Lieve Joost! Iedereen is dolblij dat we weer bij elkaar zijn, na onze nare scheiding, en dat vanwege een wissewasje over Geert Wilders! Nou ja! Krijg je trouwens net zoveel haatpost als ik, vaak vol met schrijffouten en ondertekend met gekke ongeloofwaardige uitheemse namen? Het voordeel van contacten via de sociale media is natuurlijk dat je er geen nare soa aan overhoudt, je kent het wel: een gifgroen slakkenspoor in je onderbroek, een gekmakende jeuk en een misselijkmakende walm uit het vagijn dan wel de pisbuis. Overigens schijnt de correspondentie op Twitter en Facebook wel degelijk vaak te ontsporen in vleselijk onveilig verkeer, al heb ik daar geen ervaringen mee. Aan jou ga ik het niet vragen hoor, ik wil je niet in verlegenheid brengen, Feind hört mit.
Ik zie, net als jij, de sociale media toch vooral als een intellectueel vehikel om op de basis van wederzijds respect diepgaande gedachtegangen uit te wisselen. Ik voel me wat dat betreft vaak een roepende in de woestijn, met mijn verfijnde meningen en mijn verregaand begrip voor niet-Westerse-religies. Iedereen mag van alles en nog wat op mijn keurige wandje pleuren, eendachtige de wijze woorden van de apostel Johannes: “In het huis Mijns Vaders zijn vele woningen”.
Vraag maar aan je verloofde waar die tekst precies te vinden is, die is toch van bevindelijke huize? Zo beschouw ik mijn wandje op facebook als een pension vol merkwaardige kostgangers, zeg maar een psychiatrische variant van de zoete inval voor borderliners, stalkers, pseudo-intellectuelen, verlichte zielen die opschrijven en fotograferen wat ze aan het eten zijn en natuurlijk heel veel fröbelvrouwtjes die foto’s van katten ongevraagd op mijn wandje pleuren. Ik heb zelfs talloze mohammedanen onder mijn FB-vrienden, en die mogen mij voor verrotte vis uitmaken, voor zionistische homo, jodenvrind, buneo, je kent hun repertoire wel.
Biefstuksocialist
Laatst feliciteerde ik Isräel met zijn zoveelste verjaardag en maakte ik tussen neus en lippen door wat complimenten over Tel Aviv, een schitterende stad die ik jaren lang met alle plezier heb mogen uitwonen. Nou, toen waren de rapen gaar hoor, ik kreeg me toch weer een karrenvracht mest over mij heen gestort, dat wil een beschaafd mens als ik niet weten! Tel Aviv was het Sodom en Gomorra van het Midden-Oosten, een Fremdkörper in het Midden-Oosten en de bewoners, overwegend vieze homoseksuelen en bovendien joods, konden het beste de zee worden ingejaagd. Toen schreef ik heel bescheiden dat de homoseksualiteit – zei het in een minder verfijnde variant dan die van Tel Aviv – toch op hevige wijze en vol passie beoefend werd in de hamams van Tanger tot Islamabad en toen bleef het lange tijd verdacht stil op mijn wandje. Anderzijds: als ik iets onaardigs over Wilders schrijf, dat ik het een dom mavoklantje vind, dan gaat de gierspuit ook weer wagenwijd open, als de endeldarm van Gordon zeg maar, en krijg ik te horen dat ik een regent van de PvdA ben, een salonsocialist, een biefstuksocialist und so weiter. Moi! Nou ja! En verder word ik vaak uitgescholden voor junk en alcoholist, waar ze dat nou weer vandaan halen, geen idee. Jij had daar toch ook zo een last van, toen jij je blog had, al die psychopatische reaguurders, stalkers en querulanten, het liep de spuigaten uit en op een gegeven moment mocht men niet meer op onze schitterend stukken reageren omdat jij anders vierentwintig uur per dag bezig was met het zogeheten modereren. Wat een hondenbaan, vraag maar aan Bertus Brussen!
