Een van de bekendste strafpleiters die het land rijk is, ligt onder vuur. Maar wat leek op terechte kritiek begint nu te ontaarden in een hetze. Duistere krachten roeren zich en hun bedoeling is duidelijk: Bram Moszkowicz moet kapot.
NRC Handelsblad bracht het nieuws gisteren als eerste: Moszkowicz moet wederom verschijnen voor de tuchtrechter, nu wegens het vermeend beledigen van één van de rechters tijdens het proces tegen Geert Wilders. De Amsterdamse deken Germ Kemper weet niet van ophouden. Hij blijft de media opzoeken en de media vreten zijn verhaal als zoete koek. Terwijl hij zelf ook niet een onberispelijke staat van dienst heeft. Gek genoeg horen we daar weinig over. Het lijkt wel alsof Kemper heilig is verklaard terwijl hij slechts als Amsterdamse deken de eerste onder zijn hoofdstedelijke gelijken is.
Waarom wordt het spel zo hard gespeeld?
De feiten zijn bekend: Moszkowicz bedient zich van een schimmige administratie, heeft ruzie met cliënten en haalt zijn studiepunten niet. Vervelend en niet netjes inderdaad. Heel goed dat de Orde van Advocaten daar tegen optreedt. Maar waarom speelt de deken het spel zo hard en siert de kwestie voortdurend de voorpagina’s?
Afgelopen woensdag mocht voormalig GroenLinks-senator Britta Böhler, sinds dit jaar hoogleraar advocatuur aan de Universiteit van Amsterdam, in het Parool leeglopen over Moszkowicz. Naar eigen zeggen ‘verzet’ ze zich tegen het moddergooien om daar vervolgens aan toe te voegen dat Moszkowicz met zijn optreden ‘schade toebrengt aan de beroepsgroep’.
De zilverruggen roeren zich
Vermoedelijk heeft het te maken met de Nederlandse volksaard: alles wat met de kop boven het maaiveld uitsteekt moet kapot. Moszkowicz is natuurlijk on-Nederlands met zijn mooie kleding, beeldige vrouw en joie de vivre. Zet daar de wat morsige Kemper tegenover en u ziet gelijk de tegenstelling. Kemper is natuurlijk ook de belichaming van het establishment als permanent raadsman van prinses Margarita. Dat gaat over hermelijnenkoorts, af en toe de koningin een handje mogen geven en een zeker aanzien bij hen die daar gevoelig voor zijn. Zilverrug Kemper versus zilverrug Moszkowicz.
Kemper deed aangifte op juridisch drijfzand
Germ Kemper heeft vaker met dit bijltje gehakt, hij wéét hoe je iemand als mens kapot kan maken: met Edwin De Roy van Zuydewijn was het hem bijna gelukt. De kranten stonden er vol van: politie op zoek naar De Roy. Tot vijf jaar later bleek dat de aangifte van Kemper en prinses Margarita op juridisch drijfzand bleek gebaseerd. Ook schreef hij jarenlang columns voor Vrij Nederland, nota bene onder pseudoniem. En nog steeds loopt er een tuchtzaak tegen Kemper over dubieuze uitlatingen in het roddelblad Story. Kemper houdt van de media en de media houden van hem.
Natuurlijk, het is goede zaak dat de Nederlandse advocatuur een zelfreinigend systeem heeft genaamd de Orde van Advocaten en de Raad van Discipline. En als Moszkowicz fout zit dient hij gestraft te worden. Maar ik begrijp niet dat niemand in diezelfde Orde opstaat, de Amsterdams deken ter verantwoording roept en vraagt: “waarom voeren we een hetze tegen onze confrère?”
