Als volger van het nationale en internationale voetbal kijk ik via mijn sportzender regelmatig naar F.C. Barcelona. Regelmatig ja, niet meer altijd. Al moet ik wel bekennen dat ik het af en toe nog probeer om een hele wedstrijd van Barca uit te zitten. Want wat de liefhebber van dit leuke spelletje tegenwoordig voorgeschoteld krijgt van Barca, lijkt meer op een potje schaken dan op voetbal. Barca pakt me al lang niet meer bij de lurven! Het is als bij de zoveelste fles van een geweldige wijn, hij begint een beetje gewoon te smaken of staat zelfs wat tegen.
Hollandse School
De godenzoon Johan Cruyff heeft dit type voetbal, ook wel bekend als de Hollandse School, geintroduceerd bij Barca: de doctrine van het balbezit. Nog een aantal Nederlandse trainers zoals Van Gaal en Rijkaard volgden hem op en peperden deze speelwijze nog nadrukkelijker in de Catalaanse koppies. Natuurlijk – wij intelligente supporters van de Hollandse School – vonden kick and rush potjes helemaal niks en waren het eens met deze verandering, lees verbetering, in spelopvatting.
Maar nu zit ik met de gebakken peren! En wel hierom! Balletje naar rechts, balletje terug, balletje een linie naar achter, balletje een meter opzij naar rechts, balletje terug, balletje opzij naar links, balletje naar het midden tussen de linies, balletje rechtstreeks weer terug, balletje naar de laatste man, balletje naar de midmid, balletje opzij naar rechts en zo gaat het maar door! Om de verveling tegen te gaan voorspel ik nu tijdens het kijken waar de bal heen gaat en ik moet zeggen: mijn score is hoog!
Hoogste goed is balbezit
Ook het Nederlands elftal begint zo elke wedstrijd. De achterhoede schuift de bal inspiratieloos heen en weer. Van links naar rechts of andersom en dat houdt vaak minuten aan. Ondertussen zit ik me rot vervelen! En ik niet alleen! Terwijl kijkers in Nederland en Duitsland massaal wegzappen bij Nederland-Duitsland zegt Van Gaal doodleuk na de wedstrijd dat hij zo genoten heeft van het balbezit van Duitsland. Dank je de koekoek. Wat Louis bedoelt te zeggen is dat hij, als trainer van Bayern Munchen, het team en dus de Duitse internationals in het team heeft leren voetballen op balbezit.
En zegt hij erbij: “Duitsland is Nederland daarin zelfs voorbij gestreefd.” Louis steekt hier weer eens een veer tussen de billen van zijn enige eigenste ik. En ik voorspel: alle toekomstige successen van Duitsland komen ook op het conto van Louis van Gaal, de zelfbenoemde beste trainer ter wereld. Ook de uitschakeling van Nederland door Duitsland op het WK in Brazilie. Ja, ook die! Want Louis wordt ook de eerste en enige trainer ter wereld die zichzelf uitschakeld!
Barca-mannetjes winnen altijd
FC Barcelona werkt er aan om het balbezit nog verder de perfectioneren. Zestig procent of meer is niet meer genoeg. De marketingbaas van Barca moet zich hier nog maar eens over buigen. Want of dat nu zo slim is, is de vraag. De trainer en waarschijnlijk ook de spelers zullen het geweldig vinden in hun streven naar de totale perfectie. Maar wat moet ik er als toeschouwer mee? Op die manier jaag je toch iedereen voor de buis weg en wordt het merk F.C.Barcelona minder waard. Als tegenstander heb je al helemaal geen zin meer om in Camp Nou op te draven als van tevoren al vast staat dat je als ploeg waarschijnlijk 20 keer de bal krijgt. De aftrap en de eigen keeper nemen daarvan al de helft voor hun rekening. Bovendien staat het eindresulktaat toch al van te voren vast: de Barca-mannetjes winnen de pot.
Ik wil weer bloed aan de paal
In mijn ogen ontdoet Barca het voetbal van zijn emotie. Daarom verveel ik me tegenwoordig bij hun wedstrijden. Want waarom is voetbal leuk? Omdat het een spel van fouten is. Omdat de eindstand vaak onvoorspelbaar is. Omdat de slechts voetballende partij toch kan winnen. Of omdat de gelukkigste ploeg kan winnen. Omdat het vaak onrechtvaardig is door ingrepen van de scheids. En ga zo maar door. Maar ook door onmisbare ingredienten die vallen onder het hoofdstukje ‘bloed aan de paal’: strijd, slidings, pittige duels etc. Al die zaken appelleren aan emotie: het windt op, maakt kwaad, stelt teleur, zorgt voor spanning etc. Kortom, de dynamiek die de sport zo enerverend maakt. Daarom is voetbal een leuk spelletje. En daarom zijn de wedstrijden tussen de mindere goden vaak leuker om te zien.
