Geweld in het Midden Oosten, tienduizenden doden in Syrië. Het Syrische leger zet al meer dan een jaar grof geweld in om de burgerbevolking te onderdrukken. Waar blijven de grote vredesdemonstraties? Waarom zijn pleinen en plazas in Europa niet gevuld met vredesdemonstranten en hun kleurrijke ‘PACE’-vlaggen? Waarom wordt niet luidruchtig scanderend een staking van de gewelddadigheden geëist of tenminste een VN-interventie om verder menselijk lijden te voorkomen? Tja, in Syrië zijn het geen joden of Amerikanen die de trekker overhalen, en dus lijkt het erop dat doorgewinterde vredesdemonstranten hun bed niet uit komen.
Perzische golfoorlog
Wie herinnert zich niet de grote vredesdemonstraties van tien jaar geleden in diverse Europese steden, gericht tegen de ophanden zijnde Amerikaanse invasie van Irak? Een illegale oorlog volgens velen. Maar tegen de door Amerika geleide geallieerde invasie om Koeweit te bevrijden in 1991 werd net zo hard gedemonstreerd, en die was door de VN-Veiligheidsraad gemandateerd. De demonstranten tegen die eerste invasie vonden grosso modo dat het Irak van Saddam Hoessein Koeweit weliswaar moest verlaten, maar dat zulks niet door Amerikaans militair geweld mocht worden afgedwongen. De vredesdemonstranten van die tijden zagen liever een jarenlange Iraakse bezetting en plundering van Koeweit in plaats van de bevrijding van dat bezette land.
Israël
Ook als Israel bij een uitbarsting van geweld betrokken raakt duurt het niet lang voordat vredesdemonstranten in Europa de straten vullen, petities aanbieden en uitroepen dat het geweld onmiddellijk moet worden gestaakt. Of dat land nu zelf in de aanval gaat tijdens het conflict in de Gazastrook in 2008, of het wordt vanuit Libanon door Hezbollah aangevallen in 2006, dat doet er voor de vredesdemonstranten niet zoveel toe. Als die vermalijde joden maar stoppen met schieten, zo lijkt het motto.
Selectieve verontwaardiging
Wie dacht dat Westerse vredesdemonstranten protesteren tegen oorlog, geweld en onderdrukking vergist zich. Die vlag dekt de lading bepaald niet. Er is de afgelopen decennia nimmer luidruchtig, laat staan grootschalig gedemonstreerd tegen de Noord-Koreaanse dictators die hun eigen bevolking de hongerdood lieten sterven. Waar waren de PACE-vlaggen toen het Sudanese Islamitische regime bezig was met grootschalige etnische zuivering van Afrikaanse christenen in Darfur? Het verkeer in de binnensteden van Europa werd niet stilgelegd door vredesdemonstranten om aandacht af te dwingen voor de bloedige burgeroorlog in Congo.
Een uitbarsting van oorlog, geweld en onderdrukking waar dan ook ter wereld vormt op zichzelf helemaal geen aanleiding om op straat te gaan demonstreren. Uiteraard belijden vredesorganisaties wel met de mond dat het geweld moet stoppen, maar om daar nu demonstraties voor te organiseren? De terechte vrees is dat daar toch nauwelijks iemand op zou afkomen.
Natuurlijk, iedereen mag zelf kiezen welk onrecht hem of haar het meest aan het hart gaat en waarvoor men wil demonstreren. Maar vredesdemonstranten die de straat op gaan moeten niet schijnheilig zijn en zich nobeler voordoen dan ze in werkelijkheid zijn. De realiteit is immers dat ze alleen in grote getale op straat te vinden zijn als sprake is van gewelddadige conflicten waarbij Amerika of Israel betrokken is.
Arm Syrië
Het Syrische conflict is complex en de feitelijke gebeurtenissen zijn ondoorzichtig en nauwelijks te controleren, zo valt keer op keer op te maken uit de opmerkelijk genuanceerde journalistieke verslagen. Arme Syrische burgers, werden ze maar beschoten door joden of Amerikanen, dan was het met die nuance en terughoudendheid in de berichtgeving snel gedaan. En de straten van Europa zouden binnen no time gevuld zijn met vredesdemonstranten en hun PACE-vlaggen!