Ik heb een heuse primeur voor jou en DeJaap! Ik ben drukdoende met de voorbereidingen voor een promotieonderzoek, en wel voor de Universiteit van Amsterdam! Kijk, ik ben natuurlijk drs. in de Semitische orchideeëntalen en in de geschiedenis van het mohammedanisme en de jiddiskat, maar het is natuurlijk een neptitel, met net zoveel waarde als de titel dichter voor, ik noem maar iemand, Ramsey Nasr. De foptitel doctorandus/doctoranda is enkel nuttig voor het medewerkerscolofon van Elsevier en NRC Handelsblad. Maar goed, ik dwaal af. Ik ben nu even op het Iberisch schiereiland en dat heeft alles te maken met de convivencia, de veronderstelde vreedzame co-existentie tussen muzelman, jood en christen tijdens de bewierookte Middeleeuwen in Andalusië. Tot op de dag van vandaag jubelen mohammedanen dat het onder hun heerschappij geweldig was voor de dhimmi’s, een en ander louter op basis van eigen, Arabische bronnen. Welnu, ik ga mij verdiepen in andere bronnen, en ik heb alvast een vermeldenswaardige binnenkomer: het bloedbad van Granada, in 1066. Lees en huiver!
Granada
Op 30 december 1066 bestormde een meute moslims het paleis van Granada en lynchte de joodse vizier Joseph ibn Nagrela en het merendeel van de joodse bewoners van de stad. Ibn Nagrela was de zoon van de fameuze rabbijn en dichter Sh’muel ha-Nagid. Overigens schrijven joodse bronnen dat zoon Josep volstrekt ongelovig was. Hij moet best wel een intrigant zijn geweest want de Jewish Encyclopedia schrijft dat hij de Moorse koning volledig controleerde en het paleis vergeven was van zijn spionnen. Dat vonden de Moren niet leuk en een Arabische zondagsdichter, type Ramsey Nasr, Abu Ishak van Elvira, schreef toen een gemeen hekelgedichtje over Joseph. Kinnesinne is van alle tijden, zo zie je maar. Goed, van het een kwam het ander, en Joseph werd nota bene gekruisigd door de mohammedaans meute. Uiteindelijk werden er die dag 4000 joden afgeslacht in Granada, een heuse pogrom dus. Goed, ik ga dat allemaal eens uitvogelen, op verantwoorde academische wijze, je kent me.
Dan heb ik nog een persoonlijke kwestie die ik graag wil delen met mijn trouwe volgers van DeJaap. Het betreft mijn rituelen die gepaard gaan met mijn zogeheten sanitaire stops. Ik ben erg van het milieu en het doet mij dan ook veel verdriet om te moeten constateren dat ik voor elke grote boodschap een hele rol wc-papier (zacht, dubbele laag, vaak design) moet gebruiken. Ik veeg me suf! Laatst was ik eindelijk weer eens klaar met al dat geschuur en geprop, en toen kwam er warempel nog een heel klein keuteltje kirrend om de hoek kijken, en toen kon ik weer helemaal overnieuw beginnen, het is om gek van te worden. Lieve Mona, wat moet ik doen? Nu moet ik prompt naar Tante Betje, de bonensoep op de manier van de zeeman valt verkeerd! Hoe verkoopt je boek, last but not least?
Joost: Ja, dat Facebook, ik snap er geen hout van eerlijk gezegd. Dan zie ik ineens dat mensen van alles tegen mij gezegd hebben of gevraagd aan mij (het komt er enorm op aan met die voorzetsels), soms van maanden oud, en dat piept dan ineens naar boven op zo’n Facebook. Die mensen moeten dan wel denken wat een eikel die Niemöller om niet te reageren en daar word ik dan weer heel zenuwachtig van, want je, weet ik wil iedereen altijd tevreden stemmen. Of er wordt van alles zichtbaar ineens. Zo kwam er een filmpje tevoorschijn van een meisje dat het verschil uit zat te leggen tussen een bikiniwaxing en een Brasilwaxing. Het laatste is all the way, dus ook tussen de buitenste en de onderste schaamlippen, echt elk haartje gaat weg, ook die bij het kontgaatje, helemaal schoon van haartjes was dat meisje. Enfin. Op een gegeven moment was ik klaar met kijken, en toen zag ik op mijn eigen Facebook staan: “Joost Niemöller kijkt naar Brasil waxing.”
