Vicepresident Calvin Coolidge werd onverwachts de 30e president van de Verenigde Staten toen zijn voorganger Harding plotseling overleed. Coolidge was een man van weinig woorden: ‘Silent Cal’. Als aan hem gevraagd werd waarom hij bij een diner aanwezig was, antwoordde hij: “om te eten”.
John Calvin Coolidge werd op 4 juli 1872 geboren in Plymouth, Vermont als oudste zoon van twee kinderen. Zijn ouders waren John Calvin Coolidge sr. en Victoria Josephine Moor Coolidge. Al op jonge leeftijd stierf zijn moeder aan tuberculose en zijn zusje stierf toen hij achttien jaar oud was aan een blindedarmontsteking. Na zijn middelbare schooltijd in Vermont ging hij studeren aan het Amherst College. Aanvankelijk lukte het hem niet het toelatingsexamen te halen, maar na een tweede poging mocht hij toch aan de universiteit studeren. Hij studeerde in 1895 cum laude af.
Loopbaan
Om een dure studie rechten te omzeilen, verhuisde hij naar Northampton, Massachussetts. Twee jaar later werd hij toegelaten tot de balie, waarna hij zijn eigen advocatenpraktijk opstartte. In hetzelfde jaar betrad hij tevens de gemeenteraad en begon zijn politieke loopbaan. Hij was twee jaar stadsadvocaat en rechtbankgriffier, waarna hij in 1907 lid werd van het Huis van Afgevaardigden in Massachussetts. In deze periode leerde hij Grace Anna Goodhue kennen, zijn regelrechte tegenpool, en het stel trouwde op 4 oktober 1905. Grace was druk en praatte veel in tegenstelling tot Silent Cal. Coolidge schreef later in zijn autobiografie dat het huwelijk gelukkig was. Ze kregen twee kinderen.
Politieke carrière
Vanaf 1910 was Coolidge burgemeester van Northampton. Na twee jaar burgemeester te zijn geweest trad hij toe tot de senaat van Massachusetts, de laatste twee jaar als president van dat overlegorgaan. Van 1916 tot 1918 was hij luitenant gouverneur van Massachusetts en de daaropvolgende twee jaar gouverneur. Toen er een politiestaking in Bosten uitbrak verwierf hij nationale bekendheid met de woorden: “There’s no strike against the public safety by anyone, anywere, anytime”. In deze periode moest de nieuwe presidentskandidaat voor de Republikeinen worden gekozen en dat gebeurde op de Conventie in Chicago in juni 1920. Coolidge was één van de kanshebbers, maar omdat de Republikeinen het niet eens konden worden over een kandidaat werd uiteindelijk ‘underdog’ Warren Harding uitgekozen. Coolidge werd na de verkiezingen aangesteld als vicepresident.
Vicepresident
Als tweede man in het Witte Huis vond Coolidge weinig voldoening. Geheel onverwachts kwam hier echter verandering in. Harding stierf namelijk plotseling op doorreis in het land, waarna de vicepresident op de hoogte werd gebracht van het nieuws. Coolidge verbleef in zijn ouderlijk huis en toen hem midden in de nacht het nieuws bereikte, vroeg hij wat er nodig was om hem aan te stellen als president. ‘Een bijbel’ en een ‘notaris’. Aangezien zijn vader notaris was, legde Coolidge zijn eed af in de huiskamer van de woning van zijn ouders. Bij zijn aanstelling was hij één van de meer ervaren presidenten in het ambt.
Noodlot slaat toe
Tijdens de presidentiële campagne van 1924 trof het noodlot de familie Coolidge. Hun jongste zoon, Calvin jr., had bij een tenniswedstrijd zonder sokken gespeeld en een bloedvergiftiging opgelopen waarna hij overleed. Zijn vader sprak na zijn dood: “Toen hij heenging nam hij de macht en de glorie van het presidentschap met zich mee”. Desalniettemin werd hij officieel aangesteld als president voor de termijn tot 4 maart 1929. Zijn inaugurele reden was de eerste die per radio werd uitgezonden en hij schreef hiermee radio-geschiedenis.
Beleid Coolidge
Coolidge werd president tijdens de roaring twenties, de spectaculaire bloeiperiode in de Verenigde Staten: de frontier reikte tot in de hemel. De buitenlandse politiek stond op een laag pitje gedurende zijn termijn, een periode van isolationisme. Door aandringen van Woodrow Wilson om Amerika in de Volkenbond te slepen, was het land de buitenlandse politiek ‘zat’. Coolidge was het zelf niet eens met de weerstand tegen de buitenlandse politiek, maar dacht aan het welzijn van zijn land.
Kellog-Briand Pact
Zijn grootste verdienste tijdens zijn presidentschap was het Kellog-Briand Pact van 1928. Hierin werd besloten dat er geen oorlog gevoerd hoefde te worden om een conflict tussen verschillende landen op te lossen. Het pact werd door vrijwel de hele wereld ondertekend. Verder bereikte hij het verbod op kinderarbeid en creëerde het ministerie van Onderwijs. Op het gebied van de economie was zijn motto ‘business is business’, waarmee hij bedoelde dat de overheid zich zo min mogelijk moest bemoeien met de economie. Aan de vooravond van de beurscrash van 1929 groeide de economie van de Verenigde Staten: de roaring twenties. Hij kon de belasting verlagen en betaalde één miljard dollar aan staatsschuld af.
Einde presidentschap
In 1927 kondigde hij aan niet herkozen te willen worden voor een volgend termijn. “Vaarwel. Ik heb een aangename tijd gehad in Washington.” Dat waren de laatste woorden van Coolidge voordat hij in de trein stapte naar Northampton. Vanaf dat moment legde hij zich toe op het schrijven van zijn memoires en artikelen en columns voor kranten. Hij overleed op 5 januari 1933 aan een hartaanval. Die ochtend was hij nog bezig geweest met een legpuzzel van George Washington.
Marianne van Exel is hoofdredacteur van IsGeschiedenis.nl, het weblog dat dagelijks historische achtergronden bij het nieuws biedt. Dit artikel werd tevens daar gepubliceerd.
