INTOUCHABLES – We kennen films die door een deel van het publiek worden gehaat, je hebt films die door een deel van ’t publiek worden gekoesterd én er zijn films die door iedereen worden bejubeld. Intouchables behoort zonder twijfel tot die laatste, zeldzame categorie. Deze Frans gesproken film vertelt een op feiten gebaseerd verhaal dat een ieder ontroert, recht in het hart raakt en meerdere keren bijna een natte broek van ’t lachen bezorgt. Een twee uur-durende zit die helaas in een mum van tijd voorbij is.
Driss is een jonge Senegalees, wonend bij zijn tante en haar kinderen. Hij typeert de doorsnee inwoner van de grimmige voorsteden van Parijs: werkloos en levend van een uitkering. Maar om in aanmerking te komen voor een uitkering, ben je wel verplicht te solliciteren. Driss hopt langs een gehandicapte miljonair, de vijftiger Philippe, die vanwege z’n rolstoel een dagelijkse hulp en verzorging nodig heeft. Na vijf minuten staat de nukkige, grote neger weer buiten, maar wordt verrast wanneer hij een belletje krijgt dat hij de baan heeft gekregen. Philippe kiest voor Driss, omdat hij de enige is die geen medelijden toont met de man die van top tot toon verlamd is.
Driss is een ultieme amateur in de verzorging, waardoor het wassen, aankleden en voeren(!) van Philippe voor ongemakkelijke, maar oergeestige taferelen zorgt. De twee totaal verschillende milieus botsen even, totdat ze elkaar echt leren kennen. Driss probeert Philippe te imponeren met het swingende Earth, Wind & Fire, terwijl de humoristische druktemaker zelf verplicht mee moet naar een keurig concert. De twee leveren eigenlijk een deel van hun karakter in om de ander te helpen, wat resulteert in ontroerende, maar bovenal geniale scènes waarin schaterlachen nog een understatement is. Zelfs de eigenaardige maniertjes die Philippe gebruikt om opgewonden te raken blijven geen geheim meer.
Intouchables is een enorme hit gebleken. Mensen vragen mij wel eens waar dat succes dan inzit. Dat kan ik niet zeggen, je moet ‘m zelf gezien hebben. De scherpe humor wordt vooral vertolkt door de geniale Driss en die slaat extra aan dankzij de kalme, glimlachende Philippe. De muziek, de formulering, de momenten; alles klopt. Dit alles is het recept voor een schitterende film waar men de vingers bij aflikt, en waarin nog maar eens duidelijk wordt hoe mooi het begrip ‘vriendschap’ is.