Ja hallo. Heeft een man dan helemaal geen privé meer? Daar heb jij geen last van, zie ik nu weer, gezien al die onsmakelijke pleeverhalen. Maar ik zit heel anders in elkaar. Ik ben preuts en gesloten en dat houd ik ook liever zo. Wat moeten de mensen wel niet denken van mij? Ik schrijf een serieus boek over immigratie met voetnoten en wetenschappers en dan zien de mensen zomaar dat ik in mijn vrije tijd zit te kijken naar filmpjes met meisjes die vertellen tussen welke neus en lippen ze hun haren allemaal verwijderen. Dat geeft toch geen pas. Dat ze me uitschelden vind ik verder niet zo erg hoor. Het repertoire is steevast hetzelfde. Ik ben: 1. Racist. 2. PVV-er. 3. Links.
Fout boek
Oh ja, met de verkoop gaat het prima, goed dat je ernaar vraagt. De boekhandels wilden het niet inkopen, want ze vonden het bij voorbaat een fout boek, maar toen kwam het op de tv en toen zagen ze hun fout in. Nu lopen ze steevast achter. Ik hoor van mensen dat ze naar de boekhandel gaan, daar is het niet, ja er wordt meer naar gevraagd, ja, het is ook al besteld, maar steeds weer uitverkocht. Dat is natuurlijk goed. Zo krijg je steeds meer het gevoel dat het om iets heel speciaals gaat, wat natuurlijk ook zo is. Wist je trouwens dat mijn uitgever René nu al met de tweede druk bezig is? Met extra aanprijzingen erin, dus dat gaat de goede kant op. Voor zo’n fout boek dan hè, want alles in proporties natuurlijk. Het is werkelijk een wonder dat ik daar zo’n gewoon mens onder gebleven ben. Maar dat wist je al. Dus ja, jij bent weer helemaal terug bij je corebusiness, Arthur, de moslims. Ik zou trouwens wel van je willen weten wat je daar toch mee hebt. Ik ben er zo langzamerhand doodmoe van. Komt het nu door mij of lijken het er echt steeds meer te worden?
A: Vind je het heel vervelend als we het heel even over anal bleeching hebben, lieve vriend. Kijk, jij begon over waxing en nu zit ik met een enorme o.d.o.l. en dan ga ik keihard over jou heen, je kent me! Ik heb het laatst laten doen bij een tattoeageboutique in de hoerenbuurt van Porto, ik wilde namelijk “moeder” op mijn billen laten zetten, en dat die “o” dan gevormd werd door mijn smakkende anusmondje. Toen zei Zé: “Don Arturo, u kunt uw derde oksel beter bleken, door al die haren kan uiteindelijk niemand lezen wat er op uw tooches staat, ja, wellicht monder, mokder, en dat denkt iedereen dat het Koranitisch Arabisch is en dat u een blasfemist bent.”
“Tudo bem, Zé, schroei dat vogelnest maar weg,” bromde ik, en dat heb ik geweten Joost! Mijn moeder zei altoos: “Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten, en ze had gelijk!
