Er is maar weinig dat blijvende betekenis heeft. De ijzeren wetten van de natuur, dat zijn blijvertjes. Politieke bewegingen, zeker als die niet om de inhoud maar om de persoon draaien, zijn dat niet. Hoe ijzersterk ook de partijdiscipline. In bijzijn van het gehele, door hem persoonlijk opgetrommelde, Haagse perscorps, ondervond Geert Wilders afgelopen week aan den lijve de pijnlijke consequenties van zijn bedrijfsvoering. Tegelijkertijd werd op het CERN een persconferentie aangekondigd waarin de volgende dag de vondst van het lang gezochte Higgs-deeltje bekend werd gemaakt.
Zo klein als het deeltje is, zo groot is het van betekenis. En zo groot en machtig als Wilders lijkt, zo klein is die van hem en zijn politieke beweging.
Interculturele saamhorigheid
Hoe hard je ook probeert ze bij elkaar te houden, deeltjes hebben eigen massa en daarmee eigen momentum. We gingen we op zoek naar het bewijs voor deze stelling en kunnen dit nu met grote zekerheid vaststellen. Wilders wist dit echter allang. De vele luidruchtige vertrekken van PVV-leden in vrijwel alle bestuurlijke lagen tonen aan dat je deeltjes maar moeilijk bij elkaar houdt.
Toch kan Wilders nog veel leren van het Higgs-deeltje. Bijvoorbeeld dat het eigenlijk het Higgsboson heet, vernoemd naar de twee mensen die het voorwerk hebben gedaan: Peter Higgs en Satyendra Nath Bose. Aan zoveel (interculturele) saamhorigheid en bescheidenheid kan Wilders nog een puntje zuigen.
Democratie
Ook het geduld van Mr. Higgs en het doorzettingsvermogen van de natuurkundige wetenschappers om het bestaan van het deeltje op basis van eindeloze testen te onderbouwen kan als lichtend voorbeeld dienen voor de partij die (zoals wederom werd bevestigd) enkel vaart op opiniepeilingen. Net als de terughoudendheid die de wetenschappers nog steeds betrachten in hun uitspraken nu. Uit angst een niet honderd procent gefundeerde uitspraak te doen.
Tot slot zou het toelaten van wat democratie – zoals ook elke beroepsgroep, dus ook de wetenschappelijke wereld – deze kent, de PVV goed doen. Los van betekenis zal het in ieder geval de kans op een blijvend bestaan vergroten. Maar het is de vraag of het succes van de PVV niet juist afhankelijk is van het gebrek aan democratie. De angst bij CERN was altijd dat onvoorzichtige wetenschappers per ongeluk een zwart gat zouden creëren waardoor de hele wereld zou imploderen. Democratie zou wel eens het zwarte gat kunnen zijn voor de Partij voor de Vrijheid.
