Gregory Porter doet Paradiso zwijgen

11-09-2012 17:00

Jazz. Je vindt het iets of niets. Een tussenweg bestaat niet. Toch kan je niet ontkennen dat Gregory Porter een begenadigd zanger is. En dat niet alleen, de beste man is ook nog eens charmant én heeft een fantastische band achter naast zich staan. Dat maakte het optreden gisteren in Paradiso dan ook meer dan geslaagd.

“Vanwege het ingelaste optreden bij De Wereld Draait Door is de aanvangstijd van dit concert wat later geworden. We verwachten dat Gregory Porter rond 21 uur het podium zal betreden”, meldt Paradiso op de website. Hij blijkt een man van zijn woord: om negen uur stipt stapt de van oorsprong Californische zanger het podium op en komt meteen goed binnen met Painted on Canvas.

Een spectaculair optreden volgt. Porter geeft zijn bandleden – een pianist, saxofonist, bassist en drummer – alle ruimte voor improvisaties en solo’s. Het publiek reageert enthousiast, maar wordt nog veel enthousiaster bij het horen van de bekende nummers: Be Good en Real Good Hands.

Alsof het niets is gaat de man van de diepste bluesy bassen naar de hoogste R&B uithalen, zonder hierbij te vervallen in kunstjes en overbodige ad libs.

Porter is een charmeur, met gedragen stem vertelt hij vol liefde over zijn moeder, zijn broers en zussen en de manier waarop hij de andere bandleden ontmoette in Harlem. De nummers Mothers Song en On my way to Harlem volgen.

Hoe goed de band ook moge zijn. Porter heeft het publiek pas écht te pakken bij een nummer zonder band. Tenminste, zonder de saxofonist, bassist en drummer, de pianist mocht blijven. Illusion zorgt ervoor dat de volle zaal muisstil is. Zo stil zelfs, dat telefoons snel op stil worden gezet.

Toch heeft de zanger weinig moeite het bedaarde publiek weer mee te krijgen in de uptempo nummers. Met 1960 What als absolute topper. Een staande ovatie is het gevolg.

Het applaus wordt beloond met een toegift. Weer staande ovatie. Nog een toegift. Even wordt er geklapt alsof er nog een derde toegift wordt verwacht. Maar het is mooi geweest. Dat vindt het publiek ook. De zaal stroomt leeg, Porter en band verdwijnen achter de coulissen.

Hij deed het. Porter kreeg Paradiso stil. Porter kreeg Paradiso los. Porter, is een baas.