Alvorens over te kunnen gaan naar de toekomst wil ik stilstaan bij de huidige stand van zaken. Daarvoor wil ik nog even terug naar het Lente-akkoord. In de korte periode tussen het afsluiten van het Akkoord en ‘het gedoe’ rondom de kandidaatstelling van Tofik Dibi en de rol van bestuur en kandidatencommissie stond GroenLinks en met name de partijleider er goed op.
In de meeste beschouwingen blijft onderbelicht dat Jolande Sap van vriend en vijand complimenten kreeg toegedicht. Op 27 april peilde Maurice de Hond 8 zetels voor GroenLinks, terwijl de partij in de voorgaande periode stabiel op 5 stond. Dat was het momentum van GroenLinks, het keerpunt, en dat moet je in de politiek grijpen. Maar 10 dagen later kon PowNews ’s avonds openen met de kandidatuur van Dibi voor het lijsttrekkerschap, en vervolgens tuimelde iedereen over elkaar heen. Het is treurig dat dit niet goed is gemanaged.
Politiemissie
Dan nog even over al die columns, blogs en commentaren die momenteel de ronde doen. Allemaal prima, wat me alleen stoort is dat sommigen geen volledig beeld geven maar al dan niet bewust de rol van sommige personen of kwesties uit de weg gaan. Ik concludeer dat iedereen in het proces fouten heeft gemaakt.
De opinie die Tof Thissen voor L1 radio ventileerde is naar mijn mening juist. Femke is op een zeer ongelukkig moment vertrokken en heeft een onervaren fractie inclusief nieuwe fractieleider achtergelaten. In rustig vaarwater geen enkel probleem, maar met de beslissing over Kunduz op enkele weken voor de boeg onverantwoord. De vraag is alleen waarom dat moment is gekozen en hoe de inschatting over het besluit voor de politiemissie was.
Twitterinterventie
Die beslissing over de politiemissie naar Kunduz was een verkeerde inschatting, ondanks de zorgvuldigheid ervan. Het gezag van Jolande was in dit stadium nog onvoldoende groot in de partij om het verzet in de kiem te smoren. Ik denk dat de achterban, in dit geval de Midden-Oosten werkgroep ook onvoldoende is meegenomen.
De rol van Femke Halsema in het vervolg was bijzonder, ze maakte regelmatig gewag dat ze afstand had genomen en zich nergens mee bemoeide. Niets is echter minder waar. Het interview op oudjaarsdag 2011, de stevige twitterinterventie in de chaotische week van de kandidaatstelling van Tofik Dibi en het gesprek bij 1 Voor de Verkiezingen met Pauw en Witteman geven een ander beeld.
Stekkerincident
In reactie op een blog van Christian Jongeneel [http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/15985_de_messen_in_de_rug_van_jolande/] geeft Femke aan dat het verzoek van Jolande Sap c.q. de partijtop kwam en ook was gedaan aan Paul Rosenmöller, die ook beschikbaar was. Daar komen een aantal fouten bij elkaar. Het was verstandiger geweest van de het campagneteam op alleen Rosenmöller naar voren te schuiven. Maar Femke had zelf ook kunnen weigeren, zeker als ze de setting en gastenlijst had gezien. Van alle partijen een verkeerde inschatting derhalve.
Het stekkerincident was een blunder van Jolande Sap, het was geforceerd en leidde af van de inhoud die bij GroenLinks voorop hoort te staan. Wel opmerkelijk dat ervaren fractieleden dit ook hebben toegestaan. De affaire Peters is door het partijbestuur verkeerd aangepakt, niet daadkrachtig, en het lerend vermogen uit vergelijkbare situaties in het verleden lijkt maar niet aan te slaan binnen GroenLinks.
Spoeddebat eurocrisis
De afwezigheid van de helft van de fractie tijdens het spoeddebat over de Eurocrisis is de volledige verantwoordelijkheid voor de fractievoorzitter. Het lijkt erop dat Jolande onvoldoende gezag had of een te losse bestuursstijl hanteerde. Maar ook hier geldt dat de fractieleden in de eerste plaats volksvertegenwoordigers zijn en dus ook een eigen persoonlijke verantwoordelijkheid hebben.
Het bestuur en kandidatencommissie zijn met de kandidaatstelling van Tofik Dibi te krampachtig en niet accuraat omgegaan. Men had sneller de inschatting moeten maken dat dit snel moest worden opgelost. Thissen zei gisteren bij L1 dat hij al voelde dat het rampzalig zou worden, onbegrijpelijk dat er toen niet snel de knoop is doorgehakt. Zeker omdat Jolande zelf de uitdaging onmiddellijk wilde aangaan.
Foutloze campagne
Geen van de hoofdrolspelers kan zich dan ook verschuilen is mijn mening.
Daartegenover staat dan de enorme veerkracht die Jolande Sap dit jaar heeft getoond met het sluiten van het Lente-akkoord en een foutloze campagne. Maar hoe nu verder. GroenLinks heeft nu 4 zetels in de Tweede Kamer, maar is in de Eerste Kamer, de Provinciale Staten en Gemeenteraden heel goed vertegenwoordigd. Het is nu de kunst om uit te gaan wat we wel hebben in plaats van wat we kwijt zijn geraakt.
Morgen deel 3 van de verkiezingsnederlaag over hoe het nu verder moet. Deel 1 kunt u hier lezen.
