Veel van de mannelijke lezers onder jullie hebben zich vast wel eens verlustigd aan Tatjana Simic. Was het niet aan de hete scenes uit de film Flodder, dan was het wel aan één van de vele naaktkalenders of Playboy-shoots van Tatjana. Inmiddels is de rondborstige dame alweer bijna 50 jaar, en is het dit jaar 25 geleden dat ze voor het eerst in de Playboy stond. Hoera! Om dit te vieren siert Tatjana het aankomende kerstnummer van het rukblaadje. Na al die jaren still going strong!
Maar deze doorgewinterde naaktkalender-queen heeft er een inmiddels een geduchte concurrente bij, en wel uit verrassende hoek: de kunstwereld. De immer spraakmakende en in roze gehulde Tinkebell heeft zich namelijk recentelijk tot seksbom ontpopt. Deze kunstenares werd onder andere bekend doordat ze van haar kat een handtasje maakte, waardoor ze de hele wereld over zich heen kreeg. Haar Belgische collega Jan Fabre kan er inmiddels over meepraten, nadat hij recentelijk met katten had gegooid tijdens een filmopname. Sindsdien is de mensheid ook tegen hem een ferme haatcampagne gestart. Dus je kunt maar beter als kunstenaar niks met katten doen, althans niet met die beestjes. Wel met je eigen poes! Want daar vraagt Tinkebell nu aandacht mee.
‘Hun pijn voelen’
Ze heeft vorige week namelijk een naaktkalender gepresenteerd om geld in te zamelen voor Filipijnse animeermeisjes. In een bar vol vieze oude mannen van de hoofdstad van de Filipijnen, trof ze toevallig twee piepjonge animeermeisjes. Ze hadden die geen rooie cent te makken, maar wél dromen. De een wil stewardess worden en de ander wil op straat gegrild vlees verkopen met haar moeder. Tinkebell bekommerde zich om hun lot en bedacht een plan. Om het geld bij elkaar te krijgen waarmee de meisjes hun dromen kunnen verwezenlijken, maakte Tinkebell een naaktkalender, waarvoor ze zelf uit de kleren ging. “Ik wilde iets doen waardoor ik mezelf zou engageren, hun pijn zou voelen. Vervolgens ben ik gaan uitzoeken hoe mensen geld inzamelen voor goede doelen. Dan kom je al snel uit bij een kalender. Een naaktkalender is een cliché, natuurlijk, maar dat wil ik juist. Ik zoek altijd naar een beproefde methode”, aldus Tinkebell in het Parool.
Kunstwereld zoekt publiek draagvlak
Maar zouden alle kunstenaars tegenwoordig zichzelf niet als Tinkebell moeten ‘hoereren’? Niet voor een goed doel, maar om zichzelf te kunnen bedruipen. ‘De kunstenaar moet namelijk ondernemender worden’, dat is hét credo dat nu heerst door het huidige kunst- en cultuurbeleid. Dit motto is tekenend voor het nieuwe realisme dat is ingedaald in de kunstwereld. Er is namelijk geen reparatie van de aangekondigde bezuinigingen door Kabinet Rutte I, bedongen. Het nieuwe kabinet zet Zijlstra’s lijn voort, ondanks het verzet dat de PvdA als oppositiepartij voerde tegen zijn beleid. Er wordt dus niet meer aan gemorreld. Kunstenaars en culturele instellingen maken daarom op dit moment grote stappen om hun publieke draagvlak te vergroten en in de toekomst minder afhankelijk te zijn van de overheid. De boodschap van Halbe de Sloper is aangekomen en het verzet is weg, zoals Harmen Bockma terecht opmerkt in de Volkskrant. This is what it is, en daar moeten kunstenaars het mee doen.
Kunstenaars moeten crowdfunden
Artistiek Nederland moet minder aan het subsidie-infuus hangen en dus ondernemender worden. Maar hoe doe je dat? Dan ben je aangewezen op crowdfunding. Dé vervanger van ons subsidiestelsel. Crowdfundingwebsites als voordekunst.nl schieten momenteel als paddenstoelen uit de grond. Deze ontwikkeling is al een tijdje aan de gang, maar even voor de mensen die dit eenvoudige principe nog niet kennen. Crowdfunding is in essentie ‘collecteren op internet’. Kunstenaars kunnen met behulp van hun eigen sociale netwerken op een simpele manier geld en support werven onder een groot publiek. Ze presenteren hun projecten middels speciale websites. Zij vertellen wat ze willen doen, hoeveel geld ze nodig hebben en welke tegenprestatie de donateur krijgt. En dat is immers precies wat Tinkebell doet met haar project om de animeermeisjes te steunen. Daarom roep ik haar poezelige kalender uit tot symbool van ons huidige cultuurbeleid.
