Het is de dag na Boer zoekt vrouw. Deze maandag is de laatste dag dat we na kunnen praten over ‘onze boeren’. De dag dat ruim vier miljoen mensen beseffen dat ze het komende jaar een andere zondagavond invulling moeten zoeken. Vandaag begint hét zwarte gat na Boer zoekt Vrouw. Eerlijk is eerlijk: dit seizoen is toch nog wat geworden. In het begin was ik wat sceptisch, maar het eindigde stukken beter dan het begon. Er zaten nog wat verrassingselementen in die zelfs een goede scenarioschrijver niet bedacht zou kunnen hebben. En dus is het Yvon wéér gelukt om een succesvol seizoen Boer zoekt vrouw op touw te zetten. De reünie is zo’n aflevering die gekeken móet worden door de trouwe maar ook de minder trouwe kijkers. Iedereen wil weten hoe het is afgelopen met de stelletjes. Met z’n 4,1 miljoenen zaten we gister weer voor de laatste keer te smullen van het lief en leed van tien nuchtere persoonlijkheden.
Het Joris Linssen effect
Ieder jaar weer is deze aflevering, het weerzien van de boeren die elkaar slechts een keer eerder hebben ontmoet, een warme binnenkomer. Je krijgt iedere keer weer het gevoel dat je zit te kijken naar een hereniging van een oude vriendengroep. Een soort reünie van mensen die jaren lang heel close zijn geweest maar het contact zijn verloren. En dan bedenkt je je ineens weer dat je niet naar een programma van Joris Linssen zit te kijken, maar naar Boer zoekt vrouw. De hereniging van boeren die vol trots hun nieuwe liefdes voorstellen aan hun lotgenoten.
Zoals te verwachten viel, is binnen de relatie van Martin en Wilma alles nog steeds ge-wel-dig. Hoewel Martin altijd heeft gedacht dat hij water bij de wijn zou moeten doen als hij een nieuwe liefde zou vinden, heeft zijn Super Wilma alle verwachtingen overtroffen. Martin heeft zijn lotgenoot gevonden na heel wat –laat ik het aardig zeggen- vreemde dames de deur te hebben gewezen. Net als Henk, die de geobsedeerde Jony uit het veld moest ruimen, alvorens hij echt gelukkig kon worden. Het is ze gelukt en nu zijn ze super verliefd: Henk en Fiona en Martin en Wilma. Ze zijn het levende bewijs dat Boer zoekt vrouw ook echte liefde voort kan brengen.
De poëzie van Aad
Een enorme groei zagen we de afgelopen weken bij Aad. Ik heb hem vele namen gegeven, die vrij aardig waren. (En in contrast met zijn karakter) Ondanks dat het een vreemde eend in de bijt blijft, mag gezegd worden dat Jeannet er flink met de zweep overheen is gegaan. Met haar eeuwige gejammer om complimentjes heeft ze deze zuurpruim goed afgericht tot een poëtische dichter, die met tranen in zijn ogen vertelt hoe fantastisch zijn Jeannet wel niet is. Het is alleen jammer dat je de ondertiteling aan moet zetten om zijn woorden te kunnen verstaan.
Maar liefde kan ook hard zijn. Dat bewijzen Henrieke en Willem wel. Beide komen ze alleen aanzetten op de reünie. Nou is dat in het geval van Henrieke maar beter ook. Niet dat ik haar geen leuke kerel had gegund, maar Bert was gewoon geen leuke kerel. En Willem, die had ik ook zo graag aan de man gezien. Toch bleek ook Klaas niet zo’n leuke vent. Samen met zo ongeveer heel Nederland vroeg Willem zich -helaas pas na het keuzemoment- af waarom Klaas eigenlijk mee deed aan Boer zoekt vrouw. Dat mag duidelijk wezen. Klaas was opzoek naar een rebound, een holmaatje en een verzetje voor de zomer. En dat is gelukt, zoals Willem zelf zegt hebben ze een ‘leuke’ zomer gehad samen. Heeft hij er toch nog iets aan over gehouden.
Kersje op de taart
Het kersje op de taart van de reünie is, dat we ook de vijf afgevallen boeren weer te zien krijgen. Het is dan ook direct weer duidelijk waarom deze boeren niet zoveel brieven hebben gekregen. Toch denk ik dat de leftovers nog een geheel seizoen Boer zoekt vrouw zouden kunnen vullen.
Arthur en Hans mogen dan wel niet meer mee doen, zij hebben ieder een droomvrouw gevonden tussen hun stapeltje brieven. Bij beide boeren is duidelijk te zien dat ze verliefd zijn. Hans heeft Femke, de ras Amsterdamse uit het centrum van de stad, die nu met Hans samen de koeien melkt. En daarmee heeft Hans alles wat hij altijd al wilde: een vrouw, maar ook een nieuwe stal. En Yvon heeft uiteraard de primeur. De koeien mogen toevallig net naar de nieuwe stal als zij een bezoekje brengt. Daar zien we direct de zachte kant van Hans, al pratend tegen zijn koetjes, met zijn liefkozende stemmetje “Ja, jullie mogen naar de nieuwe stal. Ja hè, ja.” Hoewel je twee minuten alweer geconfronteerd wordt met zijn dubbelzinnigheid.
Appeltaart
Het is niet duidelijk wat hem nou liever is, de koeien of de stal, wanneer hij schreeuwend achter de koeien loopt “Niet schijten, niet schijten in de nieuwe stal!”. Het is wel duidelijk dat Femke gevallen is voor de veelzijdigheid van deze man. En hij op haar zelfgebakken appeltaart. Yvon -die zelf appeltaart prefereert boven seks- prikt graag een vorkje mee. En dan laten de twee toch echt zien waarom het nodig is om met de koeien te praten, het zijn immers beide mensen van weinig woorden: “Ze maakt wel gevoelens in me los dat ik denk van, zo zo, ja.” Waarop Femke trots zegt: “.. en dan realiseert hij zich ineens zo van, ja, toch?”.
Wie ik absoluut wel in een nieuw seizoen zou willen zien, is Doede. Wellicht kun je Doede een beetje vergelijken met Aad. Kieskeurig, onhandig en sinds Boer zoekt vrouw zelfs een stuk zelfverzekerder. Het enige dat maar niet wil lukken is het vinden van de ware. Een seizoen vol dwingende adviezen van Yvon kunnen deze boer misschien verder helpen. Ook praatgrage Johan is de moeite waard terug te zien in een nieuw seizoen. Evenals de eenzame helft van de tweeling, nu de andere helft voorzien is. Wat mij betreft mogen Willem en Henrieke ook wel weer gewoon meedoen. Iedere boer verdient immers een tweede kans. Maar eigenlijk wil ik gewoon een nieuw seizoen om de ontwenningsverschijnselen te voorkomen.
Na een seizoen lang verslag te hebben gedaan van het vermakelijke lief en leed in Boer zoekt vrouw, moet Esther nu opzoek naar een nieuw schrijfonderwerp, voor ze echt in het zwarte gat belandt.
