Het leuke aan verkiezingen zijn niet de debatten, de eindeloze stroom meningen het liegen of draaien van politici. Het leukste aan verkiezingen zijn de ‘overwinningsspeeches’ na afloop van een verkiezingsavond. Grotere komedie zult u namelijk niet aantreffen. Van links tot rechts, iedereen wint tijdens de verkiezingen. Niemand verliest, het is zo voorspelbaar. Een bloemlezing.
Jolande Sap zal roept wederom dat “Nederland kiest voor een Groene koers!”, ondanks dat de kiezer de partij halveert, en zal daaraan toevoegen dat GroenLinks alleen zitting neemt in het kabinet als er duurzame maatregelen genomen worden. Het publiek (dronken als een lor vanwege de gratis drank) applaudisseert en scandeert: “Jolande bedankt!” (o ironie). Tenslotte laat de voorzitter weten ongelooflijk trots te zijn op Jolande (zeiden we al iets over gratis drank?) en te hopen dat ze nog heel, heel lang fractieleider blijft. Bij GroenLinks geen verliezers. In de verte kraaide een haan drie maal.
Geen verliezers
Geert Wilders zal vanuit zijn bunker zijn aanhang toespreken: “Landgenoten, ondanks de schandalige pogingen van de media om u en mij zwart te maken, hebben wij, tegen de verwachting in, toch 21 zetels behaald. U bewijst dat de politieke elite van dit land het rimbam kan krijgen. U toont massaal aan dat de u zich nooit, nooit zal onderwerpen aan de bemoeizucht van de technocraten in Brussel”. Gebrul stijgt op uit het handjevol aanwezigen, vlaggen worden gehesen en armen worden… Kortom, ook bij de PVV veel bombarie maar geen verliezers.
Sybrand van Haersma Buma zal zijn troepen voorhouden dat het een moeilijk jaar was. “We hebben onze bakens moeten verzetten, onszelf opnieuw moeten vinden in onze kernwaarden: gespreide verantwoordelijkheid, gerechtigheid, solidariteit en rentmeesterschap. Vrienden, ik ben er trots op dat wij van het CDA ondanks deze moeilijke reis en interne verdeeldheid alsnog dit resultaat hebben mogen boeken!”. Ondanks minimalisatie houdt Buma de moed erin. Verliezen kennen ze bij het CDA namelijk niet, alleen een verkeerde tijdgeest.
Strijd
Arie Slob dan: “Broeders en zusters, ondanks de steun van hij die alles weet, heeft de duivel ons van het pad der deugd proberen te verleiden. Het was een zware strijd die wij en het doet mij daarom deugd u te melden dat wij deze ten goede hebben gekeerd. Het is tijd dat wij een brug slaan tussen de extremen, tussen de satan en de duivel, en bouwen aan een christelijk sociaal Nederland. Broeders en zusters, wij nemen die verantwoordelijkheid!” Zo is het Arie, zo is het!
Tenslotte laat Hero Brinkman via de webcam weten dat hij het beste plan voor Nederland heeft. Dat hij zich zal inzetten voor elke zetel en dat hij zijn kiezers zeker niet zal teleurstellen door uit het kabinet te stappen. Ondanks herhaaldelijke pogingen van de verslaggever om duidelijk te maken dat Hero op zoek mag naar ander werk, blijft hij volharden: “Ik ben de premier van dit land, vergis je niet!”. Televisiekijkend Nederland ziet nog net het blauwe zwaailicht van de ambulance in de achtergrond.
Rutte, Samsom, Roemer en Pechtold zal men niet horen. Genietend van een pilsje glimlachen zij. Zij hoeven namelijk niets te zeggen. Zij weten het al lang; die Oranje coalitie komt er. Precies zoals afgesproken.
CC-Foto: Håkan Dahlström
