losgaat op de muziek en daarin vooral ‘lekker zichzelf’ blijft, ondertussen bloedserieus een Inca-regendanschoreografie ten uitvoer brengend.
Leidende voortplantingshormonen
Helemaal verlicht zijn dergelijke feestjes over het algemeen niet (gelukkig), de voortplantingshormonen blijven te allen tijde leidend daar waar het ontmoetingen tussen mannen en vrouwen betreft en zonder enige schaamte wordt dat ook nageleefd, ongeacht het aantal opzichtige vluchtpogingen wat de ongeïnteresseerde sekse onderneemt. Naast alle linksdraaiende biosappen schenkt men namelijk ook baco’s, welke een betrekkingsblindheidsbevorderende werking hebben.
Het gevitaliseerde glas water blijft echter halfvol, er zijn genoeg dingen die de moeite waard zijn, zoals het uitzicht (want: ROFLOL-expressie en authenticiteit FTW), de bewegingsruimte (want: zelfbewuste Amsterdammers hebben wel wat beters te doen dan dit soort feestjes), de muziek (want: aanvankelijk doel van deze missie) en de buikpijn van het lachen omdat mensen nou eenmaal heel erg leuk blijken te zijn.
Denise de Weerd is beroepsgedeformeerde wereldverbeteraar die wat lucht in het leven tracht te scheppen door zich openlijk te verbazen over De Mens en zijn rariteiten.
CC foto: Kimmo Palosaari