Vleselijke kennis
Ja, mijn corebusiness: het Mohameddanisme, breek me de bek niet open! Het zit zo: ik ben dol op Latijns-Amerikaanse vrouwen en op Mediterrane vrouwen. Niet op negerinnen dus, want die dragen altijd pruikjes of hairextensions en die hangen dan naast het bed in zo’n treurige lovemotel, je kent dat wel. Dan hebben ze enkel een soort schuurpapier op hun schedel en ik hou van zacht haar, dus het heeft niets met huidkleur te maken maar veel meer met haar. Ik heb vleselijk kennis gehad aan Arabische meisjes uit Libanon, Syrië, bezet Palestina, Jordanië, Egypteland en de gehele Maghreb en mijn geheim is: mijn studie islam en Arabisch! Ik lulde ze zo het bed in met al mijn hadiths en soera’s, ik schudde ze uit de mouw waar ze bij stonden. De Marronietische meisjes in Libanon vonden mij dan weer leuk omdat ik geen moslim was en goed in de slappe was zat, en de Israëlische meisjes vielen op mijn zure joodse humor en mijn vloeiend Hebreeuws, jiddisch en ladino. Joost, vriend, mocht je ooit gaan scheiden en ten onder dreigen te gaan aan een midlife crisis: ga die talen studeren bij Berlitz of bij de instituut van onze Prince de Lignac, die Abraham, een en ander in Rotjeknor.
Wat geweldig dat je boek zo goed loopt, een dikke zoen op je bips. Waarom hebben mannen nooit last van peaudorange trouwens? Heb je al naargeestige recensies gehad in de linkse media? Allemaal kinnesinne, trek je er niks van aan! Het einde van Ramsey Nasr en Bas Heijne nadert, here comes Joost!
J: Ja, Arthur, die moeder van jou… Als je nu een beetje slim bent, en ik heb je dat nu al een paar keer gezegd, maar je wilt maar niet luisteren, dan moet je een vuistdikke roman over haar schrijven, waarin je alles uit de doeken doet. Boek aan mijn moeder. De titel heb je al. Want ik ken geen man met zo’n enorme liefde voor z’n moeder, dat is best uniek, we kunnen hier spreken van een obsessieve liefde, en nu is ze nog dood ook. Als je daar nu eens een gevoelig boek over schreef, ik weet zeker dat je nu al uitdijende groep dameslezeressen helemaal zit te soppen! Dus stop nu maar eens met de moslims in Spanje, leuk en aardig, maar je moeder, man, je moeder! Luisteren ho maar hè. Maar weer wel de meest ranzige stukjes beeldvorming over je anus verspreiden, waar natuurlijk de vaste lezeressen van de Volkskrant echt niet op zitten te wachten hoor. Denk nou eens gewoon aan je eigen portemonnee en wees een beetje verstandig.
Wel goed om te zien dat je er zoveel zin hebt, dat schrijven, althans het spuit eruit! Het is duidelijk dat dit komt aangezien je niet meer in Nederland bent. Het wordt voor mij ook hoog tijd om me weer eens terug te trekken in mijn woning in Berlijn, waar je wereldbeeld alleen maar wint aan diepgang, in de tijd. Ook in de oude tijd. Berlijn wordt weer het centrum van de wereld en daar zit ik dan middenin, moet je je voorstellen. Er is geen groter geluk dan te lopen over de Karl Marx Allee. Ruimte, Arthur, daar gaat het om. Ruimte in denken. Ik kan daar nu nog niet veel over zeggen verder omdat ik nog in het benauwde Amsterdam verkeer. Het ruime denken gaat me hier slecht af. Ik weet nog niet goed wat ik aanmoet met het Arabisch als ik weer in het centrum van de wereld ben. Ik word alleen al blij als ik langs de oneindige, en ook goed draaiende Volkswagenfabriek in Wolfsburg rijdt, het is vertoon van rustige macht, wat een mens de zekerheid geeft waar hij onbewust naar smacht. Ik krijg dan vanzelf weer zin in Hegel. Overigens valt die lust meteen weer weg na het lezen van de eerste zinnen. Want mijn god, wat maakte die Hegel het zich tot altijd onnodig moeilijk! Maar daar weet jij natuurlijk alles van.
