Woensdag vertrekt Mitt Romney voor een reis die hem langs Israël, Polen en de Olympische Spelen in London zal voeren. Het primaire doel van zijn eurotrip is om Romney neer te zetten als staatsman, als presidentskandidaat die zich op zijn gemak voelt in de woelige wereld van de geopolitiek en die wereldleiders naar zich kan laten luisteren. Ook als hij daarin niet zou slagen komt de reis echter goed uit. In Amerika heeft Romney op dit moment weinig te winnen en het opschudden van zijn campagne lijkt juist nu een goede keuze.
Achterstand
Inmiddels is Mitt Romney al een maand of twee de presumptive Republican nominee, de officieuze vaandeldrager van de Republikeinse Partij die vanaf de Republikeinse Conventie volgende maand ook formeel presidentskandidaat zal zijn. In de maanden dat hij de interne strijd nog moest voeren met Republikeinse uitdagers als Newt Gingrich en Rick Santorum, was het niet gek dat zijn populariteit achterbleef bij die van president Obama; waar de president dit voorjaar de economische vooruitzichten zag verbeteren, moest Romney zich herhaaldelijk verdedigen tegen aanvallen vanuit zijn eigen partij.
De afgelopen twee maanden had het tij echter wat moeten keren. De economische groei lijkt gestopt te zijn terwijl de werkloosheid stagneert en dat doet president Obama geen goed. Ondertussen hebben de rijen binnen de Republikeinse Partij zich gesloten en wijzen alle neuzen rond Romney weer dezelfde kant uit. Het zou dus logisch zijn als de voormalige gouverneur van Massachusetts zijn achterstand ten opzichte van de president langzaam maar zeker zou inlopen.
Peilingen
Dat laatste lijkt echter niet het geval te zijn. Uit diverse peilingen en modellen blijkt dat Romney al enkele maanden een paar procent achterstand heeft op president Obama en dat hij ook niet echt dichterbij komt. Romney slaagt er dus nauwelijks in te profiteren van de gebrekkige populariteit van de president. Dat zorgt er ook voor dat de druk op zijn campagne in het Republikeinse kamp toeneemt.
Het wordt dus tijd het één en ander op te schudden en een reis naar het buitenland lijkt daarvoor het beste recept. Even zal de discussie niet gaan om het al dan niet openbaren van belastingaangiften. In Polen en Israël zullen weinig mensen praten over Bain Capital. Door de politieke waan van de dag in Amerika even achter zich te laten en zich te profileren als een power player op het geopolitieke toneel, kan Romney de aandacht verleggen van de aanhoudende kritiek naar een heel nieuw thema in zijn campagne. De timing voor de reis had dus niet beter kunnen zijn.
Aurora
Het voordeel van dit moment om op reis te gaan reikt echter verder dankzij de schietpartij in Aurora, Colorado afgelopen vrijdag. In tijden van crisis en nationale rouw kijkt iedereen naar de president als symbool van nationale eenheid. De president gaat op bezoek bij slachtoffers en nabestaanden, de president belooft gerechtigheid, de president spreekt tijdens een begrafenis of eredienst. In dergelijke situaties wordt duidelijk dat de president precies dat is: de president. Zijn uitdager is dan echter niet meer dan één van de vele politici die zich vooral niet teveel met de situatie moeten bemoeien.
Als de president naar Aurora reist, hoort dat bij zijn functie, als Romney dat doet, bedrijft hij politiek met het leed van de slachtoffers en nabestaanden. Romney houdt zich keurig en complimenteerde president Obama herhaaldelijk voor de manier waarop hij met de schietpartij om is gegaan, maar zal zich ook realiseren dat er voor hem nu weinig te winnen is in Amerika, aangezien de campagnes even op een laag pitje staan. Romneys campagne stagneert op dit moment evenzeer als de werkloosheid en dankzij Aurora zit het er nu ook niet in om in Amerika op zoek te gaan naar nieuwe energie. Daarom is een reis naar Europa en het Midden-Oosten juist nu zo logisch. In Berlijn vond Barack Obama in 2008 nieuwe energie voor zijn campagne en voor Romney kan dat in London, Tel Aviv of Warschau ook gebeuren. De timing voor de reis kon dus niet beter.
Adriaan Andringa is hoofdredacteur van de WarRoom.
