NRC Handelsblad probeert dit weekend een nieuwe poging te doen om de Chipshol-affaire te ontrafelen in een dubbele spread. En daarin faalt de krant, niet omdat de courant onjuiste feiten presenteert, maar omdat het liberale avondblad de verkeerde feiten uitlicht. De Chipshol-affaire is een verhaal over hebzucht, eerzucht en slechte journalistiek, het is een verhaal waarin alle hoofdrolspelers zich van hun slechtste kant tonen. Het is een cynische sage waarin niemand gelijk heeft, en waarin iedereen dus een beetje gelijk heeft. Zo saai is de werkelijkheid. Je moet het alleen even opschrijven.
Jan Poot
De affaire begint midden jaren tachtig, op het moment dat Jan Poot, een vastgoedondernemer in Hoofddorp, een rechtszaak verliest van een voormalige zakenpartner over het eigendomsrecht van een stuk grond rondom Schiphol. Vervelend voor Poot, want op papier verliest hij miljoenen, aangezien het perceel rondom het immer uitbreidende Schiphol een fortuin waard is. De man waarvan hij de zaak verliest heet Harry van Andel.
NRC Handelsblad
En deze Van Andel, inmiddels al dood, is bevriend met een rechter aan de Haagse rechtbank. En nu komt het. Deze meneer, die Pieter Kalbfleisch heet, is weer een goede kennis van mr. Hans Westenberg, de rechter die het negatieve vonnis wijst. U voelt hem al aankomen.
De kwaadsappige theorie van Poot is dat Kalbfleisch via Westenberg op ranzige wijze een vriendendienst geklaard wil krijgen voor Van Andel. Tja, mooi verhaal, maar dat moet je wél bewijzen. NRC Handelsblad toont dit weekend aan dat er van nepotisme in deze kwestie géén sprake is, of preciezer geformuleerd: dat er geen bewijs is gevonden dat aantoont dat Westenberg in opdracht handelde van Kalbfleish.
Jammerende onderzoeksjournalisten
Helaas meldt de krant dit niet in chocoladeletters (Kalbfleisch moest vanwege de complotsuggestie terugtreden als NMa voorzitter), maar jammeren de onderzoeksjournalisten door over een meineed-moment in een rechtszaak die De Poots aanspannen.
Dit vergt uitleg. Nadat De Poots hadden verloren, begonnen de boze ondernemers een juridische – en publicitaire grondoorlog, waarbij ook journalisten werden ingeschakeld om betaald belastende informatie te zoeken over Kalbfleisch, Schiphol en andere Haagse rechtbankmedewerkers.
Nieuwe Revu
Meest virulent in deze rij schrijvende lakeien is Micha Kat. Hij nam zijn werk zeer serieus en startte een door Chipshol gesponsorde website waarin hij alles en iedereen die ook maar zijdelings betrokken was bij de affaire belasterde met halve waarheden en onbewezen suggesties. Kat’s werkwijze is simpel: als je niet voor ons (Poot) bent, dan je DUS tegen.
Nieuwe Revu, dat ook in de affaire duikt (niet betaald overigens), stuit bij toeval op een brisant nieuwtje als een boze ex van meneer Kalbfleisch een rokend pistool aflevert ter redactie. Naar aanleiding van onderzoekingen van Revu-scribent Stan de Jong, stuurt deze verlaten exminnares een briefje (pdf) aan het weekblad waarin ze onthult dat Westenberg wel degelijk was ingezet om de belangen van Kalbfleisch te behartigen.
Geen complot
Bewijs levert deze mevrouw niet. In een latere getuigenverklaring is ze iets openhartiger en vertelt ze snotterend dat Kalbfleisch een keer ‘opgewonden haar werkkamer’ in kwam stiefelen na een verontrustend telefoontje van Van Andel.
De Poots hadden dus toch gelijk, leek het. De rechtbank van Den Haag startte daarop een intern onderzoek en wat blijkt nu? Van die beschuldiging blijft niet veel over. Uit getapte verslagen blijkt nergens dat de mannen een complot hebben willen smeden, schrijft NRC.
Dun verhaal
De twee verdachte magistraten hebben weliswaar een keer een rendez-vous over de voortgang van de zaak (in bijzijn van hun advocaten), maar doen verder niks onoorbaars. Dit is niet echt het schandaal dat aantoont dat bevriende rechters elkaar helpen. Helaas.
NRC weet dat ook en gooit het erop dat de twee meineed plegen, omdat ze eerder hadden verklaard ‘nooit’ over de zaak te hebben gecommuniceerd. Tja, dat is een beetje dun, is het niet? NRC Handelsblad, normaal gesproken, een krant die de nuance zoekt, hijgt daarom : ‘Verdachte Haagse rechters mobiliseren hun vriendjes.’
Tja, is dat nou echt nieuws? Het enige echte nieuws is dat er helemaal niemand schadevrij in deze affaire zit.
Rancuneuze verliezers
Kalbfleisch is een opgeblazen mannetje dat zich graag omringt met de Haagse chique en zich laat fotograferen in het Stan Huygens Journaal, Westenberg is een arrogante en lakse rechter die met advocaten (een doodzonde) belt om de Van Andel zaak voor te bereiden, en nu probeert zijn gedrag te maskeren door dossiers op te vragen. Maar is hij ook corrupt?
Dan heb je nog de familie Poot. Dat zijn rancuneuze verliezers met de verschroeiende winnaarsmetaliteit van Johan Cruijff en is er natuurlijk nog de boze ex, die in het artikel wordt omschreven als ‘een dom blondje waarvan de intelligentie zich onevenredig verhoudt met haar borstomvang.’
Man, man, man. Dit is Goede Tijden Slechte Tijden aan de Kneuterdijk. Eerder genant dan gevaarlijk. En wij, journalisten, slappe lui die alles over hebben voor een ingestoken scoopje, doen alsof het ergens over gaat met onze dikke, dure woorden.
Het is om je dood te schamen. Dat doe ik bij dezen.
