Sommige zaken zijn principekwesties. Graag onderbouw ik alles waar ik voor sta, en waarom ik op bepaalde manieren handel zoals ik doe. Het blijft echter dat er af en toe iets tussenkomt wat ik niet direct kan beargumenteren. Een voorbeeld hiervan is mijn no go aan de kleine man.
In bepaalde omgevingen, neem een café, kan het moment zich voordoen dat er, terwijl ik aan de bar vodka bestel, plots een kleine man tegen me begint te praten. Ben ik in een sympathieke bui, dan geef ik hem een lach en verdwijn. Heb ik echter mijn wolvenpak aan, komt hij er niet zonder kleerscheuren vanaf.
“Dag mooie vrouw.”
“Wel hallo kleine man”, neerkijkend vanaf 1.80 meter en boven jou. Met een nog iets grotere glimlach, inclusief pretogen: “Het gaat sowieso niet gebeuren tussen ons. Kijk nu maar weer naar beneden. Okthanksbye.”
Uitblinken op andere gebieden
Toen ik hier onlangs op twitter voor uitkwam haalde dit bepaalde gevoelens bij mannen naar boven. Een kleine greep uit de reacties leert mij dat: De kleine man ‘beter zijn best zou doen’, en ‘uitblinkt op andere gebieden’. Ja hmm. Dat doet me dus allemaal niet erg veel. Zoals ik eerder aangaf, zonder argumentatie, blijft deze keuze een principiële kwestie. Ik ben blij voor Carla Bruni dat zij er geen probleem mee heeft naast Nicolas te lopen, óp hakken, en daarbij minstens 30 centimeter boven hem uit te torenen maar mij zul je dat nooit zien doen. Not over my tall dead body.
En weet je, wellicht kan ik het ook wel onderbouwen door het volgende. Een openlijke bekendmaking van de man die ik graag liefheb, een man die me kan raken en een man waar ik zeker een zwak voor heb.
De Batman.
Brede gespierde mannen
En ja, dat is cliché. Vrouwen en superhelden. Vrouwen en brede gespierde mannen. Het punt is, blame nature, dat dit soort mannen je op zijn minst het idee geven dat wanneer er een kwaadaardig persoon voor je opduikt hij er tussen zal staan om je vervolgens te beschermen. Visualiseer: Mocht de kleine man zich er eventueel tussen wringen, dan nog steekt éénderde van mijn lichaam boven hem uit in het volle vizier van de crimineel, waarbij het voor de kwade vervolgens een kleine moeite is het mes richting mijn hoofd te bewegen, terwijl de kleine man al springend zijn arm nog niet eens zal raken.
Dit alles trouwens in tegenstelling tot vrouwen, die ik liever op gelijke hoogte of eventueel kleiner heb. Bij vrouwen draait het minder om lengte maar te meer om het lichaam alleen. Mijn gehele ode aan de vrouw lees je overigens hier.
‘Ik vind het heerlijk om jullie te versieren’
Anyways, ik val dus voor jullie mannen groter dan dat ik zelf ben. Ik vind het heerlijk jullie te versieren als jullie mij terug versieren. In mijn hoofd denk ik jullie in een Batman-pak. Want dat is wat ik het liefst doe. In een café leun ik tegen de bar, jij stelt me vragen en ik geef je antwoorden. Je hoopt me vragen uit interesse te stellen, maar ik weet dat je mijn antwoorden morgen vergeten bent. Als ik praat raak ik je lichaam. Ik praat niet alleen met mijn stem maar ik praat ook fysiek. Mijn handen raken je borst, mijn ogen betasten je hart. Ik aai je arm met een automatische beheerstheid dat je het eigenlijk niet op zou moeten merken. Het is je hoofd dat het voelt. Ik wil dat je het voelt. Ik lach omdat ik het leuk vind met je te praten. Ik lach bij ieder moment waarop ik onze actie en reactie in zijn werk zie gaan. Ik hoop dat we straks gaan dansen.
Mooie mannen van de wereld,
jullie hebben lange tenen,
tere zielen,
zijn geschopt door feministische golven,
geloven in de positie die nurture jullie gegeven heeft,
vechten daartegen met vrouwelijke gevoeligheid.
Jij heerlijke man,
je ridderpak is maar zo dun,
als ik mijn hand tegen je borstkas druk voel ik hoe zacht het is.
Blijf me alsjeblieft verleiden zoals alleen jij dat kan en ik zal naar je lachen,
terwijl jij met jouw ogen mijn hart zal raken en ik je meeneem naar ergens weg van hier.
Zie ook hier. Twitter: @appeldepeer.
