Het sprookje van Boer zoekt vrouw is zo mooi niet als Yvon doet vermoeden. Natuurlijk is het prachtig dat je als boer, op televisie, mag verkondigen dat je vrijgezel bent en een relatie zoekt. Dat er vervolgens tientallen, honderden of zelfs duizenden mensen reageren op jouw oproep. Dat je dan de keuze krijgt om uit al die mensen een selectie te maken waar je uiteindelijk één iemand mag uitzoeken die perfect bij je past. Waarschijnlijk is dit het sprookje van menig boer, tot ze daadwerkelijk meedoen aan Boer zoekt vrouw. Dan blijken er meer prinsessen op de erwt te bestaan dan daadwerkelijke sneeuwwitjes.
Er was eens…
Over een klassiek sprookje gesproken, Martin en Wilma lusten er wel pap van. Voor het eerst sinds acht jaar – of misschien wel sinds zijn hele leven – komt Martin in het buitenland. Alles is nieuw voor deze wellustige man. Als een klein kind zit hij met grote ogen rond te kijken naar alles wat er gebeurt in Krakau. Alles is mooi en dus wordt ook met alles geproost, wijn, water en ook koffie. Voor Wilma is het echter a dream come true. Zij heeft er opnieuw een kind bijgekregen. Een hele grote, die ze mee kan slepen naar toeristische attracties en mag leren wat carpaccio is. Ze geniet er met volle teugen van dat zij deze man mag laten zien wat hij allemaal heeft ‘gemist’ in zijn leven. Martin laat het allemaal over zich heen komen: “makkelijk scoren”.
Voor Henk is het ook makkelijk scoren. Op Malta zijn twee kamers voor hem en zijn nieuwe liefde geboekt, maar Henk wil eigenlijk gewoon van bil. Één kamer is wel voldoende voor deze jongen en dus wordt een sleutel linearecta teruggeven aan de receptioniste. Geef hem eens ongelijk. Zon zee en strand: het is toch dé perfecte combinatie voor een romantische vakantie. Was het niet dat het witte lijf van Henk pijn doet aan je ogen in het contrast van de helder blauwe zee. Voor Fiona mag dat de pret echter niet drukken. Het weerhoud hen er ook niet van om te praten over de toekomst. Nou ja, Fiona mocht luisteren naar haar toekomst. Ze mag de dingen oppakken die ze leuk vindt, dat doet Henk immers ook, zolang ze maar bij hem intrekt, werken hoeft niet meer en ze mag twee tot vier kinderen uitpoepen. Dat gezegd hebbende, ontpopt Henk zich uiteindelijk wel weer tot een ware romanticus. Er moet natuurlijk nog wel geneukt worden.
Aad zou willen dat er eens een keer niet iets was…
Wie graag in een sprookje zou willen leven, is Aad. Het wordt hem echter behoorlijk onmogelijk gemaakt door zijn Jeannet. Deze ijskoningin weet weer heerlijk sfeer te brengen in een romantische citytrip naar Hamburg. Jeannet wil namelijk altijd meer. Nadat ze Aad heeft afgericht op zijn eigen boerderij, wil ze nu weer dat Aad haar verovert. Het is maar goed dat Aad van spelletjes houdt, en dus gaat hij er vol voor. Het is volgens hem alleen een kwestie van het ijs breken. Dat had hij dan gedroomd. Terwijl ze een paar keer tegen elkaar moeten zeggen dat de koffie lekker is en de kamer ook zo lekker ruim is, lijkt de ijslaag nog steeds te dik voor Aad. Zelfs wanneer hij zijn complimenten in de strijd gooit, krijgt hij een diepe zucht van zijn eigen chagrijn, “het moet wel serieus Aad”. Het mag duidelijk zijn dat Jeannet en Aad nog zoekende zijn. Gelukkig weet Aad een ding zeker, hij is verliefd. Wellicht dat hij de ijskap van Jeannet nog kan doen smelten.
Ook Willem zag een heel ander sprookje voor zich dan hij voorgeschoteld krijgt. Aan de sfeer zal het niet liggen. De Brokeback Mountain omgeving laat de heren niets te wensen over. Het enige dat nou eenmaal niet samen gaat is de ongeduldigheid van Willem en de bindingsangst van Klaas. Drie keer raden wie de man en wie de vrouw is in deze relatie. Willem duikt er vol op en heeft, liever gister dan vandaag, een relatie met zijn nieuwe aanwinst. Hij ontpopt zich tot een ontzettend verwend nest “ik weet dat jij dat zo voelt maar daar heb ik geen boodschap aan”. Terwijl Klaas alleen maar rustig wil opbouwen, of misschien zelfs wel weg wil rennen, maar in ieder geval rustig zien waar het schip strand. Helaas is dat met een vrouw als Willem een optie waar hij naar kan fluiten…
Run Henrieke, run…
Wie je toch echt een stomp zou willen verkopen is Bert. Wat een romantisch weekend had moeten worden in Parijs, bleek de grootste nachtmerrie van Henrieke te zijn. Aan haar ligt het zeker niet. Ze heeft het absoluut geprobeerd. Zij kan het niet helpen dat Bert deze hele trip als één grote geldverspilling ziet. Op iedere straathoek wordt hij opgelicht. Twintig euro voor twee armbandjes, die gemaakt zijn door twee Nigerianen, die hem óók nog eens vertellen dat hij niet moet slapen, maar Henrieke eens flink bambam moet geven. En dan de honderdtwintig euro voor een portret van de twee samen, zestig euro per persoon. Je wordt opgelicht waar je bij staat Bert. Henrieke laat hem de ene na de andere toeristische attractie doorstaan en hij kan de flappen neerleggen. Genoeg reden voor Bert om, al kauwgom kauwend, mopperend door Parijs te lopen.
Dan maar naar Disneyland, moet Henrieke gedacht hebben. Daar wordt werkelijk alles uit de kast getrokken om wat romantiek te creëren tussen deze twee. Leuke attracties, een violist, een goed diner en ook nog vuurwerk. Terwijl Henrieke regelmatig schaterlacht zien we Bert zich bedenkelijk afvragen waar hij in hemelsnaam aan begonnen is. Het enige moment waarop we Bert hebben zien lachen de afgelopen weken, was toen hij met zijn hele arm in een koe zat. Je moet een man natuurlijk ook niet zijn hobby afpakken, maar weet je wat het is Bert, iedere meid wil romantiek, al is het maar een klein gebaartje. Toch Henrieke?
Een man als Bert denkt dat chemie kan groeien. Ik denk dat hij liefde verwart met de gewoonte een vrouw in huis te hebben, voor d’r bij. En daarmee hebben de twee ook wel alles gezegd tegen elkaar en beginnen ze maar aan hun maaltijd “anders komt er geen einde aan” aldus Bert. Arme Henrieke, ren meid. Ren, nu het nog kan. Zonder Bert leef je veel langer en gelukkiger.
