Een spetterende opening was het zeker: Twee rode kaarten, veel kleine incidentjes en twee landen die vol voor de winst gingen. Moge dit een vroege indicator van dit toernooi zijn, dan kunnen we onze handen dichtwrijven. Maar waar de neutrale toeschouwer zich kostelijk heeft vermaakt, gingen de Polen toch een beetje bedroefd naar huis. Negentig minuten tussen hoop en vrees, en dan zo’n anti-climax. ‘Zenuwslopend, dat was het vrijdagmiddag zeker, in de Fanzone in het centrum van Warschau. En ja, dan zit er voor de Polen weinig anders op dan de kater weg te drinken. Een verslag vanuit de Poolse hoofdbasis tijdens dit EK.
Honderdduizenden Polen verzamelden zich in de namiddag op het immense plein, dat is opgezet rondom het monumentale Paleis van Cultuur en Wetenschap, het hoogste en meest uit het oog springende gebouw in deze verder vrij bleke stad. De sfeer was er gemoedelijk, daar zelfs een enkele Griek zich durfde te mengen in het feestgedruis, Sirtakiënd en al. Er werd gezongen, gedanst, gedubstept, en bovenal: gedronken. De Polen hadden er zin in, zoveel was zeker.
Toen Carballo, met zijn typisch Spaanse gelaatstrekken, eindelijk op zijn fluitje blies, ontplofte de menigte. Jaren had men uitgekeken naar dit moment, en de eerste tien minuten gingen dan ook aan nagenoeg iedereen voorbij. De goal van Lewandowski viel echter niet te missen, en werd vergezeld met een minutenlang “Polska, Polska, Polska!” Toen Sokratis met de te lange achternaam zijn tweede gele kaart oppikte, leek het helemaal niet meer stuk te kunnen. Eén lang orgasme, die eerste helft.
Na de rust waren de rollen omgedraaid. De lepe Grieken scoorden al snel de gelijkmaker, en toen Sczszesny ook nog eens werd weggestuurd, leken de rapen gaar. Maar de Polen, en in het bijzonder Tyton, hielden stand, en de menigte kon opgelucht adem halen. Of, naar goed Pools gebruik, aan de wodka.
Het heeft welgeteld misschien een kwartiertje geduurd, die ietwat mistroostige stemming na het laatste fluitsignaal. De bars liepen in rap tempo vol, en vanuit het niets mixte ook de bovenlaag van het vrouwelijk schoon zich met de primitieve voetbalsupporters. De gympen werden verdrongen door stiletto’s terwijl de menigte zich massaal richting de Nowy Swiat bewoog, waar het tot in de late uurtjes erg onrustig bleef en uw correspondent uiteindelijk zwichtte voor een van de vele Poolse schonen. Voor de komende paar weken is dit de realiteit in Warschau; elke dag feest, vrouwen en ander vertier.
Er schijnt ook nog gevoetbald te worden. Dus ja, heeft u nog een paar dagen vrij deze maand, schroom dan niet om mee te brullen met die sympathieke rood-witte nationaalelf, in het hart van Polen, ver weg van de Oranje massahysterie. Laten we hopen dat ze nog ver gaan komen.