Ja, en dan op de valreep nog mijn boek, nogmaals dank voor je belangstelling. Nu we het toch over de social media hebben: het leeft in de provincie! Ik las daarover bij de reacties in het Brabants dagblad onder een stuk over Leers:
Minister Leers heeft juist gehandeld. Het betreft hier uitgeprocedeerde asielzoekers, in ons land is voor hun geen plaats. Het ontbreekt ons land gewoonweg aan de middelen om elke vluchteling op te nemen. Bovendien zorgt de huidige multiculturele samenleving al voor genoeg problemen (opvang, woonruimte, extra politie inzet, bijstand enz). Voor degene die kritiek op onze multiculturele samenleving moeilijk kunnen verdragen adviseer ik het boek van Joost Niemoller “Het immigratietaboe” eens te lezen. Thans het best verkochte boek in Nederland. Op wetenschappelijke wijze wordt duidelijk gemaakt dat de ongebreidelde immigratie negatieve invloed heeft op onze samenleving, cultuur en economie.
EdB – 31-05-2012 | 21:54
Welke ongebreidelde immigratie? Problemen op het gebied van de woonruimte, werkgelegenheid, bijstand is de schuld van de immigrant? Of zijn verantwoordelijke politici alleen bezig met belangenbehartiging van bouwend Nederland, huisjesmelkers, autochtone bijstandsfraudeurs etc.etc.? Jij verkondigd de zelfde bullshit als Wilders! Het boek van een zekere Niemoller, van beroep journalist, wetenschappelijk verklaren? Hoe kom je erop! Wat jij doet, in navolging van Wilders, zijn drogredenen opwerpen met als enig doel de tweespalt tussen bevolkingsgroepen te verscherpen. Dat heet ook wel demagogisch haatzaaien!
Links – 01-06-2012 | 11:40
Hauptstadt der DDR
Wat heb ik daar na zoveel Brabantse passie nog aan toe te voegen? O ja, ik doe er gelijk wat plaatjes bij van mijn geliefde Berlin, Haupstadt der DDR. Wat vind je daar van? (Dat je trouwens niet denkt dat die ene foto van die parkeerplaats gewoon een foto is van een parkeerplaats. Daaronder ligt de bunker van A. Hitler. Het is ongeveer op dezelfde plek als waar A. Hitler voor de laatste keer naar buiten kwam om de hond uit te laten. Dat is op die zwart-witfoto te zien. Het was een flinke puinzooi toen, maar ze hebben het inmiddels al weer helemaal opgeruimd. Laat dat maar aan die Duitsers over. )
A: Ik sta perplex! Hoe weet jij nou weer dat ik zoveel van mijn moeder zaliger hou, dat heb ik nog nooit aan de grote klok gehangen!
Wat fijn dat ze je nu ook in Brabant kennen, leven de Bossche bollen! Ik ben trouwens ook dol op Berlijn, dat wist je niet hè, maar ik heb ooit eens een paar maanden op Kreuzberg gewoond, ik was bezig met een moeilijk project over mijn grote held Erwin “Egon” Kisch, de Razende Reporter, op wie Kuifje gebaseerd is. Die liet zich altijd fotograferen met een sigaret, later heeft Humprey Bogart dat overgenomen. Pero bueno. Ik ben nu het verzameld werk van Kurt Tucholsky aan het lezen, een geniale man, met van die harde Berlijns-joodse humor, Herr Gott Jesus Josef und Maria, wat had ik die roaring twenties in Berlijn graag meegemaakt. Ik moest het doen met Christiane F, de kinderen van de Bahnhof Zoo, en die vrolijke muziek van David Bowie en Eno. Ik denk trouwens dat dit het langste intellectuele stuk is dat ooit op DeJaap verschenen is, nu haken al die jongeren vaak af, en dat is ook niet de bedoeling, en dan worden de sponsors boos.
Ik zag trouwens vandaag tijdens het naaktzwemmen in een natuurlijk meer in de Algarve een ijsvogel, en vannacht hoorde ik een uil en een nachtegaal! Nou jij weer, ik moest meteen aan mijn moeder denken. Nu schiet ik vol, ik ga aan de aguardiente, dikke zoen op je bips, vrolijke Frans!
