Het mailtje verscheen – zoals mailtjes doen – heel terloops in mijn inbox. Subject ‘tv-recensentschap volkskrant’, vier regels tekst. Zo’n mailtje dat je eerst vluchtig ziet op je iPhone en waarvoor je daarna eens goed gaat zitten achter de laptop. Of ik een week lang Jean-Pierre Geelen wil vervangen als televisierecensent bij de Volkskrant. Jaaaa! Natuurlijk wil ik dat.
Ik kijk veel televisie. Waar mijn vrienden in mijn studietijd mijn vermogen tot bankhangen nog wel eens bespotten, kwam ik er tijdens mijn aanstelling bij Communicatiewetenschap achter dat mijn onmetelijke kennis van populaire cultuur een asset was. Daarmee had ik een vrijbrief om schaamteloos hele weekenden op de bank series te kijken.
Reclameblokken
Als ik het trouwens over televisiekijken heb, bedoel ik naar mijn tv-scherm kijken. Vrijwel altijd kies ik er dan voor om het beeld uit mijn computer te laten komen. Wie kijkt er nog reguliere televisie? Wie heeft er zin om een film acht keer te laten onderbreken door een reclamebok van minimaal zeven minuten? Wie gaat er zitten wachten tot de AVRO eindelijk The Borgias heeft aangekocht?
” Reguliere televisie is vooral iets waar mensen op Twitter zich enorm over opwinden. ”
Mijn televisievaardigheid kwam goed van pas toen we op DeJaap een dagelijkse televisierubriek startten. Kijkbuiskansen was een vooruitblik op de televisieavond van die dag in combinatie met een overzicht van recente online afleveringen. Van 3 januari 2011 tot en met 9 maart 2012 schreef ik op DeJaap iedere werkdag over online kijkbuiskansen. Ik besprak nieuwe series en seizoenen, gaf een overzicht van de afleveringen van de beste series die sinds die dag beschikbaar waren en linkte naar goede grappen uit The Daily Show & Colbert. Ik vervreemdde nog verder van reguliere televisie. Reguliere televisie is vooral iets waar mensen op Twitter zich enorm over opwinden.
Koffieautomaat
En nu ben ik dus gevraagd om tv te gaan bespreken voor de papieren krant. Het format is dat de recensent – een professional, een deskundige, een kenner – de televisie van gisteren beoordeelt. Met mijn oordeel mag ik de Volkskrant-lezers stimuleren in hun gesprek bij de koffieautomaat of waterkoeler. Ik geef geen tips, ik recenseer.
In mijn recensies moet het gaan over de televisieavond van Nederland. Dat is lastig, want mijn televisieavonden zijn dus op maat gemaakt. Ik zal me moeten houden aan wat er aangeboden wordt door de omroepen. Dat betekent stokoude series (The Borgias S01E03, keek ik meer dan een jaar geleden toen hij een dag oud was) en Nederlandstalig vermaak (Ik Hou Van Holland).
” Een overwinning op de haters. “
Het lijkt wel alsof ik drie stappen terug doe: oude teevee voor een dode boom. Maar reguliere tv betekent ook documentaires, trashtv (Brabantse Nachten Op Curaçao) en – als de roodste kers op het romigste ijs – Zomergasten. De dode boom is een kans om veel meer mensen kennis te laten nemen van mijn waanzinnige interessante en belangwekkende meningen. Voor geld, I might add.
Een weekje televisierecensent zijn voor de Volkskrant is het hoogtepunt van mijn zomer, de beloning voor mijn investering van duizenden uren voor de buis, een overwinning op de haters. Ik verheug me erop, hopelijk u ook.
