‘Les Voiles de St. Tropez is een evenement dat je niet mag missen als je van zeilen houdt`, had ik hier en daar gehoord. Dus op naar de haven van Brigite Bardot, waar de jonge topless meiden uit de jaren zestig, inmiddels babyboomers zijn in Gaastra- en Tommy Hilfiger kleding. Uiterst beschaafde mensen, dat dan weer wel, maar een jong hip evenement straalt de Voiles in eerste instantie niet uit.
Het feestje speelt zich op zee af en is nauwelijks zichtbaar vanaf de kant. Dus hup, op een boot voor twintig euro. Het ferry-achtige ding doet niet onder voor een aftandse Thaise pont en met 65 man aan boord is het proppen. Maar gelukkig kan dit gammele takkietakkie-bootje wel hard varen.
Publiciteit
Tijdens de Voiles worden verschillende regatta’s gevaren, maar grote prijzen zijn er niet aan verbonden. Het is een feestje van zien en gezien worden. De meeste schepen varen het hele jaar door als charter en door dit evenement krijgen ze gratis publiciteit. Vaak bestaat het team aan boord uit genodigden, waardoor het ook een netwerkbijeenkomst bij uitstek is. Meer dan 4000 `zeilcrew` zijn tijdens het evenement uitgenodigd, de rest vergaapt zicht vanuit speedboten, helikopters of pendelboten aan de meer dan 300 zeilboten.
Schipper
De schipper van vandaag blijkt een fervend zeiler en maakt van het bootjes kijken een speurtocht. “Ik wil minstens de Oiseau de feu zien, dus vandaar dat we even doorvaren”, zegt hij in het Frans terwijl de golven over het dek slaan.
In de verte liggen tientallen zeilboten, van klassieke houten schepen tot moderne catamarans, met als bonus een prachtig uitzicht over de Cote D’Azur. Het lijkt een gemoedelijk plaatje van een ouderwets schilderij, tot we naast een zeiljacht komen. Het schip klieft door de golven als een mes in een pakje boter. Ze scheert rakelings langs ons. “Maakt u zich geen zorgen, ik weet wat ik doe en hoe dichtbij ik kan varen”, stelt de immer positieve schipper ons semi gerust.
Oiseau de Feu
Tijdens de drie uur durende tocht, komt een zeiljacht dat ooit van John F. Kennedy was voorbij, een prachtig houten schip dat enorm mooi zeilt. Ook niet mis is de Stormvogel, met het zeil als Hollandse vlag. Maar het topstuk is, zoals de schipper al voorspelde, de ‘Oiseau de Feu’. De zeilen staan vol wind en ze ligt zo scheef, dat je bijna vermoed dat ze om gaat. Het team is nat van de golven, maar ze lachen vriendelijk. Dat kan ook niet anders, want het moet geweldig zijn om te varen met deze klassieker.
De Vuurvogel werd gebouwd in 1937 en overleefde ternauwernood de Tweede Wereldoorlog. In 1991 werd het schip grondig gerenoveerd en kreeg ze de status van monument. In Nederland hebben we veel van dit soort klassieke schepen, maar aan de Cote D`Azur is ze een uitzondering. Met 550 m2 zeil vaart ze sierlijk voorbij, wat de fotografen aan boord in opperste staat van geluk brengt.
Na drie uur varen is de tocht voorbij en keert de ferry terug naar de haven. Rond zes uur `s avonds zijn alle schepen binnen en beginnen de feestjes. Wellicht zijn er niet zo veel jonge meiden meer in de havenplaats, er zijn genoeg strakke schepen om te bewonderen.
