Tony Martin ondervindt materiaalpech tijdens de proloog, misschien kost het hem zelfs de zege. Marcel Kittel, de troef van Argos-Shimano, is ziek sinds dag twee van de Tour de France. Andre Greipel vecht spectaculaire sprintduels uit met Mark Cavendish. Gisteren wint hij zelfs de etappe naar Rouen. Nieuws uit de Tour van formaat. Zelfs in Nederland krijgen al deze gebeurtenissen rond Duitse renners ruimschoots aandacht in de media. In hun thuisland blijft het echter angstvallig stil.
Waar in Nederland nieuwssites aparte tourgedeeltes bezitten en het zelfs nieuws is als Robert Gesink door een mug gestoken is, blijft het in de Duitse pers stil rond de Tour. Op de sites van Bild, Der Spiegel en Die Welt moet je goed zoeken voordat je een bericht over de Tour de France of wielrennen vindt. Vaak is het een kort bericht over de winnaar van de etappe. Interesse in de Duitse renners en hun verhaal is er amper. Wat is er gebeurd met de ooit florerende wielernatie Duitsland?
Eind jaren ’90 drukten twee Duitse wielrenners hun stempel op diverse koersen en dan met name op de belangrijkste: De Tour de France. Jan Ullrich en Erik Zabel deelden het kopmanschap van het Duitse Team Telekom en wonnen respectievelijk zeven en tien touretappes in hun wielercarrière. Daarnaast won Ullrich in 1997 het eindklassement en mag Zabel zich de recordhouder noemen van het puntenklassement met vijf eindoverwinningen. Ze waren de goudhaantjes van het Duitse wielrennen en genoten volop aandacht van de Duitse pers en fans. Deze glorietijden zijn echter voorbij. Het Duitse wielrennen verkeert in een diepe crisis.
De crisis ontstond in 2006 met het uitlekken van Operacion Puerto. Het belangrijkste gevolg was dat Duitslands lieveling en topfavoriet Jan Ullrich niet kon starten in de Tour. Nu hij eindelijk verlost was van plaaggeest Lance Armstrong, had dit zijn Tour moeten worden. In plaats daarvan betekende het niet starten in de Tour het einde van zijn carrière. Heel Duitsland was in schok. Had hun held hen al die tijd bedrogen? De verdachtmaking van Ullrich was slechts de eerste dominosteen die viel. In 2007 biechtten oud renners van Team Telekom Erik Zabel, Rolf Alldag, Bjarne Riis en Udo Bolts op dat ze in de Tour van 1996 EPO gebruikt hebben. Wielerploeg T-Mobile raakte in grote problemen door deze bekentenissen.
Het bestaan van T-Mobile hing vanaf dat moment aan een zijden draadje. Dit draadje brak door het positief testen van revelatie Patrik Sinkewitz in de Tour de France van 2007. Ook de nieuwe generatie wielrenners speelde vals en bracht geen nieuwe hoop. Teleurgesteld door alle dopingperikelen kondigde T-Mobile aan te stoppen met de sponsoring. Daarnaast trokken de Duitse TV-zenders ZDF en ARD zich per direct terug uit de Tour de France met hun live uitzendingen. Het Duitse publiek voelde zich bedrogen en de media wenste niet meer mee te werken aan het leugenachtige circus van het wielrennen.
Alleen in Duitsland lijken dopingschandalen zulke grote consequenties voor de sport te hebben. In Spanje is er bijvoorbeeld nog steeds volop aandacht voor het wielrennen, ondanks dat de volledige ploeg Liberty Seguros van Manolo Saiz in verband werd gebracht met Operacion Puerto.
Dat juist in Duitsland zoveel waarde wordt gehecht aan eerlijkheid, transparantie en schone sport vindt haar wortels in het verleden. Na de Tweede Wereldoorlog probeerde de Bondsrepubliek immers een nieuw imago op te bouwen. Duitsland moest hiermee het vertrouwen van de wereld voor zich winnen. Deze ontwikkeling vond haar weerklank bij Duitse bedrijven en de Duitse pers. Duitsland en Duits moet geassocieerd worden met vertrouwen, transparantie en degelijkheid. Juist factoren die door het wielrennen continue beschadigd worden. Het is jammer voor Martin, Kittel en Greipel, maar voorlopig zullen ze het met onze aandacht moeten doen.
