Zou Andrea Pirlo een kunstenaarssubsidie vanuit de overheid ontvangen? Zijn salaris zal het recht op een dergelijke regeling ongetwijfeld dwarsbomen, maar wat fijn dat de NOS heeft gekozen om de wedstrijd Juventus–Chelsea uit te zenden. Want nu mochten wij weer even een kijkje nemen in het atelier van een kunstenaar. Natuurlijk maakte de baard het plaatje compleet. Maar ook zonder gezichtsbeharing is Andrea Pirlo geliefd bij connaisseurs op en rond de voetbalvelden, in een tijd dat alles groter, sterker of sneller moet. Met of zonder stimulerende middelen.
De camera zoomde even in op het gezicht van een andere artiest. Zinedine Zidane keek vanaf de tribune toe en zag zijn oude club bij vlagen uitstekend spelen en de verdiende overwinning binnenhalen. Zidane had dezelfde gave:. in balbezit de tijd naar zijn hand zetten. Alles ging in zijn tempo. Meestal vertraagd, als in een droom. Maar als de maestro het wou, dan versnelde hij het hele spel als een marionettenspeler en er ontvouwde zich een aanval. Andrea Pirlo voetbalt op dezelfde wijze. Zelfs nog meer op techniek en minder op kracht dan de Fransman niet zo lang geleden deed.
Pirlo stapt het veld op en betreedt daarmee zijn atelier. Uitdrukkingsloos bekijkt hij zijn leerlingen, zijn materiaal en het lege canvas. Voelt hij vandaag inspiratie? Niks menselijks is hem vreemd; ook Pirlo laat soms steekjes vallen. Een paar passes kwamen niet aan. Geen ramp. Ook een schilder herstelt soms zijn werk door een nieuwe laag over de mislukte aan te brengen. Soms leed hij balverlies door te traag handelen tegen de ijverige en twaalf jaar jongere Oscar (goeie speler ook). Maar kunst kent geen deadlines. Zowaar was Pirlo een keertje te betrappen op een licht gefrustreerde overtreding aan de zijlijn. Een tegenstander had hem de bal ontfutseld. Dat geeft uiteraard geen pas en kwam de dader op een fysieke reprimande van de Italiaan te staan.
Maar meteen daarna mochten de toeschouwers weer genieten van een pass over 75 meter in de voeten van een medespeler. Niet op de borst, niet op het dijbeen. Nee, in de voeten. De ontvanger van de bal had een campingstoel uit kunnen klappen en rustig zittend kunnen wachten. Die bal valt precies goed. Het was weer heerlijk om te zien hoe Pirlo diverse aanvallen opzette. Met een bekeken inspeelpass in de diepte hoefden zijn teamgenoten alleen nog maar de combinatie af te maken en een schot te lossen. Pirlo is de kunstenaar die ook zijn leerlingen laat stralen, maar af en toe even laat zien wie de grootmeester is.
De Champions League zou hij graag nog eens willen winnen. Het is hem gegund. Maar een YouTube-film met daarin de verzamelde werken van Pirlo, geëxposeerd in het vernieuwde Stedelijk Museum zou voor iedere voetballiefhebber weer een excuus voor een museumbezoek zijn.
