Ik ben zeven jaar. Ik mag bij Mitchel en Lesley pannenkoeken eten. Morgen moeten we gewoon naar school. We zijn nog kinderen, we hebben niets te willen. Mitchel en Lesley hebben nog twee broertjes. Ze zijn alle vier allergisch voor stof en huismijt. Ze hoesten wat af bij hen thuis, overal ligt stof. Mitchel moet aan de bril, zijn ogen verslechteren. Hij krijgt een oude bril van zijn moeder op. Een roze, die steeds van zijn neus zakt. De familie van Mitchel en Lesley heeft nergens geld voor. Behalve voor stroop en pannenkoeken.
Ik schenk stroop over mijn pannenkoek. Ik maak een lachend gezichtje van stroop. In de glimlach van stroop zit een mier. Ik til de stroopfles omhoog. In de stroop zitten wel duizend mieren. De moeder van Mitchel en Lesley zegt dat we de stroop gewoon uit moeten schenken. We doen het. Met een vork vist ze de meeste mieren eruit. Ik rol de pannenkoek op en eet de pannenkoek zo snel mogelijk op. In mijn mond voel ik de mieren bewegen.
De moeder van Mitchel en Lesley legt nog een pannenkoek op mijn bord. De vader van Mitchel en Lesley zit in kleermakerszit voor de televisie. Hij heeft twee videorecorders. Met de ene videorecorder zet hij gehuurde videofilms over op lege videobanden in de andere videorecorder. Terwijl we op onze pannenkoeken kauwen, vertelt de moeder van Mitchel en Lesley ons dat ze maar niet loskomt van haar ouders. Tijdens het praten hangt er een doorzichtige druppel aan haar kin. We knikken en nemen nog een hap pannenkoek. Haar mond beweegt en de druppel glinstert in het licht van de televisie. Het lijkt wel een diamant.
Deze week verschijnt bij uitgeverij Atlas Contact het boek Er gebeurde o.a. niets, een bundel korte verhalen door Joubert Pignon. DeJaap publiceert deze week enkele verhalen uit het boek.
