Kloof
Zucht.
Je zegt meer
dan alle andere zuchten.
Zomaar
verander je
een blik in staren,
een woord in raadsel,
een stilte in afwijzing.
Lucht.
Verplaatst, en blaast
me over de rand
van een kloof.
Stort me in chaos.
Ademloos.
Struin ik, opgejaagd door
gedachten die zich
met hun klauwen klampen om
mijn nek,
met hun sluwheid steken
in mijn maag,
met hun staart
mijn kuiten zwepen.
Versmorend.
Stap, na stap, na stap.
Want stoppen
leek onmogelijk.
En elke zucht geslaakt,
en elke stap gezet,
was jij er bij,
Gezond Verstand.
Je keek toe.
En lachte keihard.
