Het toppunt van slechte televisieproducties is bereikt in de vorm van het SBS6 programma Het zullen je ouders maar zijn. Henkjan Smits gaat bij gezinnen op bezoek waarvan de kinderen het moeilijk hebben met de levensstijl of doorgeslagen hobby van de ouders. Op zaterdagavond wordt het programma, waarin steeds twee gezinnen centraal staan, uitgezonden.
Jambers, eat your heart out
In de aflevering van vorige week stonden een volkszanger zonder succes en een gezin dat zich als goblin verkleedt centraal. Het programma begint met een Jambers-achtig praatje van Henkjan, waarna volwassen groen geschminkte mensen die vervelend hoge stemmen opzetten te zien zijn. Het programma zorgt voor een fijne beeldvorming dat deze mensen neerzet als raar en absurd. Het gaat niet zozeer om de zoon die zijn ouders mist, aangezien die elk weekend voor groen monstertje met puntoren aan het spelen zijn. De volkszanger, met een aantal kilo’s te veel, komt er niet beter vanaf. De nadruk ligt voornamelijk op de sneuheid van zijn carrière en het feit dat hij altijd verkeerde keuzes blijkt te maken. Niet om het feit dat zijn dochter zich zorgen maakt om zijn financiële situatie.
Coaching van Henkjan
Waar de deelnemers van RTL4 programma’s, zoals bij Een dubbeltje op zijn kant, nog kunnen rekenen op de hulp van een coach of psycholoog, moeten de deelnemers van Het zullen je ouders maar zijn het voornamelijk doen met Henkjan Smits. De mislukte zanger krijgt advies van een coach, maar de zoon uit het goblin gezin moet het zelf maar opknappen. Terwijl hij juist baalt dat zijn ouders geen tijd voor hem hebben. Natuurlijk worden er goede punten in het programma aangestipt, manier waarop dit gedaan wordt klopt niet. Het programma is voornamelijk gebaseerd op leedvermaak en niet op de problemen die gaande zijn, aangezien deze als sneeuw voor de zon lijken te verdwijnen zodra Henkjan zich er mee bemoeit. Komt vast door zijn zonnebril.
