De kickbokssport in Nederland heeft al jaren een slecht imago. Sporters die zich misdragen en evenementen die uit de hand lopen. Vorige week zondag ging het weer mis. Ditmaal op een kickboksgala in het pittoreske Zijtaart, gemeente Veghel. Het gala droeg de naam The Battle of Zijtaart. Een gevecht zou het worden, maar wel met één dodelijke slachtoffer. Een vooraanstaande kickbokspromotor werd namelijk doodgeschoten en zijn broertje raakte zwaargewond. Wederom een inktzwarte dag in de kickbokssport.
Een sport die zoals eerder vermeld sowieso niet over een schone lei beschikt. Zo ging het in Hoorn twee jaar geleden helemaal mis. Kickboksgrootheid Badr Hari doet ook niet echt zijn best om zijn sport te promoten. Hari is een gevaar in de ring, maar hij is ook een gevaar voor de samenleving. Het lijkt me dan ook beter voor iedereen dat Hari een aantal jaar achter de tralies verdwijnt. Estelle mag bij mij komen uithuilen al heb ik waarschijnlijk niet genoeg geld om haar te onderhouden. Daarnaast werd Hesdy Gerges opgepakt wegens drugshandel en Redouan Stitou werd eind oktober geliquideerd op de oprit van de A7 bij Wijdewormer.
De kickboksbond WFCA probeert alle geweldsdelicten los te koppelen van de kickboksgala’s, maar tevergeefs. Het beeld dat velen bij desbetreffende gala’s hebben is slecht, heel slecht. De sport lijkt de genadeslag geïncasseerd te hebben. Knock-out. Na het dramatische voorval in Zijtaart zullen de meningen over het massaal verbieden van Kickboksgala’s worden vergroot en versterkt. Lastig. Op de F-Side worden ook zaken besproken die het daglicht niet kunnen verdragen en ook daar worden genoeg misdaden voorbereid en gepleegd.
Hollywood
De schietpartij in Zijtaart kwam voor mij ineens erg dichtbij. Op het moment van de schietpartij en achtervolging door Veghel bevond ik me in een Veghelse horeca-gelegenheid. Al snel sijpelde het nieuws door dat Youssef Sabbahi doodgeschoten zou zijn. Iets wat later de waarheid bleek te zijn. Youssef, een beer van een vent wat hem de toepasselijke bijnaam ‘Grote Youssef opleverde’, werd al langer gelinkt aan criminele zaken. Zo schreef de Nieuwe Revu afgelopen week dat Youssef directeur was van een Belgische nv die banden zou hebben met het beruchte onderwereldduo Sam Klepper en John Mieremet.
Op de avond van de moordpartij doken allerlei indianenverhalen op. Veghel zou zijn veranderd in een Hollywood filmset. Er werd druk gespeculeerd over de daders en de motieven. Iedereen had een verhaal, de een nog ongeloofwaardiger dan de ander. Achteraf bleek zeker 90% niet waar te zijn. De daad is vooral heel laf en de motieven? Ik wens de 30 inspecteurs veel succes, maar ik vrees dat ze nooit alles boven tafel krijgen.
Kinderen
De dag erna werden vooral de wonden gelikt. Ik kon eigenlijk maar aan een ding denken. Youssef had drie kinderen en een prachtige vrouw. Drie opgroeiende kinderen hebben een papa nodig. Een van Youssefs kinderen heb ik onlangs nog tennisles gegeven. Lief meisje. Luisterde goed en nam aanwijzingen direct op in haar spel. Dat meisje verloor op die beruchte zondag haar vader. Een klap die een enorme impact heeft op een kind. De kinderen zullen ongetwijfeld een mooier verhaal te horen krijgen dan de harde waarheid. Alleen diezelfde kinderen komen ook op schoolpleinen, sportverenigingen en winkelcentra.
Mensen zullen medeleven en begrip tonen, maar het merendeel zal roddelen, ze nakijken en ze misschien wel verafschuwen. Leeftijdsgenootjes zullen vragen stellen uit nieuwsgierigheid. Vragen waar Youssefs kinderen geen antwoorden op hebben. De kinderen zijn geraakt precies op de plek waar dat het meest pijn doet. Het verlies van één van je ouders moet onbegrijpelijk zijn. Waarom? Wie? Wat? Waar? Hoe? En ga zo maar door. Vragen zullen zich opstapelen, antwoorden zullen ontbreken. Laten we hopen dat de drie kids enigszins rustig kunnen opgroeien. Dat zal alleen na The Battle of Zijtaart zonder vader moeten. Een treurige zaak.
