‘Er was eens….. en ze leefden nog lang en gelukkig’. Elk sprookje begint en eindigt zo en dit is een zeer succesvolle formule gebleken. Dat dit in filmmakend Hollywood ook niet onopgemerkt is gebleven moge blijken uit het grote aantal romantische komedies die sinds het ontstaan van de film geproduceerd zijn. Het sprookje, maar dan in een modern jasje, doet de vrouw van tegenwoordig zwijmelen op de bank met een zak M&M’s in haar handen. Dat de vrouw hierdoor echter een verkeerd beeld van de werkelijkheid krijgt, heeft ze niet door, want dit verkeerde beeld wordt veroorzaakt door emoties en het gevoel ik-wil-ook-wat-zij-heeft.
De Hollywood klassieker
Sinds jaar en dag worden er in Hollywood films met hetzelfde script geproduceerd. Tussen deze duizenden films, van het genre romantische komedie, zit maar weinig verschil. De hoofdrol wordt bijna altijd vertolkt door een mooie, dunne, vaak blonde actrice die in de film een personage speelt met een succesvol leven, die mooie kleren draagt en veel lieve vrienden en familie heeft. Ze is alleen de man van haar dromen nog niet tegengekomen. In elk goed sprookje zijn er verder een aantal vaste personages aan te wijzen. Zo zit er, naast de prinses, ook altijd een schurk in, alsmede een helper en een held. Vaak is de held tegelijkertijd de mooie droomman die de knappe blondine aan het einde van het verhaal ‘krijgt’.
De moderne vrouw wordt dag in, dag uit, blootgesteld aan dergelijke films, iets dat totaal niet goed is voor haar beeld van de werkelijkheid. Want wie heeft er nu daadwerkelijk elke dag een andere jas of schoenen aan en heeft elke dag een good hair day? Daarnaast wordt geen enkele vrouw zo mooi gestyled wakker als in films, aangezien de gemiddelde vrouw toch echt eerst een half uur, uitzonderingen daargelaten, in de steigers moet staan voordat ze er representatief uitziet. Omdat dit niet het geval is in films, krijgen vrouwen het ik-wil-ook-wat-zij-heeft-gevoel. Dit is niet zozeer gebaseerd op jaloezie, maar komt voort uit een gevoel van identificatie.
Identificatie en emotie
Wanneer de kijker namelijk naar een film kijkt, vindt er een onbewust proces plaats dat alles te maken heeft met emotie. De kijker zoekt in het verhaal altijd elementen die hem of haar aanspreken en waar de kijker betekenis aan kan geven. Hierdoor kan de kijker sympathie gaan voelen voor een bepaald personage, waardoor de kijker zich kan identificeren met dat personage. Men identificeert zich over het algemeen eerder met het hoofdpersonage en dat komt doordat de kijker hier meer over te weten komt. Het personage heeft menselijke trekjes en gevoelens. Dit personage is het meest in beeld en de kijker weet wat voor een problemen het personage doormaakt. In tegenstelling tot de slechterik die alleen maar slecht doet en waarvan de rest van de persoonlijkheid buitenspel staat. Bij een romantische komedie zullen vrouwen vaker onbewust elementen vinden die overeenkomen met hun eigen leven dan mannen omdat zaken, zoals het tegenkomen van een droomman en het kiezen van de juiste outfit, vaak niet belangrijk zijn voor mannen en daardoor niet worden opgepakt. Hierdoor identificeren zij zich (bijna) niet met het hoofdpersonage van een romantische komedie en wordt hun beeld van de werkelijkheid niet door het sprookje beïnvloedt.
Waar vrouwen echter bij stil moeten staan, is het feit dat een personage altijd nep is, er niets van het hele verhaal is gebaseerd op de werkelijkheid en situaties uit films nooit in het echte leven zullen gebeuren. Wie heeft er nu bijvoorbeeld seks met haar BH aan onder een zijden laken? Wie is er ooit een man tegengekomen die op een goede dag met een wit paard voor de deur staat? Natuurlijk kunnen vrouwen blijven zwijmelen bij dit soort films, maar verwacht vooral niet dat het in je eigen leven ook zo gaat. De enige romantische komedie die nog enigszins een goed punt maakt is He’s just not that in to you, maar uiteindelijk eindigt die film ook met een ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’.
