Het was een prachtig gezicht om te zien, gisteren op De Lutte. Mede dankzij AT5 hebben we het vertrouwen in de mensheid weer teruggekregen, met prachtige beelden van Frank de Boer. Inderdaad, de trainer die vaak genoeg op de bank ‘godverdomme’ zegt omdat hij niet blij met de uitvoering is. Dat zagen we gisteren ook, toen De Boer absoluut niet blij was met het twee minuten te laat komen van zijn jeugdspelers.
We citeren even het volgende: “wil je hier niet bij het eerste spelen? Wil je gewoon lekker bij Jong Ajax spelen? Het kan me niet schelen hoe laat je komt, als je maar om zes uur hier staat. Vooral als je dan nog helemaal jong bent hoor, dan kan ik er helemaal niets van begrijpen. Niet dat je oud bent, maar hij er wel gewoon om tien voor. Daar kan ik niet met mijn hoofd bij. Jullie komen om twee minuten over zes hier aankakken. Dan ben je er net bij, dan krijg je een kans om hier te staan. Onbegrijpelijk.”
Zo, dat tikt aan. Je zou bijna denken dat dit soort trainers allang niet meer bestond. Dat dat alleen maar mogelijk was in de jaren zeventig, waar de persoonlijkheden van de spelers nog niet zo heel erg boeiend waren. Toen ze nog rookten, toen ze nog hun eigen café hadden. Vandaar dat we in 1974 kampioen moesten worden. Daar lag het aan; roken.
Enfin, even terug naar Frank de Boer. Het is mooi om hem aan het werk te zien. Het is mooi dat we een redder in nood hebben. Eentje die eindelijk eens niet denkt dat spelers al zo’n zwaar leven hebben. Fred Rutten zou hebben gedacht; ach, zijn Beats by Dr. Dre koptelefoon lag zeker nog verstopt in de douche en dus zou hij daar naar hebben gezocht. Kan gebeuren. Ook na honderd keer; kan gebeuren.
Maar nee, Frank de Boer vertikt dat. Fuck die koptelefoons, zou hij hebben gedacht. En zo hoort het. Postbodes brengen ook hun post en gaan dan ook niet pronken met iPods en dergelijke. Je bent immers aan het werk en je hoort dan op tijd te zijn. Zo niet, dan mag je opflikkeren, aldus De Boer.
Dat is mooi om te zien. Je weet ook gewoon dat de trainer dan gelijk alle macht heeft. Ineens snap je hoe Frank de Boer, ondanks de tegenvallende resultaten tijdens een gedurende periode, twee keer achter elkaar kampioen is geworden. Die zoekt niet naar excuses. Je best doen, dat is wat telt. Zo word je kampioen.
Een pak rammel voor die spelers dus, tijdens die training. Bleek dat de onschuldige spelers niet wisten waar ze moesten zijn. Ze hebben vast die avond weer gescrabbeld met Frank de Boer.
