Op de Olympische Spelen komen de beste atleten van elk land tezamen om in een onderlinge strijd uit te maken wie de beste is in zijn of haar discipline. Toch? Over het algemeen wel. Behalve bij het mannenvoetbal, waar strikte condities gelden.
De uiteindelijke winnaar is dan ook niet de beste van de wereld, maar de beste van de spelers onder drieëntwintig die niet één of meerdere volledige WK-wedstrijden (inclusief kwalificatiewedstrijden) hebben gespeeld. Een feest voor de scouting van elke topclub, een ellende voor iedereen die de Olympische Spelen serieus neemt. Afschaffen die onzin.
Lagere kwaliteit
Begrijp me niet verkeerd: de wedstrijden zijn best aardig en in retrospectief zijn de teams prachtig. Waarom een discipline afschaffen waarin de winnaar van 2008 spelers herbergde als de jonge Mascherano, Di Maria en een Lionel Messi? En wie gunt het Ryan Giggs nu niet om eindelijk voor een landenteam te kunnen schitteren op een toernooi, al is het dan als – nog zo’n regeling – dispensatiespeler?
En toch zeg ik: afschaffen. Het is al eens eerder gebeurd met een sport. In 2005 besloot het IOC om honkbal en softbal van het Olympische programma in Londen te schrappen, klaarblijkelijk om de reden dat het ging om uitgedunde selecties zonder spelers uit de Major League. En dat is ook het probleem met het mannenvoetbal, waarvan de FIFA nooit zal toestaan dat de beste spelers ter wereld daar samenkomen, omdat dat de commerciële waarde van zijn eigen toernooien zou ondergraven. Het niveau is dan ook op de Olympische Spelen, ondanks de aanwezigheid van veel talent, evident lager.
Maar naast het argument dat de kwaliteit van het voetbal lager is dan dat op het Europees- of Wereldkampioenschap, of dat er een precedent geschapen is met de verwijdering van het honkbal en softbal, zijn er meer redenen.
Overdaad schaadt
Het Olympisch voetbaltoernooi begint vrij laat in de zomer met tot gevolg dat de spelers na het toernooi amper tijd hebben om zich voor te bereiden op het nieuwe seizoen. Met een al overvolle voetbalkalender zou de FIFA zich dan ook eens rekenschap moeten geven van wat het beste is voor het niveau van de sport, in plaats van de hoogte van de baten van de commercie. Vanuit de clubs denkend zou het prettig zijn om een toernooi minder te hebben. Immers, door het seizoen heen zijn ze hun spelers al kwijt aan bijvoorbeeld de Afrika Cup en EK- en WK-kwalificaties.
En hoe erg is het nu als mannenvoetbal verdwijnt van de Olympische Spelen? Misschien is het wel een erg mooie gelegenheid om het vrouwenvoetbal – waar deze regels niet gelden – wat meer te promoten? Of eventueel een andere mooie sport toe te laten tot de Olympische Spelen? Naast dat de FIFA dus het belang van de clubs beter zou moeten verdedigen (blijven dromen), zou het IOC ook strenger moeten selecteren. Sporters in bijna elke discipline leven naar dat ene moment eens in de zoveel jaar toe, want het is het meest prestigieuze om te winnen. Voetbal – en vroeger honkbal – steekt daar dan zo schraal bij af dat het bijna gênant wordt.
Ik vreet voetbal, kijk alles wat los en vast zit, maar overdaad schaadt. De kijker, de spelers, de clubs en uiteindelijk dus ook de FIFA hebben daar last. En ook het IOC schiet er niets mee op. Niet meer doen dus, dat nog-net-niet-mannenvoetbal.
