Incubate is niet enkel een muziekfestival. Elk jaar wordt heel Tilburg voor een week lang overgenomen en overspoeld met verschillende culturele uitingen. Zo werd de binnenstad al eens door guerrilla-beiers, die elke lantarenpaal, boom of paaltjes van een sok, trui of sjaal voorzagen en weerklonk vorige jaar door heel de stad pianomuziek op openbaar geplaatste piano’s. Cultuur ligt daarmee werkelijk op straat, of – zoals dit jaar het geval – hangt op straat.
Moeders
De straten van Tilburg zijn behangen met moeders, enkele honderden moeders. Als onderdeel van het wereldwijde project Inside Out zijn de afgelopen maanden portretten ingezameld van niets anders dan moeders, jong tot oud die nu in een ode aan het moederschap door de stad hangen. Een groot kunstproject van een anonieme kunstenaar die de kunst uit de expositieruimte de maatschappij in wil brengen. En dat kleedt de stad aan, zij het niet zo evident als de piano’s een jaar geleden. Om het effect van Inside Out te zien, moet je meer opletten. Dan zie je de mensen langs de foto’s schuifelen, opzoek naar zichzelf, hun eigen moeder of gewoon een indrukwekkende moeder. Hier en daar zie je mensen wat langer stilstaan bij een portret, maar veelal zijn het vluchtige momenten van kennismaking.
Zelf fiets ik er woensdagmiddag op redelijk tempo langs, mijn zesjarige naast me en de vierjarige achterop. Onderweg naar de Hall Of Fame, waar om een uur een speciaal kinderprogramma begint voor lagere schoolkinderen. Jazz drummer Will Guthrie (geen familie van …) gaat muziek maken met de jongemannen en vrouwen, spelenderwijs omgaan met ritme en percussie. Maar eerst worden de kinderen aan een lange tafel aan het werk gezet met kartonnen dozen, verf, plak en grof afval. Bouw je eigen robotpak is de vrijblijvende – opdracht. In eerste instantie vrij schuchter, maar al snel opgaande in de eigen fantasie gaan de meesten aan het werk. Blikjes, metalen strips, een halve ijshockey-oufit en de achterkant van een par-64 (standaard podiumlamp in de meeste rockpodia) krijgen een nieuw leven. Met de ondersteuning van een paar fanatieke heren en dames en uiteraard de inzet van pap’s of mam’s ontstaan zo al snel een aantal aansprekende robots. Een hele ervaring voor de kinderen, hoewel het niet alle kinderen even veel lijkt aan te spreken (zo staat mijn vierjarige al vrij snel te tafelvoetballen of te kijken bij de immense skatebaan in Hall Of Fame).
Hetzelfde geldt voor de drum/muziekworkshop die vervolgens volgt. Terwijl de meeste kinderen zich rond Guthrie plaatsen en met verschillende potten en pannen en andere objecten die kunnen worden bespeeld meegaan in zijn ritme rondje, zijn er ook kinderen die zich liever verder op hun robot richten. Maar het is dan ook geen school en het hoofddoel is ook niet de kinderen cultuur bij te brengen, maar om ze met plezier daar in mee te laten gaan. Als participerend vader sta ik daar natuurlijk niet helemaal neutraal in, maar dat doel lijkt bereikt wanneer mijn zesjarige later perse zijn robotpak aan wil als we naar de supermarkt gaan. Punt is echter wel dat dit deel van het programma alleen de ouders bereikt die dit zelf ook al overdragen, wellicht is voor een groter bereik meer zichtbaarheid voor dit onderdeel van Incubate wel een vereiste. Vooral omdat het in het boek zelf ook wordt omschreven als een onderdeel waarin het festival ook iets terug wil naar de stad.
Experimentele dans
Toch, de kern van het festival blijft muziek. Reden om des avonds weer langs al moeders naar Cul de Sac te fietsen, alwaar op dat moment Ivolve zijn experimentele dans laat horen. Beats die geregeld op het verkeerde been zetten, met glitch melodielijnen die even goed de andere kant op lijken te schieten. Vermakelijk, maar niet vermakelijk genoeg om de gedachtes én het gesprek niet te laten afdwalen naar dat andere feest dat op woensdag plaatsvindt, onze bijna jaarlijkse verkiezingen. Zijn bleeps, blops en ruis gaan echter al snel over in die van Filosofische Stilte. Een behoorlijk luidruchtige stilte die de oren echter wel meteen doet spitsen. Ergens in een kader tussen Flying Lotus, Nosaj Thing en Botany werpt deze man aansprekende en aanstekende patroontjes in ht rond. Niet alleen fijn voor de dansvloer, maar even goed uitdagend en gevarieerd genoeg voor de principieel niet danser die ik ben. Helaas begint een klein kwartier in de show van Filosofische Stilte de reden waarom ik überhaupt op de fiets ben gestapt in 013; King Midas Sound.
Gratis oordoppen nodig
Maar ook dat is Incubate, kleine stukjes verrassingen meepikken en in het achterhoofd houden voor latere data. Van King Midas Sound wil ik echter geen toon missen. Iets wat perfect zal gaan lukken, zo blijkt direct bij binnenkomst in 013. Een a4tje informeert dat de Britten extreem luid zullen gaan spelen (denk aan 110db) en dat er gratis oordoppen te krijgen zijn.
En inderdaad, de industrialdubnoiseelektro machine van Kevin Martin (God, Godflesh, Techno Animal en vele anderen) en poet Roger Robinson walst met de intensiteit van een noise optreden over en door de luisteraar heen. Alsof Sunn O))) dub door een verzameling aan distortions heentrekt. Bij momenten gaat de huig en zelfs de ademsappel resoneren op de brommende en vervormde bassen terwijl Robinson zijn indringende teksten predikt. Een totaal compleet plaatje in een imponerende set die de verkiezingsuitslag geheel uit het hoofd weet te dringen. Indrukwekkend geluid met een indrukwekkend gebrek aan licht is King Midas Sound een niet te missen show. En hoewel niet iedereen het volume lijkt te trekken, de zaal loopt langzaam leeg, is dit een van de hoogtepunten van incubate tot nu toe. Zoveel zwaarder en luider dan op cd, zonder de klare klanken te verliezen op 110dB; dan is erg hard in eens niet zo hard meer en nauwelijks pijnlijk te noemen.
