De grote aandacht van de media voor de formatieonderhandelingen is weliswaar begrijpelijk, maar getuigt tegelijkertijd niet van realiteitszin over het oplossend vermogen van de onderhandelingen. Het adequaat aanpakken van de crisis zal nu eenmaal niet het resultaat kunnen zijn van de formatie. Zo langzamerhand wordt immers duidelijk dat de omvang en impact van de crisis lands- en partijgrenzen verre overstijgt, dus een dito aanpak vereist.
Op de creatie daarvan zijn de formatieonderhandelingen niet gericht. Maar wat niet is kan komen. Daarvoor zal Den Haag tot de ruiterlijke erkenning moeten komen dat voor het oplossen van een mondiaal probleem, wat de crisis is, een Mondiale Discussie (MD) vereist is. Daarvoor zal allereerst in eigen huis orde op zaken gesteld moeten worden, door het op touw zetten van een Nationale Discussie (ND) over de crisis. Het komt mij voor dat voor de onafhankelijke media, in het bijzonder de publieke omroep, hier een taak is weggelegd.
Signatuur
Wat de invulling daarvan betreft, kan er allereerst geen misverstand over bestaan dat de oplossing van de crisis niet op het nationale vlak gelegen is, dus niet afhankelijk is van een regeringscoalitie, van welke signatuur dan ook. Verkiezingen brengen zodoende de oplossing geen stap dichterbij. Verder kan er geen twijfel over bestaan dat aan de crisis geen financieel-economische oorzaak ten grondslag ligt, waardoor er geen financieel-economische oplossing voor te vinden is, alle inspanningen van de informateurs ten spijt.
Dit impliceert dat de ND niet moeten gaan over het behoud van het bekende, de huidige dictatoriale orde met zijn ‘wie betaalt, bepaalt’ en ‘wie regeert, dicteert’, maar over de transformatie daarvan naar een democratische orde waaraan een ieder naar vermogen zijn steentje bijdraagt en daaraan de zekerheid ontleent verzekerd te zijn van zijn primaire levensbehoeften.
Gidsland
Mocht die ND binnen onze landsgrenzen aanslaan dan staan onze media voor de uitdagende taak deze op een hoger plan te tillen en te promoveren tot een MD. Het mondiaal orgaan dat zich daarvoor als enige leent is de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties. Indien onze media erin zouden slagen in dat orgaan de geesten enthousiast te maken voor de MD, dan zal daarmee de gedachte van Nederland als Gidsland bewaarheid worden.
Kortom, in het op de schop nemen van het kapitalisme en het parlementarisme, allereerst in Nederland en vervolgens in de VN, is de sleutel gelegen voor het beteugelen van de crisis. De beteugeling die op termijn de deur opent voor de totstandkoming van een mondiale rechtsstaat onder VN-vlag.
VN-handvest
Waarbij aangetekend dat de Verenigde Naties in wezen de representant zijn van die alom beoogde rechtvaardige mondiale samenleving. Uiteraard zal onze volkerenorganisatie daarvoor eerst grondig verbouwd moeten worden van een organisatie van regeringen waarin het recht van sterkste heerst, tot een mondiaal beleidsorgaan met bovennationale bevoegdheden, die het algemeen belang (de alom onderschreven mensenrechten) gestalte weet te geven. Artikel 109 van het VN-Handvest biedt voor die broodnodige reorganisatie de mogelijkheid.
Tenslotte wil ik graag nog een keer benadrukken dat voor de metamorfose van de VN van een mondiaal dictatoriale in een mondiaal democratische organisatie, niet onze partijgebonden regeringsleiders maar onze onafhankelijke media onontbeerlijk zijn. Met andere woorden, onze hoop moeten wij niet in Den Haag maar in Hilversum zoeken.
