Willen jullie weten wat er op 11 juni 2012 is gebeurd? Nou, het is niet te geloven. Op deze maandag ochtend ben ik gaan vliegen naar Dublin. Ik vloog via Eindhoven met Ryanair. Per ongeluk had een vriend via de website van Ryanair stoelen gereserveerd en betaalt. Normaliter hoeft dat niet. Dus wij kregen stoelen toegewezen. Hierdoor werden wij ‘priority passengers’. Niet dat het veel uitmaakte want we moesten nog steeds wachten, geen rode loper en geen voetmassage.
Cowboy scene
Mijn stoelnummer was 16F. Dat is voortaan een belangrijk nummer in mijn leven. Nee, dit zou weer bijgeloof worden. Vergeet dit nummer niet mensen. Wanneer jullie op deze plek zitten denk dan aan deze blog. In de vliegtuig wilde ik gaan zitten op deze plaats. Oh nee! Blijkbaar was deze plaats bij de nooduitgang bij het raam. Lees mijn eerdere blog ‘Te dik in het – openbaar – vervoer deel 3’ over mijn ervaringen in de vliegtuig. Mijn angst begon langzaam door mijn hele lichaam te kruipen. Ik voelde de zenuwen starten. Mijn hoofd was aan het opwarmen. Ik keek naar de steward en de steward keek naar mij. Het was een gevoel van een scène uit een cowboyfilm waar ik en de steward met van die peinzende blikken naar elkaar keken voor een aantal seconden. Ineens werd alles automatisch slow motion. Ik loop naar de stoel en vraag of ik daar wel mag zitten, gezien mijn omvang. Dit was een preventieve vraag. Ik had geen zin in taferelen dat ik weer ergens anders werd geplaatst en dat ik met schaamte en knal donker rood hoofd met zweetdruppels ergens anders moet gaan zitten. Terwijl de halve vliegtuig je aan zit te staren. Hij zegt: ‘Als je geen gordelextension nodig hebt mag het’.
Ineens kreeg ik benauwder. De waarheid was aangebroken. Ben ik echt afgevallen? Vreemd hè dat ik na het weten van 24 kilo weg te zijn dat ik nog steeds denk dat het niet zo zou zijn.
Magisch geluid
Maar goed voordat ik ging zitten haalde ik de gordel van de stoel. Ik zat en trok eerst de gordel helemaal uit en daar was het…het magische geluid ‘Klik’. Woohooo! Het was gelukt. Ik heb geen gordelextension meer nodig. Haha, zo blij word ik hiervan. Ik was zo trots op mezelf en ik wilde op dat moment meteen salsa dansen alleen er was geen genoeg ruimte helaas. Het afvallen heeft effect op mijn leven in het vervoer.
Inmiddels ben ik veertig kilo afgevallen en ben ik na Ierland nog twee keer met de vliegtuig gaan reizen. En beide keren was het geweldig het wordt steeds een betere ervaring. Ik voel me lekkerder wanneer ik zit naast iemand anders. Bewust denkend aan het feit dat ik niet meer van mijn medepassagier de ruimte inneem en met mijn vetrollen hem of haar niet tot last meer ben.
