Stel je voor, je bestuurt een stad waar, voornamelijk onder studenten, een enorme woningnood is. Deze studenten hebben weinig geld maar verlangen ook weinig luxe. Die gemeente heeft ook nog eens de grootste leegstand van kantoren in het land. Twee problemen die je als gemeente graag wilt oplossen en weinig geld. Dan moet er toch een lampje gaan branden? Dan moet je als gemeentebestuur toch zien deze problemen tegen elkaar weggestreept kunnen worden? Niet in Amsterdam.
Daar heeft wethouder Maarten van Poelgeest in al zijn wijsheid besloten dat er publiek geld gestopt moet worden in de sloop van deze kantoorpanden.
Dit is niet alleen kwalijk omdat hiermee de risico’s van de toenmalige beleggers afgedekt worden door de belasting betaler. Het is vooral kwalijk omdat hiermee de kans wordt verprutst om met de ontstane situatie een ander probleem op te lossen.
Een crisis schept kansen, het is te hopen dat Amsterdam beter met kansen op leer te gaan dan ons nationale elftal.
