In de discussie rondom de botsing tussen het Westen en de moslimwereld wordt vaak nogal selectief omgegaan met feiten en argumenten. Vanwege de hoog oplopende emoties is dit op zich begrijpelijk. Columnist Rochus Van der Weg maakt het in zijn opiniestuk in de Volkskrant echter wel erg bont. Hij vindt dat het Westen bescheidenheid en zelfreflectie past, en dan met name vanwege de moordpartijen op moslims in Srebrenica en Sabra (Libanon). Dat het hier om moordpartijen gaat die het Westen heeft veroordeeld en, in het geval van Srebrenica, zelfs tot bombardementen op de daders heeft geleid, is voor van der Weg blijkbaar niet van belang. Ook is de vraag of moslims op wereldschaal nu echt ‘slachtoffer’ zijn, of net zo vaak of zelfs vaker de dader.
De tunnelvisie op westerse misdragingen van Van der Weg en anderen maakt het noodzakelijk om ook het ergste moslimgeweld van de laatste decennia nog eens samen te vatten, dus bij deze: In Soedan zijn honderdduizenden christenen vermoord en verjaagd. In Irak is het verjagen van de christelijke gemeenschappen vrijwel afgerond. En in vele andere landen, van de Fillipijnen tot aan Nigeria, is sprake van categorisch geweld door moslims omdat zij niet accepteren dat zij in een multireligieuze staat leven.
Geweld door moslims
En dan het geweld tussen moslims. In het Midden-oosten zijn bij het neerslaan van opstanden en oorlogen tussen sjiieten, soennieten en Koerden honderdduizenden doden gevallen. In de periode voorafgaand aan 11 september 2001 heeft de Taliban minimaal 15 massa-executies uitgevoerd. Het geweld van moslimfundamentalisten heeft Somalië praktisch onbestuurbaar gemaakt, met honderdduizenden doden door ziekte en honger als gevolg.
Het is een treurige constatering, maar Srebrenica en Sabra zijn dus eigenlijk niet meer dan kleinschalige ‘incidenten’ .
Zelfkritiek door het Westen
Daarbij is het niet zo dat Srebrenica en Sabra genegeerd zijn. In Nederland is er nota bene een kabinet over gevallen, en in Israël is Sharon destijds ontslagen vanwege ‘Sabra’.
Van der Weg is echter niet tevreden met de afhandeling van Srebrenica. Hij vindt het niet kunnen dat de NAVO-leiding vrijuit ging, omdat ze niets deden om Srebrenica te voorkomen. Het absurde is daarbij dat hij zelf klaagt over collateral damage als gevolg van drone-aanvallen in Afghanistan, een argument dat blijkbaar voor Srebrenica niet geldt. En tijdens het Kosovo-conflict kreeg de NAVO kritiek omdat ze juist wel tot de aanval overgingen, weliswaar zonder de zo belangrijke instemming van de Veiligheidsraad.
Zelfkritiek door moslims
Het zou een positief signaal zijn als moslimlanden in ieder geval erkennen dat er sprake is van grootschalig geweld door hun eigen broeders. Helaas is dit niet het geval. Zelfs democratische moslimlanden zoals Maleisië en Turkije zijn vooral druk bezig met het veroordelen van Israël. Het feit dat een land als Turkije zelfs de Armeense genocide uit 1915 nog niet wil erkennen, voorspelt niet veel goeds over recentere misstanden.
De vraag is hoe toch het mogelijk is dat in de ‘vrije’ westerse media er zo weinig aandacht aan de grote bulk aan slachtoffers van moslimgeweld wordt besteed. Het lijkt er op dat de media het conflict tussen de Islam en het Westen opzetelijk reduceren tot aanslagen door moslimextremisten op Westerse doelen enerzijds, en misdragingen/blunders van het Westen anderzijds. Niet-Westerse christenen en moslims zijn blijkbaar als slachtoffer niet nieuwswaardig als ze niet door Westers geweld om het leven komen.
Herschrijven geschiedenis
En zo wordt de geschiedenis van het Midden-Oosten op zo’n manier herschreven dat gewelddadige acties van moslims vooral gezien kunnen worden als ‘proportionele’ reacties op wangedrag vanuit het Westen.
Dat de daders of medeplichtigen het niet erg vinden dat veel van hun wandaden genegeerd worden, lijkt me duidelijk. Maar waarom Van der Weg het gewelddadige lot van miljoenen gematigde moslims en christenen negeert, is een raadsel.
