Zodra je het metrostation in Mile End uitloopt, zie je al veel politieagenten. Wanneer je de Tower Hamlets verder door wandelt, kom je nog meer mannen en vrouwen tegen met hoed op hun hoofd en een strak blauw uniform aan. Ze staan je vriendelijk te woord, maar als je naar de plaats van de raketwerpers – die voor de Olympische Spelen bedoeld zijn – vraagt, krijg je grote ogen en “Ik heb geen idee waarover je praat” te horen.
Twee weken terug stonden de Londense kranten vol met nieuws over raketwerpers die midden in de woonwijken Mile End en Black Heath geplaatst worden. Volgen de regering en het Ministerie van Defensie is dit om de veiligheid tijdens de Olympische Spelen te kunnen garanderen. De bewoners zelf vinden dat maar ‘bangmakerij’. De beveiligster van het metrostation wijst een beetje aarzelend naar rechts en zegt dat het ‘vijftien minuten alsmaar rechtdoor lopen is en dan op een gegeven moment een keer naar links’. Niet zo duidelijk dus. Een paar meter verderop lopen twee politiemannen. “Raketwerpers? Vraag het een eindje verder maar op het politiestation”, zegt een van de twee mannen.
Raketwerper
De agent in het politiebureau doet alsof hij voor het eerst in zijn leven over raketwerpers hoort. “Die zijn hier niet. Als je ze hebt gevonden, kom dan maar weer terug.” Een typische roodharige Engelse jongen die voor een pub een sigaret staat te roken, wil wel wat kwijt over de raketten. Enthousiast roept hij de mogelijke locaties waar de raketten zich kunnen bevinden op. Hij haalt er zelfs zijn collega bij, die weet er meer van. “Loop nog een stukje rechtdoor en sla dan linksaf. Het eerste wat je ziet is een grote oude fabriek. Op de hoge schoorsteen moet een raketwerper staan.”
Dat gebouw blijkt Bow Quarter te zijn. De man aan de balie is in eerste instantie heel vriendelijk. Maar zodra het woord raketwerper valt, verandert hij in een afstandelijke zuurpruim. Hij schudt een paar keer met zijn hoofd en zucht extra hard. Uiteindelijk is het enige wat hij los wil laten dat er een maand geleden wel een oefening is geweest. “Maar de raketten zijn daarna meteen weer weggehaald hoor. Er is hier niets te vinden.”
Zuurpruim
Aan de overkant van de weg, tegenover Bow Quarter, staat een technicus aan een hek te sleutelen. Hij lacht als hem gevraagd wordt naar de raketwerpers. “Als het goed is staan die op de schoorsteen hier aan de overkant.” Meer weet hij ook niet. Ondertussen houdt de zuurpruim vanachter zijn desk alles in de gaten.
Iemand anders in de straat kent wel de precieze plek van de raketwerpers. “Ik heb het op de radio gehoord en de kranten stonden er vol mee.” Hij vertelt dat Bow Quarter niet een, maar twee schoorstenen heeft. De tweede is te zien vanaf de andere kant van de weg. De regering heeft voor deze oude fabrieksschoorstenen gekozen, omdat ze uitkijken over het Olympisch Park van Stratford.
Daphne van Breemen en Merel de Bruijn zijn tweedejaars studenten aan de FHJ Tilburg en waren enkele dagen in Londen, op zoek naar het verhaal achten de Olympische Spelen van 2012. Dit blog verscheen eerder op hun eigen blog.
