De quarterlife crisis ook wel het dertigersdilemma, echt serieus genomen wordt dit fenomeen niet. Ben je tussen de 25 en 35 jaar en bevind je je in een dergelijke toestand, houd het dan liever voor jezelf. Doe je dit niet, dan zal je hoogstwaarschijnlijk stuiten op een minzaam lachje dat zoveel zegt als: stel je niet aan, jij verwend westers kutkind. Het zoveelste luxeprobleempje, een modegril, zo wordt het gezien. Soit, dat is het natuurlijk ook. Hebben we alle kansen om wat van ons leven te maken, kunnen we kiezen voor wat we maar willen, weten we het niet!
Begrijpelijk dat oudere generaties je het liefst een stomp in je maag zouden verkopen. Voor hen viel er immers niet veel te kiezen: je ging doen wat je vader deed omdat je opa dat deed of je baarde rond je 22e je eerste kind. Veel tijd was er ook niet om na te denken over wat je nu het allerliefst zou willen doen. En zin had het al helemaal niet.
Maar is dit niet appels met peren vergelijken? Tijden veranderen, en met de verstrijking van tijd, veranderen ook de problemen. In de Middeleeuwen bleven mensen ook niet thuis met een burn-out en een depressie werd gezien als wilszwakte.
Persoonlijke ontwikkeling, maar wel leuke dingen doen
In de huidige tijden moeten we niets, als we maar doen wat we leuk vinden. We moeten dus wel íets: kiezen voor hetgeen we leuk vinden. Klinkt simpel. Is het niet. Alles is maakbaar, dat is het idee. Als je er maar voor gaat. Het maximale uit het leven halen, dat is het devies. Dat je misschien te dom bent voor die baan of dat je samen met honderd andere kandidaten solliciteert, dat doet er niet toe. Dat je al drie keer van studie bent gewisseld en je studieschuld op een punt is gekomen dat kwijtschelding de enige oplossing is, ook niet. Persoonlijke ontwikkeling, daar draait het om. En natuurlijk – en dat kan niet vaak genoeg benadrukt worden – doen wat je leuk vindt. En dan daarin succes hebben, dat dan weer wel. Want we hebben dan misschien alle keuzevrijheid; de verwachtingen liggen hoog. Niet alleen in je carrière, maar ook in relaties en in je dagelijks leven. Veel vrienden en veel leuke dingen doen, dát is belangrijk.
Eigen domme schuld
Heb je niet alles gedaan wat je wilde doen en bereikt wat je – met de nodige inspanningen – had kunnen bereiken, dan ben je mooi stom. Want alle kansen lagen voor het grijpen. Maar je hebt ze zelf laten liggen. Je kinderen kan je de schuld niet geven, want die zijn nog niet geboren. Je ouders treffen ook geen blaam, zij hebben je immers alle ruimte willen geven om je eigen keuzes te maken. (“En dat konden wij vroeger niet zeggen hoor!”) Oftewel, het is je eigen domme schuld. En zie daar dan – zo tussen je 35e en 50e levensjaar – je volgende luxeprobleem. Want een luxeprobleem, dat blijft het natuurlijk.
CC-Foto: Mark and Allegra Jaroski-Biava
