Vandaag is het vrijdag de dertiende. Een ongeluksdag? Lariekoek en apekool zong het Kinderen voor Kinderenkoor al eens. Dat is ook zo. Allemaal bijgeloof joh. De echte ongeluksdag is donderdag de twaalfde. Daar kan niemand meer aan twijfelen sinds gisteren.
Lieuwe Westra, Rob Ruijgh en Bauke Mollema die op de eerste beklimming die fiets aan de wilgen hangen. Robert Gesink die na de etappe beslist dat hij morgen niet meer op de fiets klimt. Het is geen toeval. Het komt allemaal door die rottige donderdag de twaalfde. Renshaw en Larsson waren ook slachtoffers van deze ongeluksdag.
Het betekent dat de Rabobank met slechts vier man in de ploeg overblijft. Vier man! Eerder gingen immers beide Maartens al terug naar de Lage Landen. Vacansoleil houdt er vijf over. Dat de Nederlandse ploegen hebben afgesproken dat ze elkaar geen pijn zouden doen, is nu een mooie bijkomstigheid. Samen zijn deze twee nu slechts een volledige ploeg.
Wonden en ontstekingen
Er stonden achttien Nederlanders aan de start van de Tour. Morgen gaan er nog maar twaalf van start. Dat is het verdict. Terwijl de dag zo mooi begon. Gesink deed iets wat Gesink nooit doet. Wat Gesink eigenlijk ook helemaal niet kan, hij demarreerde direct uit het peloton bij kilometer 0. In de kopgroep zat het vervolgens vol met Nederlanders. Alleen Ten Dam hield het nog lang vol. Dat dan weer wel.
Mijn wielerhart is niet zo nationalistisch als dat van sommigen. Ik juich voor Samuel Sanchez en als enige niet-Fransman ter wereld ook voor Thomas Voeckler. Toch doet het nationalistische deel van mijn hart het net iets sneller kloppen als een Nederlander het goed doet. Mee zit in de kopgroep bijvoorbeeld. Het zal deze Tour niet vaak meer gebeuren vrees ik.
Is dat mannen als Mollema, Gesink en Hoogerland en Ruijgh aan te rekenen? Natuurlijk niet. Die zijn nog steeds herstellende van een verschrikkelijke val, nog geen week geleden. De wonden zijn nog niet eens helemaal geheeld. Iedereen die wel eens een flinke wond, met goeie ontsteking heeft gehad, weet dat je sneller moe bent. Dat is gewoon omdat het lichaam energie gebruikt voor het herstel. Dat je dan niet meer zo hard omhoog klimt, is logisch. Helemaal als je zoals Mollema en Gesink met krachten hebt gesmeten om in een ontsnapping te zitten.
Sprintveteraan
Goed. Jammer van de Nederlanders, maar die vier van vandaag kozen er allemaal voor om zelf in de remmen te knijpen en de fiets op de ploegwagen te zetten. Dat het vandaag gebeurt komt alleen maar door de ongeluksdag die het is. Alessandro Petacchi en Yuriy Krivtsov. Dat zijn de echte slachtoffers van donderdag de twaalfde.
De Italiaanse sprintveteraan ging op de afdeling van de col de la Croix de Fer onderuit. Hij kwam daardoor ver buiten tijd aan. Regels zijn regels en dus moet hij naar huis. Samen met zijn trouwe metgezel Krivtsov, die hem alle steun gaf die hij nodig had. Over trouwe helpers gesproken.
Nu blijkt het beter te zijn dat Ale Jet naar huis gaat. Hij zou bij de val meerdere ribben gebroken hebben, maar wat als dat niet zo was? Dan nog was het einde Tour geweest voor Petacchi. Zes etappezeges, net zoveel tourdeelnames. Allemaal niks waard voor de directie. Dat het wel eens einde carrière voor de 38-jarige zou kunnen zijn? Jammer.
Toch net iets erger dan vier jongens die dan wel volledig op zijn, maar er eigenlijk vooral voor lijken te kiezen om nog een goed WK en een goede Vuelta te kunnen rijden.
