Een nieuwe film van Oliver Stone zorgt altijd voor controverse. Of het nu gaat om de moeder aller gangsterfilms Scarface (waar Stone het script voor schreef), het oorlogsdrama Platoon of de historische thriller JFK, de 66-jarige Stone sluit zelden compromissen en gaat brutaal zijn eigen weg. Met zijn nieuwste prent Savages lijkt hij die traditie achter zich te laten.
Het hart van het verhaal wordt gevormd door een menage a trois. De vredelievende wannabe-Bono Ben (Aaron Johnson) en de geharde Irak oorlogsveteraan Chon (Taylor Kitsch – en natuurlijk is de naam Chon een knipoog naar het legendarische dopeheadduo Cheech and Chong) delen zowel hun fraaie strandhuis als hun vriendin O. (Blake Lively). De vrienden runnen een succesvolle wietteelt met een hoog aangeslagen product en de zaken gaan goed. Te goed, want een Mexicaans drugskartel wil hun business overnemen en uiteraard is voor deze bloeddorstige bende onderhandelen geen optie, laat staan dat zij een afwijzing accepteren.
Honger naar geweld
Aan het hoofd van het kartel staat de door Salma Hayek gespeelde Elena, die door haar machtspositie genoodzaakt is de communicatie met haar vijanden te beperken tot Skypen en bovendien een slechte relatie heeft met haar dochter. Waar de furieuze Elena nog enige sympathie weet op te wekken door haar zichtbaar ongelukkige gemoed, (al haar mannelijke familieleden zijn uitgemoord) daar stralen de ogen van rechterhand Lado (Benicio Del Toro) niets dan sadisme en honger naar geweld uit. Del Toro geeft qua acteerwerk vrijwel in zijn eentje de film een boost, al is het schmieren van John Travolta als foute DEA agent best vermakelijk.
De rest van de cast blijft achter, met Lively als dieptepunt, haar voice-over is onsamenhangend en irritant.
Hayek lijkt het Mexicaanse nichtje van drugsbaron Griselda Blanco neer te willen zetten maar ze doet eerder denken aan een vrouwelijke variant van de boeven uit Bassie en Adriaan.
Warboel
Er is genoeg actie, maar waarover eigenlijk? Ben en Chon willen toch onder het niet af te wijzen aanbod uit en wissen hun sporen met de hulp van investeerder en IT nerd Spin (Emile Hirsch), maar dan op zo’n warrige manier dat de kijker zich afvraagt waar dit naar leidt. Nou ja, in ieder geval tot de ontvoering van O, want Elena zint op wraak na het gekonkel van haar gewenste zakenpartners.
Savages wordt dan almaar gecompliceerder, gewelddadiger en onverklaarbaarder en om de warboel compleet (en zwakker) te maken wordt de film voorzien van twee eindes. Het probleem met Savages is dat vergelijkingen met andere films in hetzelfde genre niet in het voordeel van Stone’s nieuwste uitpakken. Sommigen zijn beter (Traffic), sommigen nog slechter (Blow), maar geen van beide hebben de onevenwichtigheid van Savages. Die onevenwichtigheid lijkt het gevolg van het gemis van controverse. Het enige provocatieve is het over-the-top geweld en dat is allang niet meer origineel, zeker niet als het script te rommelig is om het verhaal interessant te maken.
