Het was maar een kleine tweet van de vermaarde Britse sportjournalist Simon Kuper. Niettemin deed hij bij velen de wenkbrauwen fronsen en volgde een golf met retweets. De tekst: “Whenever Italy have a big match-fixing scandal, they win the tournament (1982, 2006)”.
In een jaar waarin het voor velen een uitgemaakte zaak is dat Spanje of Duitsland straks de EK-beker omhoog mag gaan houden, met Nederland als outsider, is het interessant om ook eens te kijken naar de rest van de concurrentie. Italië dus, een voetballand dat, zo maakt Simon Kuper duidelijk, kennelijk gedijt bij controverse rond de ploeg. Daarom de feiten van 2006 en 1982 eens op een rij.
2006
In 2006 werd Italië wereldkampioen, door op weg naar de finale achtereenvolgens Australië, Oekraïne en Duitsland te verslaan. En uiteraard door in de finale na strafschoppen het Frankrijk van Zinedine Zidane te slim af te zijn. Memorabel moment daarin was natuurlijk de kopstoot van ‘Zizou’ aan het adres van de 110 minuten lang zuigende Marco Materazzi.
Uitblinker dat jaar was Fabio Grosso, die in de finale de winnende penalty binnenschoot. Grosso verdiende met zijn goede optreden een transfer van het bescheiden Palermo naar grootmacht Internazionale. De enige grootmacht ook, die niet werd bestraft in de nasleep van het grootschalige ‘match fixing’-schandaal van 2006.
In mei 2006 van dat jaar onthulde de Italiaanse politie een grootschalig netwerk van gesjoemel rond wedstrijden in de Serie A en Serie B. Spil in het schandaal was Juventus-manager Luciano Moggi. Zijn Juventus degradeerde onder dwang naar de Serie B en ook AC Milan leverde bij aanvang van het seizoen 2006-2007 direct acht punten in. Het betekende tevens de opleving van Inter, dat tot 1989 tot 2006 geen titel meer had gewonnen, om zich vervolgens tot en met 2010 tot beste van Italië te mogen kronen.
In het Italiaans elftal van 2006 zaten elf spelers die onder contract stonden bij een club die betrokken was bij het ‘match-fixing’-scandal (Juventus, AC Milan, Lazio en Fiorentina). Speler van het toernooi was Fabio Cannavaro, die na het toernooi het degraderende Juventus verliet voor het Real Madrid. Zou de controverse in eigen land de mentale doping zijn geweest die de Italianen in 2006 nodig hadden? Simon Kuper lijkt te suggereren van wel.
1982
Dan naar 1982 het jaar dat Italië wereldkampioen werd in Spanje. Aan de hand van topscorer Paolo Rossi (6 doelpunten) werden de Italianen in het Bernabeu Stadion kampioen ten koste van Argentinië. Opmerkelijk punt daarbij, Paolo Rossi kon meedoen aan het WK doordat zijn schorsing van drie jaar werd teruggebracht tot twee jaar en Rossi daardoor net op tijd weer mocht voetballen. Een schorsing inderdaad, voor het verkopen van voetbaluitslagen.
En daar zit eigenlijk wel een beetje de ‘fout’ in de opmerking van Simon Kuper. Het WK in Spanje was niet de eerste eindronde na een groot gokschandaal in Italië. Dat was namelijk het EK van 1980 in Italië zelf. Een EK waarin Italië, zonder de geschorste sterspeler Rossi, tweede werd in de poule achter België en in de troostfinale verloor van Tsjecho-Slowakije. Niet helemaal wat de Italianen er van verwacht hadden dus.
En in 2012 dan?
De theorie die Simon Kuper uiteenzette, voor zover je één korte tweet een theorie mag noemen, lijkt dus wel enige nuance te behoeven. In 2006 werd Italië weliswaar direct na een grootschalig schandaal wereldkampioen, maar bij dat schandaal waren voornamelijk clubbonzen en scheidsrechters verbonden.
In 1980, ten tijde van het Totonero (Zwarte toto) schandaal waren het de spelers, waaronder Rossi, die de wedstrijden hadden verkocht en begon Italië met een gemankeerd team aan het EK in eigen land. Dat scenario dreigt ook nu, met het vertrek van de onder verdenking van ‘fixing’ gestelde Criscito. Bovendien staan ook Juventus-verdediger Leonardo Bonucci en vedette Giannluca Buffon op dit moment nog onder sterke verdenking en is het mogelijk dat zij de EK-selectie nog moeten verlaten. Niet echt spelers die je een week voorafgaand aan het EK nog kwijt wil raken dus.
Afgaande op dat scenario is het dan ook denkelijker dat Italië niet deze zomer, maar over twee jaar in Brazilië aan de haal gaat met de beker.
Foto: Presidenza della Repubblica
