Ontmoet Banksy: de anonieme street art artiest. Je kent ongetwijfeld de mooie en minder mooie, of zelfs lelijke tags (jargon) op de muren, bruggen, kades of andere onmogelijke plaatsen in de stad. Banksy is er ook zo eentje, de rebel die zijn werk vereeuwigd op muren en ramen, voor zolang de gemeente of pandeigenaren dat willen althans. In Banksy: de man achter de muur gaat onderzoeksjournalist Will Elsworth-Jones op zoek naar wie deze man nou eigenlijk is.
Magie
Hoewel, de identiteit van Banksy blijft anoniem. Er wordt slechts verteld wat hij doet, heeft gedaan, hoe hij het doet, waarom, waar hij te vinden is en welke mensen om hem heen waren. Aan bod komt alles wat je wil weten over de artiest. En dat is precies het mooie: alle dingen die je wilde weten. Want alles wat je niet wilt weten staat er ook gewoon niet in. Elsworth-Jones weigert ook maar te gissen naar wie Banksy nou eigenlijk is, ondanks dat hij zo nu en dan wel een krantenartikel aanhaalt waarin hij onthuld zou zijn. Het is fijn dat hij Banksy niet zo probeert te ontmaskeren. Dat doet hij bij The Stig wel. Boem. Weg magie.
Boem. Weg magie
Het boek is opgebouwd in een heldere structuur. Beginnende met een stukje uitleg over graffiti, gevolgd door wie Banksy vroeger was, hoe hij zijn stijl vindt, waarom hij anoniem is, zijn vete’s, organisatietalent en hoe hij met Team Banksy de kunstwereld op zijn kop zet. Alsof je een documentaire leest: je volgt Elsworth-Jones tijdens zijn ontmoetingen met (oude) bekenden van Banksy. Op humoristische wijze word je meegenomen in de wereld van graffiti, zo lees je hoe Elsworth-Jones meegaat naar de plaatsen delict waar live wordt gespoten en wandel je met hem door Londen om echte Banksy’s te vinden. Halverwege het boek echter wordt het allemaal wat minder spectaculair, misschien wel net als het leven van Banksy. Van spannende kwajongensstreken ga je naar een wereld waarin Banksy van alles organiseert, krijg je cijfers en contracten, geen guerrilla-acties meer, gewoon zoals het hoort . Geen rebelse acties van kunstwerken die in musea worden gehangen zonder dat ze er horen, slechts musea die Banksy sponsort omdat hij vindt dat men niet moet betalen voor zijn kunst. Alleen als men het wil kopen.
Ik heb de laatste twee hoofdstukken dan ook maar gelaten voor wat het is. Misschien dat ik het boek binnenkort nog eens uit de kast trek om te kijken hoe het Banksy is vergaan. Voor nu ga ik gewoon Exit Trough The Giftshop kijken.
