Gisteren was het dan eindelijk zo ver. Henk heeft gehuild! Eindelijk! Nog vóór het tijd was voor zijn keuzemoment knapte er iets in deze gevoelige jongen. Henk, die het helemaal niet in zich heeft om ook maar een vlieg kwaad te doen, moest iemand naar huis sturen. De onhandige hand waarmee Fiona hem kort probeerde te troosten en de ijzige blik waarmee Yoni nog eens wilde benadrukken hoeveel er wel niet vanaf hing voor haar, had wat mij betreft de cliffhanger mogen zijn van vorige week. Dat zou pas sensatie televisie zijn geweest.
Vergane glorie van Yoni
Yoni’s wereld stortte gisteravond compleet in. Opnieuw moesten we kijken naar haar betoog waarin ze zeer duidelijk maakte wat het allemaal voor haar betekent. “Ik ben hier aangekomen op een plek waar ik me heel erg op mijn gemak voel en ik heb heel veel dingen gedaan die ik heel erg leuk vond.’”Toen bleek Henk ook nog leuk te zijn en zijn ouders ook. Zijn vrienden kwamen langs en waren ook heel erg leuk. Eigenlijk is dit precies wat Yoni haar hele leven al gewild heeft. Precies dit, maar er bleek één probleem. Henk wil dit niet met haar.
Fiona wordt dus gekozen en Yoni moet haar spullen pakken. Dikke tranen natuurlijk, want nu ze een weekje heeft mogen genieten van haar grote melkvee droom, is het uiteraard heel zuur dat ze afscheid moest nemen van haar beoogde toekomst. Fiona ziet haar uiteraard liever zo snel mogelijk gaan. Haar Henk heeft ze nu helemaal voor zich alleen. Eindelijk kan ze hem laten zien aan haar familie. En daarmee hebben Yoni en Fiona mijn vraag, wat er nou zo speciaal is aan deze jongen, gisteren in tweevoud beantwoord:
1. Hij heeft een melkvee bedrijf, hetgeen voor Yoni erg geil is.
2. Fiona’s vader is precies Henk, maar dan een oudere versie. Het mag duidelijk zijn dat deze meid een vaderfetisj heeft.
Goed zo, dat heb je goed gedaan
Ook Martin moest gisteren kiezen. Na weken lang kijken naar zijn praktische overwegingen was ik nu eindelijk wel benieuwd naar welke vrouw de beste eigenschappen had om mee te kunnen draaien in het gezin van Martin. Hij was er, zoals hij dat zelf noemde, ‘inwendig uit’. Dit wil waarschijnlijk zeggen dat hij wellicht ook gevoelens heeft ontdekt naast al zijn wikken en wegen over eigenschappen. Terwijl hij zijn voorkeur voor Wilma uitspreekt, begin Swaen hem te prijzen als een klein kind. ”Goed zo. Dat heb je goed gedaan.” Daarmee lijkt op dat moment inderdaad dat Martin de juiste keuze heeft gemaakt. Met drie eigen kinderen hoef je zelf niet ook nog eens betutteld te worden.
Of hij zelf, na een paar dagen, nog steeds vindt dat hij dit goed heeft gedaan weet hij zelf ook niet meer. Bij zijn praktische overwegingen was Martin even vergeten dat Wilma vijf kinderen heeft. Met de drie kinderen van Martin komen ze samen op een totaal van acht kinderen. Een huis vol pubers dus. Daar zou ik ook van zuchten Martin.
Het toneelspel van Aad
Verder was de aflevering niet veel meer dan kijken hoe Bert en Henrieke probeerden hun Franse woordjes te oefenen in Parijs – ”crêpe is gewoon een pannenkoek.” – en konden we kijken naar het toneelspel van Aad. Hij had duidelijk zijn best gedaan zo veel mogelijk lieve zinnetjes in zijn kop te stampen en drilde ze dan ook één voor één op, tot grote verbazing van Jeannet. ”Ik ben blij met jou.” Waarop de geschrokken Jeannet iets stamelt van ”oh dat weet je al snel. Nou ik ook wel met jou.” Hetgeen voor Aad voldoende is om nog meer geïndoctrineerde liefde in het hoofd van Jeannet te stampen. Haar dochters lijken dit echter niet te merken. De twee jonge Jeannetjes zien hun moeder sinds lange tijd weer gelukkig. Ik ben benieuwd hoe lang dit geluk stand zal houden…
