Hij had een lange rossige baard, korte benen en een stevig lichaam. De stijve en formele advocaat, Benjamin Harrison, die van zijn tegenstanders de bijnaam ‘de IJsberg’ kreeg, werd in 1889, in navolging van zijn grootvader William Henry Harrison, president van de Verenigde Staten.
Benjamin Harrison werd geboren op 20 augustus 1833 op de boerderij van zijn grootvader in Ohio. Deze grootvader, William Henry Harrison, werd toen Benjamin acht jaar oud was, president van de Verenigde Staten. Benjamin kwam uit een groot gezin en had twaalf broers en zussen. Tijdens zijn studietijd aan de Miami University, Oxford, Ohio, blonk hij uit in het debat, wat hem later nog goed van pas zou komen. Op 20 oktober 1853 trouwde Benjamin Harrison met Caroline Lavinia Scott. Samen kregen zij 2 kinderen. Nadat hij in Cincinatti was afgestudeerd verhuisde hij in 1854 naar Indianapolis, Indiana en begon hij een carrière als pleiter en in 1857 werd hij stadsadvocaat.
Amerikaanse Burgeroorlog
Bij het uitbreken van de Amerikaanse Burgeroorlog in 1861 had Harrison, vader van twee jonge kinderen, zich het liefste afzijdig gehouden. Maar op aandringen van de gouverneur trad hij toch in dienst. Hij schreef over deze periode aan zijn vrouw Caroline: “Ik ben noch een Julius Caesar noch een Napoleon, en heb altijd meer zin in een goed ontbijt dan in een gevecht”. Desalniettemin liet Harrison zich tijdens de oorlog van zijn beste kant zien en onderscheidde hij zich in de slag bij Resca in mei 1864 door zijn dapperheid. Hij werd hierna bevorderd tot brigadegeneraal. Tijdens de oorlog bracht Harrison nog veel tijd door in Indiana, doordat hij werd teruggeroepen om voor lokale kandidaten campagne te voeren.
Advocaat Harrison
Na de oorlog, in 1871, pleitte hij op aandringen van president Ulysses S. Grant, in een zaak van een burger die door het Hooggerechtshof in het gelijk was gesteld door zijn klacht dat de militaire autoriteiten hem ten onrechte in de gevangenis hadden gezet. Harrison wist de zaak zo te draaien dat de overheid slechts 5 dollar aan de man uit moest keren en verwierf hier nationale bekendheid mee. Hierna ging het hem en zijn advocatenpraktijk op financieel gebied voor de wind.
Politieke carrière
Zodoende kon hij het zich veroorloven om het toneel van de politiek te betreden. In 1876 deed hij een vergeefse poging voor het gouverneurschap van Indiana, maar vijf jaar later werd hij benoemd tot Senator in Washington. In deze periode zette hij zich in voor pensioenen voor oorlogsveteranen, waar hij zijn bijnaam ‘the soldier’s legislator’ aan overhield. De wetten werden echter geweigerd door president Grover Cleveland.
Presidentsverkiezingen van 1888
Toen er in 1888 nieuwe presidentsverkiezingen aankwamen, waren de Republikeinen op zoek naar een nieuwe kandidaat in de strijd tegen de Democraat Cleveland. Doordat Harrison binnen de republikeinse partij één van de weinigen was die geen vuile handen had, viel de keuze op hem. Uiteindelijk won hij de race van Cleveland en werd, net als zijn grootvader, in de stromende regen geïnaugureerd.
President Harrison
Tijdens de periode van het echtpaar Harrison in het Witte Huis was Caroline druk bezig met de aankleding van het pand. Zo werd er in de ambtswoning onder andere elektriciteit aangelegd. Harrison was de eerste president die het “Pan American Congress” organiseerde. Deze werd in 1889 in Washington D.C. gehouden. Het staat vandaag de dag bekend als de “Pan American Union”. Hij was tevens de eerste president die een vrouwelijk personeelslid toeliet in het Witte Huis: de stenografe Alice B. Sanger.
Politiek van Harrison
Zijn belangrijkste politieke verdienste was het invoeren van de hoge importtarieven, de McKinley Tariff van 1890, ter bescherming van de eigen Amerikaanse industrie. Dit had echter een negatief effect op de prijzen die in rap tempo omhoog schoten. Ook ondersteunde hij de Sherman Silver Purchase Act, waardoor goud in plaats van zilver de basis van de geldhuishouding vormde. Cleveland gebruikte deze wetten en de verhoogde prijzen bij de presidentsverkiezingen die volgden tegen Harrison en werd in plaats van Harrison voor een tweede termijn verkozen.
President af
Caroline was een jaar eerder, tijdens de herverkiezingscampagne van Harrison, gestorven aan tuberculose. Nadat Harrison de verkiezingen had verloren van zijn voorganger, ging hij terug naar Indiana, waar hij zijn advocatenpraktijk weer opnam. Ondanks het recentelijke overlijden van zijn vrouw, bleef Harrison slechts een korte periode inde rouw en hertrouwde drieënhalf jaar later tot groot ongenoegen van zijn twee kinderen met de nicht van zijn overleden eerste vrouw, Mary Scott Dimmick. In 1897 kreeg hij met haar nog een derde kind. Benjamin Harrison overleed uiteindelijk op 13 maart 1901 op 67 jarige leeftijd aan de gevolgen van een longontsteking.
Marianne van Exel is hoofdredacteur van IsGeschiedenis.nl, het weblog dat dagelijks historische achtergronden bij het nieuws biedt. Dit artikel werd tevens daar gepubliceerd.
