Churandy Martina is hot. Met zijn ontwapenende toverlach, positivisme en schattige accent veroverde hij de afgelopen weken de harten van vele Nederlanders. De Antilliaanse sprinter die zowel binnen als buiten het atletiekstadion duidelijk aanwezig was, is in no time de nationale knuffelbeer geworden. Dat is even leuk, maar ik ben bang dat we zijn gezicht of stem straks niet meer kunnen pruimen.
Hype rondom Martina
Zoals in de zomer mooie vrouwen als paddenstoelen uit de grond lijken te schieten, zo zijn er met grote sporttoernooien ineens miljoenen kenners en supporters. Mensen met gemiddelde aandacht voor sport hebben de sprinter de afgelopen jaren dikwijls voorbij zien rennen. Of gehoord in interviews. Of zien lachen vlak voor de start. Echter, de Nederlandse polonaiseloper ziet in Churandy plotseling een nieuwe held. Wat hij ook doet of zegt, het is lief, leuk en grappig.
De hype die bezit van hem heeft genomen is – ook voor hem – even leuk, maar wie goed oplet ziet de goedlachse Churandy al langzaam veranderen. Hij wordt bewust van zijn houding, woorden en imago. De spontane “ik ben blij” quotes worden inmiddels al meermaals door hem op twitter gebezigd: #ikbenblij. Daarmee geeft hij al te kennen dat hij het niet alleen zegt omdat hij het zo voelt, maar omdat mensen dat blijkbaar graag willen horen.
Commercie ruikt z’n kans
Mart Smeets vroeg het populairste lid van de Oranje enclave aan tafel voor de sluitingsceremonie en in de trein onderweg naar Nederland kreeg hij namens de NOS een microfoon in handen gedrukt om zijn collega’s te ondervragen. Het leverde leuke televisie op, maar vertelt tegelijkertijd hoe de toekomst van Martina er uit zal zien.
Bedrijven ruiken geld en dus zullen we hem de komende maanden in verschillende reclamespotjes gaan zien. Daarnaast in de derriedouche bij Paul de Leeuw en bij Carlo&Irene aan tafel. Overal waar hij komt verwachten mensen vanaf nu een opgewekte en spontane gozer. Er komen #ikbenblij T-shirts, ringtones en als hij pech heeft krijgt hij ook nog een eerbetoon van Gers Pardoel. Leuk voor zijn portemonnee, slecht voor zijn authenticiteit.
Doodzonde
Het is zo zonde. Want ja, hij is een leuke vent. Anders dan de rest, positief en met een blinkende lach. Een combinatie van commercie én overenthousiaste Hollanders gaan er voor zorgen dat de échte spontane Churandy straks niet meer bestaat. Dat we hem als een grijsgedraaide zomerhit straks niet meer kunnen zien of horen. En dat we net als bij Britt Dekker straks Churandy-moe zijn. Doodzonde van zo’n leuke kerel.
Deze column verscheen eerder op TekstRoulette.nl
