Tegen beter weten in ga ik er elke keer toch weer voor zitten: de Europa League. Hoe meer voetbal op de televisie, des te beter. Zo ook afgelopen donderdag. FC Twente ging op bezoek bij Levante, PSV speelde thuis tegen AIK Solna, een club die ik eerlijk gezegd alleen kende van Football Manager. Het leken mij best aardige potjes voor een donderdagavond. Niets bleek minder waar.
Slap aftreksel
De Europa League is en blijft een slap aftreksel van de Champions League, zo blijkt maar weer. De ambiance van de Europa League komt absoluut niet in de buurt bij die van de grote broer. Toegegeven, ook bij Ajax – Manchester City zat de Arena niet helemaal vol, maar de bezoekersaantallen bij Levante en PSV sloegen alles. De supporters van Levante, gelegen in sinaasappelstad Valencia, verkozen het persen van een verse jus d’orange boven het aanmoedigen van hun ploeg. Ook bij PSV zat het stadion slechts halfvol. Maar geef ze eens ongelijk. De supporters willen kijken naar wereldsterren, zoals Ronaldo, Yaya Touré of Balotelli. Nu keken ze naar AIK Solna. Ik heb het even opgezocht: AIK staat vierde in de Zweedse competitie. Dat lijkt toch op het eerste gezicht geen onneembare horde voor de Eindhovenaren; toch komt PSV niet verder dan 1-1. Bij AIK Solna stond ene Kwame Karikari in de spits. ‘Die dekselse Karikari’, zou Evert ten Napel zeggen. Karikari, de naam die eerder doet denken aan een tropisch broodje, dat je op zaterdagnacht na een avondje stappen bestelt bij de Surinamer om de hoek. Of aan een nog niet ontdekte Afrikaanse vrucht. Die dekselse Karikari wist nog te scoren ook.
De uitdaging voor de spelers zelf is in de Europa League ook ver te zoeken. Met een beetje pech tref je een poule met daarin Neftchi Baku uit Azerbeidzjan, toch niet de eerste tegenstander waar je aan denkt bij Europees voetbal. PSV had met Napoli een leukere tegenstander, ware het niet dat de Italianen de Europa League niet zo serieus nemen en doodleuk met het tweede elftal naar Eindhoven kwamen. Topclubs als Liverpool en Tottenham doen hetzelfde; voor hen valt er zowel sportief als financieel weinig te halen in de Europa League. Krijgen ploegen in de Champions League een startpremie van 8,6 miljoen euro, daar moeten de ploegen in de Europa League het doen met ‘slechts’ 1,3 miljoen. Een zege in de Champions League levert clubs 1 miljoen op, in de Europa League 200.000 euro. Niet echt uitnodigend dus voor de grote clubs.
Lachertje
Ook de scheidsrechters lijken mee te delen in de malaise. Zo werd een zuivere goal van Twente om onverklaarbare wijze afgekeurd en mocht Levante van geluk spreken dat het de wedstrijd eindigde met elf man. Min of meer door deze wanprestatie van de dienstdoende arbiter verloor Twente ook nog eens met 3-0, waardoor we hard op weg zijn het lachertje van Europa te worden. De Champions League is te hoog gegrepen voor Nederlandse ploegen, daar is iedereen het over eens, maar de Europa League nu blijkbaar ook. Zelfs middenmoters uit de topcompetities lijken een maatje te groot.
Daarnaast werken de aanvangstijden van de wedstrijden ook niet echt mee. Een wedstrijd laten beginnen om vijf over negen, je moet er maar op komen. “Te laat voor kinderen”, klaagde PSV-trainer Dick Advocaat al. Bovendien pleitte ‘de Kleine Generaal’ voor meer prijzengeld. Alhoewel Dick daar gezien zijn achtergrond misschien niet de juiste persoon voor is dat te roepen, heeft hij natuurlijk wel gelijk.
Feit blijft dat er iets moet gebeuren om dit toernooi weer enige glans te geven. Op deze manier word ik als supporter met mijn club liever laatste in de groepsfase van de Champions League, dan dat ik start in de Europa League. Al is het alleen maar omdat ik dan niet hoef te luisteren naar het oersaaie commentaar van Leo Driessen.
Cc-foto: USDA
